EPILOUGE
Shiro survive the operation, Thank God! Hindi ko na siguro alam ang gagawin ko kapag nawala pa ulit sakin si shiro.
Pero isa lang ang pinangangamba ko. Shiro might lost his memory. That is what the doctor said. I can't bare seing him in that situation. Forgetting everything about us! Forgetting everything about his past. Pero hindi pa naman sigurado, dahil may posibilidad daw na hindi sya magkaroon ng amnesia. Malalaman lang ang resulta kapag nagising na sya.
Nandito kami ngayon sa room nya, nasa tabi nya ako hawak hawak ko ang kamay nya. On the other side is his mom & sister.
Tumabi naman sakin ang ate nya, she pat my shoulder, nakita nya siguro kung gano ako katakot sa magiging resulta. Pero kahit ano pa man iyon, matatanggap ko. Hindi ko sya iiwan ano man ang mangyare, sakaling may amnesia sya, hindi ako aalis sa tabi nya. Gagawa kami ng bagong memories magkasama. Ang mahalaga ngayon ligtas na sya tatanggapin ko ano man ang magiging resulta.
"Everything will be fine nam, my little bro is a fighter. Tignan mo nakaligtas sya diba?" I nod at her. I know that. I know it very well. My shiro is a fighter. Hindi sya ganun kadali sumusuko kaya tiwalang tiwala ako sa kanyang makakaya nya ito.
"Oh my god! He's moving! Tita! Tita! Shiro is moving!" I became histerical! Gumalaw kasi ang kamay ni shiro na hawak ko. Ramdam na ramdam ko. Pinisil pisil pa nya iyon.
Lahat kami nakatingin sa kanya. Unti unti syang gumagalaw. He open his eyes slowly at nilibot nya ang tingin sa piligid. Tumingin sya saakin. I smiled at him
Kumunot naman ang nuo nya. Oh god! Dont tell me?
Binaling nya ang tingin nya kay tita. He slowly moving his lips. He's saying something.
"M-mom?" He uttered. Para namang nabuhayan ako. Thank god! He dont lost his memory!
Nakilala nya si tita! Oh god! Thankyou so much!
"Yes son, how are you? May masakit ba sayo?" Nagaalalang tanong ni tita sa kanya.
He smiled and then umiling lang sya. Oh! That smile!
Tumingin naman sya sa ate nyang katabi ko.
"A-ate?" He ask again. Confirm. Shiro survived it all. Thankyou so much Papa jesus!
"How's my beloved brother?" Malambing na sabi ng ate nya.
"I-im fine" sagot nito.
Unti unti namang tumingin sakin si shiro. Hanggang sa bumaba yung tingin nya sa magkahawak na kamay namin. Im waiting for him to utter my name.
Kumunot yung nuo nya pag tingin sa kamay naming magkahawak. And now? Unti unti na akong ginagapangan ng kaba sa buong sistema ko.
"S-shiro" naka ngiting banggit ko sa pangalan nya.
He look at me intently. Hanggang sa tumatalim ang titig nya saakin. Ramdam ko ding unti unti nyang tinatanggal ang magkahawak na kamay namin.
No no no! This can't be!
"W-who are you?" He coldly say. And with that my tears started to fall, nangyare na ang kinakatakutan ko. Hinayaan ko ng matanggal ang kamay nya sa pagkahawak ko.
