Hoofdstuk 4

279 15 2
                                    

De volgende ochtend gaat de wekker weer en staat Scarlet gaapend op. Ze pakt een shirt van Pierce The Veil, een zwarte skinny jeans en een zwart vest. Ze trekt het aan en borstelt dan haar haren. Ze kijkt in de spiegel en gaat met haar hand door haar haar heen. Ze pakt de styltang en stylt haar haar. Dan doet ze haar make-up op. Scarlet pakt haar mobiel en kijkt naar de tijd, 6:26. Ze heeft nog tijd genoeg. Snel rent ze naar beneden en pakt haar tas. Ze checkt of alles erin zit en ploft dan op de bank. Op haar mobiel doet ze wat spelletjes tot ze naar school moet.

Eenmaal op school loopt Scarlet naar haar kluisje in de hoop dat ze niemand tegen komt. Het is pas 7:20. Toch loopt Scarlet alvast naar het lokaal. Na 20 minuten wachten ziet ze Alice aan rennen. Alice is Scarlet's beste vriendin, ookal praat Scarlet bijna nooit en is Alice altijd aan het woord. "Scarlet!! Scarlet!!": roept Alice door de gangen. Scarlet glimlacht. "Hii.": zegt ze zacht. "Ik heb je gemist meid! Ik was zoooo lang ziek!!!": zegt Alice druk. Even blijft Alice staan, ze kijkt naar Scarlet's haar en gilt dan: "OH MY GASH JE HAAR IS ZOOOOO GAAAFFF!!!!". "Dankje.": reageert Scarlet zacht. Alice praat door over wat ze allemaal heeft gedaan toen ze ziek was. Scarlet knikt af en toe maar is er helemaal niet bij met haar gedachten. "Wat zal iedereen vinden van mijn haar? Zullen ze me dan eindelijk accepteren?":denkt Scarlet in haar zelf. "Stop met zeiken, niemand zal je ooit accepteren. Je bent een lelijk dik achterlijk zwijntje, de wereld is beter zonder jou.":zegt een stem in Scarlet's hoofd. Langzaam stroomt de school vol met kinderen, voor Scarlet het weet zit ze al weer in de les.

Nobody Will Ever Know (Dutch)Where stories live. Discover now