"Ποτε μην ερωτευτεις συμπαικτη μου"Ειπε ο αδερφος μου..

Part 5

Σε κάποια φαση έκαναν διάλειμμα και ερχόντουσαν προς το μέρος μου ώσπου ξαφνικα ο νέυ ήρθε μπροστά μου και....

-Έι τζες...ξέρεις καθόλου απο μπάλα ή μπαα..?? Μου λέει.
-Εε..έχω παρα πολύ καιρό να παίξω αλλά βλέπω συνέχεια... του απανταω.
-Έλα δείξε μου!Είπε και μου πέταξε μια μπάλα.
Πιάνω την μπάλα και του λέω διστακτικά
-Εε..δεν...δεν ξέρω..έχω πολύ καιρό να παίξω και...
-Ωω έλα τώρα..ίσως στην αρχή να σου φανεί δύσκολο αλλά αφού επαιζες και παλιά θα ναι ευκολο.. λέει διακόπτοντας με πριν προλαβω να τελειώσω την πρόταση.
-Εμμ...θα δοκιμασω αλλά..
-Έτσι μπράβο! Με ξαναδιακοπτει.
-Πρεπει να σταματήσεις να με διακοπτεις!Του λέω με χαμόγελο και εκείνος γελάει ελαφρά.

Περνώ την μπάλα και αρχίζω να κάνω τα δικά μου.Όλοι με κοιτούσαν και ένιωθα αρκετά άβολα.Στην αρχή ηταν όντως δύσκολο αλλά τα κατάφερα καλυτερα απ όσο περιμενα!
Είχα ξεχάσει το πως είναι..νιώθω τόσο ελευθερη..τόσο ευτυχισμένη!!Πάνε τόσα χρόνια που έχω να παίξω αφού το σταμάτησα μετα απο...μετα απο..όχι!!Είχα αρχίσει να το ξεπερναω..
Όλοι κοιτούσαν με ενθουσιασμό και ακουγα κάτι ψιθύρους..προφανώς δεν πίστευαν οτι ήμουν αρκετά καλη στο ποδόσφαιρο.
Δεν γίνεται..όχι παλι..γαμωτο Τζες βγάλε το παρελθον απο το μυαλό σου!!Πρεπει να ξεχάσεις οτι σε κράτησε μακρια απο την μεγαλύτερη αγάπη σου..το ποδόσφαιρο!
Έλεγα συνέχεια απο μέσα μου,αλλά δεν μπόρεσα να κρατηθω.Γονατησα και άφησα κάποια δάκρυα να κυλήσουν απο τα ματια μου τα οποία δεν ήξερα οτι κρατούσα.
Όλοι απορησαν και έτρεξαν κοντά μου.Ο Λίο έσκυψε με αγκάλιασε και με ρώτησε τι συμβαίνει.
Κανεις δεν ξέρει τι μου συναιβησε τοτε..κανεις δεν πρόκειται να το μαθει ποτε...ούτε καν ο Λίο.
Ο νευμαρ έτρεξε και αυτός κοντά μου,έβαλε το χερι του στον ώμο μου και είπε<<Ίσως να μην θες να μας πεις τι επαθες αλλά είμαστε εδώ για να μας μιλησεις οποτε θες...ιδικά ο αδερφός σου.Δεν ξέρω αν φταίει αυτό αλλά σορρυ αν σε πιεσα.>>
Μέσα στους λιγμους μου του απάντησα λεγοντας του οτι δεν έφταιγε αυτός,μου χαμογέλασε στοργικά και του ανταπεδωσα το χαμόγελο όσο μπορουσα.
Αφού πέρασε αρκετή ωρα που είχα ηρεμισει τα παιδιά τελείωσαν την προπόνηση τους και πήγαν στα αποδητηρια εκτός απο τον νέυ.Μιλούσε στο κινητό.Φαινόταν πολύ θυμωμένος και φώναζε αλλά δεν μπορούσα ακριβως να καταλάβω τι έλεγε.Αφού ηρεμισε λίγο...όχι όσο πρεπει αλλά ηρεμισε,άκουσα κάποια πραγματα όπως:
"-Δεν ξέρω τι διάολο σκεφτοσουν

-Εμένα με ρωτησες αν ήθελα?

-Όχι γαμω..δεν ήθελα!

-Μάζεψε τα πραγματα σου και φύγε τώρα..εσύ μπορείς να το βλέπεις σοβαρά εγώ παλι όχι οποτε...

-Δεν με νοιάζει αν θες να προσπαθήσουμε ή όχι εγώ ΔΕΝ ΘΈΛΩ..τι δεν καταλαβαίνεις?!"

Είναι ειλικρινά πολύ νευριασμενος...κάτι μου λέει οτι μιλάει με το κορίτσι του ή με την πρωην του ή με το κορίτσι που είχε για ξεπετα ή ότι κι αν είναι τέλος πάντων!Όπως και να χει όμως αυτός δεν είναι τροπος να της μιλήσει.
Επιβεβαιωνω τις σκέψεις μου όταν λέει <<Ξέρεις κάτι κοπελα μου?Εμένα δεν θα μου μιλάς έτσι.Θα σηκωθεις και θα φύγεις απο το σπίτι μου ΤΏΡΑ όμως.Οτι ειχαμε έχει τελειώσει!Όχι πως ειχαμε και κάτι>> Κλίνει το τηλέφωνο και κάθετε κάπου.

Αφού πέρασαν 2-3 λεπτα και φαίνεται λίγο πιο ήρεμος αποφασιζω να του μιλήσω.Σηκωνομαι και το πλησιαζω δειλά.Όταν φτανω κοντά του.....