SimbiyoZ- Ölümsüzlük Masalı

İlaç Avı - 2. Bölüm - Kız Gibi Davranmak

Sabağın ilk ışıkları daha yeni oluşurken Eren gözlerini açtı. Her zamanki gibi saat 5 de uyanmıştı. Yataktan hemen kalkmayıp geniş iki kişilik yatakta rahatça uzanarak düşüncelere daldı.

Önce köyde yaptığı eğitimin sonundaki halini düşündü. Sonra Annesinden izin alarak köyden ayrılışını. Birkaç tane kasaba gezerek Nihanla malzeme almak için Takas Merkezlerine gitmelerini. Ve Nihanın gülerek parasının sadece 30a yakın malzemeden İkisine yettiğini söylemesini.

Eren ilk başta Asilzade seviyesindeki birinin parasının olmamasına inanmasa da sonra Nihanın sözleriyle ikna olmuştu.

"Sence param olsa dağın başındaki küçük bir gwandi köyünde yaşar mıydım ?"

Nihanın gülüşünü aklından çıkaramıyordu.

Tabi alabilecekleri İki malzeme aslında en ucuz ve yaygın olanlardı. Nihan da onları hemen almayıp o anki parasıyla bir tane temel element kitabı almıştı. Eren e farklı bir planı olduğundan bahsederek gözlerindeki delice bakışlarla bir plan anlattı.

Eren Nihan la tanıştığından beri bazen çok akıllı bazende çok pervasız adamın biraz hasta olduğunu düşünüyordu. Ne de olsa bu yaşlı usta, katledilmiş bir ailede hayatta kalan tek kişi olmuştu. Soyadı Gordon olan akrabaları ve sevdiklerinin ölmüştü. 120 yıl kadar önce Nihan ın gücünün zirvesinde olduğu bir zamanda şehrinin olduğu bölgede, insanlarla bir grup küçük yaratık klanı arasında çatışma çıkmıştı. Arada kalan şehrin insanları çatışma başladıktan sonra anında ölmüştü. Ve Nihan ne kadar intikam yeminleri de etse de, ne insanlardan ne de yaratıklardan intikam alamamıştı.

Eren bazen bu tarz üzücü bir olayın Nihanın kafasında bazı devreleri yakmış olabileceğini düşünerek adama acıyordu. Nihan a hiç evlenip evlenmediğini sorduğunda adamın kahkaha atıp yok olarak kaçtığına bile şahit olmuştu.

Gene de bu gün acıma duyguları geçici olarak kaybolmuştu. Eren bir element okuluna kaydolması gerektiğini söyleyen Nihan ı dinlediği zamanı düşünerek sinirlendi.

"Bu delinin mantıklı bir plan yapacağını düşünmekle hata ettim. "

Yataktan kalkıp aynanın karşısına geçti. 1.65 civarı boyuyla çoktan 10 yaş standartlarını geçmiş olduğundan kendini görenlerin muhtemel 14-15 yaşında sanmalarını normal karşılıyordu. Ama suratında oldukça belli bir çocuksuluk vardı. Elmacık kemikleri yada yan yüz hatları pek çıkmamıştı. Burnu hala çocuksu şekilde ufacıktı ve eski hayatındakiyle karşılaştırınca muazzam yüzünde bir küçüklük oluşturuyordu.

Ama Eren aynaya baktığında içinde ayrıca garip de bir hüzün oluşmuştu. Bu vücuduyla gurur duyuyor ve kendine dikkatle bakıyordu. Ama bir anda aklı geçmişe gitti.

Eren anıların içinde kaybolurken aynadaki surat değişti. Vücut değişti. Nefes alışı ve bakışları hatta göz renkleri değişti. Sadece Erenin görebildiği çirkin kısa bir çocuğun görüntüsü vardı artık. Eren gözleri hafifçe yaşlanırken aynaya bir adım yaklaşıp ağzını zorlukla açabildi. "Özür dilerim. Seni terk ettiğim için, değiştiğim için. Ama başka şansım yoktu!"

Eren eski hayatında, hep eski vücuduna onu sevdiğini hissettirmek için uğraşmıştı. İyi bir ruha sahip masum bir kalbi olunca da haksızlık olanın diğer insanların bakışları olduğunu söylemiş ve her gün vücuduna "seni seviyorum" demişti. Çünkü içten içe biliyordu ki o vücut ve ruhu aynıydı. Yaralı, çirkin ve garip.

Ama şimdi hem eski hemde yeni halini gördüğü aynaya bakınca gözlerindeki yaşları tutmak dahada zorlaştı. Göz yaşları tam akıcakken gözlerini silip aynaya arkasını döndü. "Ağlamıyorum!" Bu yeni vücuduna çoktan alışmış ve bu vücudu da sevmeyi öğrenmişti. Artık geri dönüş olmadığını kabul ederek kafasındaki geçmişi beyninin derinliklerine gömdü.