My Secret Identity

Hoofdstuk 6

Blaze

Mijn tante was geschokt om te horen dat ze hier in Frankrijk waren en ons hadden gevonden. Ze zou ons beschermen kosten wat het kost. Ze heeft zelfs mijn neven gevraagd om hier naartoe te komen om ons te helpen.

Ook heb ik besloten om Dylan te trainen, zodat hij zichzelf kan verdedigen. Ik wil Dylan beschermen, maar zal dat niet altijd kunnen doen.

~~~~

'Vandaag ga ik je leren schieten' zei ik terwijl ik Dylan een pistool gaf.

Zelf pakte ik ook een pistool en laden hem.

We waren in de achtertuin van mijn tante. We hadden een schietschijf op een boom getimmerd.

Ik richtte mijn pistool en schoot. Ik raakte de schijf recht in de roos.

Dylan ging zoals mij staan en mikte. Hij schoot op de schijf en raakte de buitenste cirkel.

'Goed gedaan' zei ik oprecht. Ik kon zien dat Dylan een natuurtalent was. 'Schiet nog een paar keer.'

Dylan schoot nog 4 keer en miste maar 1 keer.

'Je bent een natuurtalent' zei mijn tante. Ze kwam achter ons staan.

'Dank je' zei Dylan.

'Als het goed is komen vanmiddag je neven' zei mijn tante tegen me.

Ik dacht terug aan mijn neven. Vroeger brachten we elke vakantie samen door. Ze hebben me leren vechten en hoe ik met een pistool om moet gaan. Ze waren er voor me toen mij ouders werden vermoord.

'Ik kan niet wachten om ze weer te zien' zei ik enthousiast. 'Hoeveel jaar is het geleden? 5?'

'Volgens mij wel. Ze konden niet wachten om je weer te zien.' zei mijn tante. 'Ze willen ook weten hoe Dylan eruit ziet.'

'Heb je ze over Dylan vertelt?'

'Ja, natuurlijk. Ik moest wel zeggen dat er ook iemand anders was, ze haten het als ze worden verrast.'

'Daar heb je gelijk in.'

~~~~

De rest van de ochtend hebben Dylan en ik geoefend met schieten met verschillende pistolen. We waren nu bezig met het middag eten. Mijn neven konden elk moment arriveren.

'Volgens mij hoor ik een auto' zei mijn tante. Ze stond op en liep naar het raam. 'Ze zijn er' zei ze enthousiast.

Ze rende zo wat naar de voordeur.

Ik volgde haar en Dylan volgde mij.

Mijn tante maakte de voordeur open en daar stonden ze. Mijn twee neven, Jack en Adrien. Ze omhelsde mijn tante stevig.

Toen ze haar eindelijk loslieten rende ze naar me toe. Ze knuffelde me stevig waardoor ik amper kon ademen.

'Ik...krijg... geen adem' wist ik uit te brengen.

Ze lieten me snel los en bestudeerde me.

'Je bent gegroeid' zei Jack.

'En je hebt meer spieren' zei Adrien.

Jack en Adrien zijn een tweeling, maar ze konden niet meer verschillende zijn. Adrien had de zwarte haren en groene ogen van mijn tante geërfd terwijl Jack de bruine haren en bruine ogen van mijn oom had. Jack is de rustige van de twee en Adrien de drukke. Het enige wat hetzelfde is, is hun lengte. Ze zijn allebei 1,90.

'En jij moet Dylan zijn' zei Jack. Hij schudde Dylan de hand.

'Leuk je te ontmoeten' zei Dylan. Hij schudde ook Adrien de hand.