Sevmeyi Öğret

Enes

Iki gün oldu... Ne ben odadan dışarıya çıktım nede yemek veren yardımcı dışında yanıma gelen oldu.Aslında böylesi daha iyi diye düşünüyordum ama her an birsey olacak diye tetikte beklemek beni yormaya başladı. yemek getiren yardımcıdan bilgi almaya çalışsam da hiç bir kelime etmeden her yanımdan gidiyor kaçıyor desem daha doğru sanki birşeyden korkuyor gibi. Ara sıra aşağıdan kırılma sesleri geliyor bazen uykumdan bile uyandığım oluyor sanki herşey çok normalmiş gibi birde bu ses eksikti zaten. Odamın kapısı birden açılınca panikleyip kapıya döndüm siyah göz karşımdaydı...

Ben hala ayakta dikilirken o Yatağın karşısındaki koltuğa oturdu. Bir süre sessiz kaldık.ben bu sus oyununun daha ne kadar süreceğini merak etmeye başlamıştım ki konuşmaya başladı.

"Bak önce beni dinlemeni istiyorum.Biliyorum yaşadıkların kolay türden şeyler değil.önce ailen şimdide bu durum..." konuşmasının devamini dinlememe kulaklarimn çınlaması izin vermedi. Kullandığı sözcük ile rengimin beyaza döndüğüne yemin ede bilirim. ben onunla daha bir kelime konuşmamışken o benim ailemden söz ediyor.

"Sen.benim ailemi nerden biliyorsun?"

Sorduğum soruyla birlikte sanki yasak kelime kullandığını yeni fark etmiş gibi bir hale büründü.

"Sana soruyorum ailemi nerden biliyorsun?"

"Nerden bildiğimin bir önemi var mı sadece öğrenmek istedim ve öğrendim benden hesap soramassin anladın mı?"

Sonlara dogru sesinin yükselmesiyle kormadım degil. Normal başladıgi konuşmaya boyle devam ederek Dengesizliğini birkez daha kanıtlamış oldu. Bu adam tam bir manyak... yontulmamis bir odun... Ani çıkışıyla birikte bu sorumu ertelemeye karar verdim.

Birden üstüme yuruyunce geri gitme istegi uyansada bu istegi bastırip ates saçan gozlere karşı ne kadar dik dura bilirsem durmaya çalıştım . Bir sure sadece yüzüme baktı ben ise onun dışında her yere... çünkü biliyorum ki gözlerine bakarsam o ateşle beni yakmayı başaracaktı.

"Öğreneceksin zamanı gelince herşeyi öğreneceksin... Ama o zaman gelene kadar benim sabrımı sakın zorlama."

Söyledikleri karşısında sadece kafamı sallamakla yetindim. bir süre daha bakışları üzerimde gezindikten sonra gitti.
▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️

Kapının çalınmasıyla gözlerimi açtım.
Karşımda elinde tepsiyle birlikte yardımcı duruyordu. Bu sefer kararlıyım ufak da olsa bilgi almam lazım yoksa burası beni virüs gibi içten içe yiyip bitirecek.

Tepsiyi başucuma koymasını gösterdim.

"Pardon"
"Buyrun bir şey mi istediniz"
"Bir bakıma evet... sadece biraz konuşmak istiyorum."
bana üzgün bir bakış atıp gideceği sırada kolunu tuttum.

"Lütfen sadece biraz konuşmak istiyorum bakın kaç gündür burdayım delirmek üzereyim sadece bir kaç cümle lütfen."

"Peki ama sadece bir kaç cümle yoksa benim başımda sizin başınızda belaya girer."

Ayakta söyleyeceğim şeyleri beklerken yatağa oturmasını işaret ettim. ama ayakta durmaya devam etti.

"Lütfen oturun"
"Biri içeriye gire bilir sizinle konuşmamız bile yasak lütfen hemen ne söyleyecekseniz söyleyin bir an önce gitmem gerekiyor.

"Neden benimle konuşmanız yasak."

"Bunun nedenini bizde bilmiyoruz sadece Enes bey bize sizinle konuşmamızın yasak olduğunu söyledi."

"Kim bu adam neden ondan bu kadar korkuyorsunuz!! Görmüyomusunuz halimi neden bana yardım etmiyorsunuz neden !!."

"Lütfen bağırmayın."

Birden kapının açılmasıyla iki tane adam içeri girdi kadın adamları görmesiyle korkudan odanın bir köşesine gitti. bir kolundan biri bir kolundan biri tutup kadını odadan çıkardılar ben daha ne olduğunu anlayamadan içeriye siyah göz geldi...enes beni görmesiyle üstüme yürümesi bir oldu kollarımdan kavrayıp ayağa kaldırdı bir taraftan bağırıp bir taraftan sarsmaya başlamasıyla görüşüm bulanıklaştı hiç bir şeyi duymaz oldum. birden etrafım karardı ve kendimi büyük bir boşlukta buldum...