"Ποτε μην ερωτευτεις συμπαικτη μου"Ειπε ο αδερφος μου..

Part 3

Ομγ πλησιάζουν...

Όταν με βλέπει ο αδερφός μου εμφανιζεται ενα πελώριο χαμόγελο στο προσωπο του και τα ματια του λάμπουν όπως και μένα.Ξαφνικα αφήνει την τσάντα που κρατούσε,κανει 3-4 βήματα και ανοίγει διάπλατα τα χέρια του.Έτσι κι εγώ μηχανικά αρχίζω να τρέχω και καταληγω στην αγκαλιά του μειώνοντας την απόσταση μεταξύ μας.Με κανει δυο σβούρες και με αφήνει να πατήσω τα πόδια μου ξανά στο έδαφος.Με ματια έτοιμα να κλαψουν απο συγκίνηση μου λέει <<Η μικρή μου μεγάλωσε τόσο πολύ!!Εχεις αλλάξει βλαμμενο και μου λειψες ρε!!>>
Τον χτυπάω απαλά στον ώμο και του λέω <<Εσύ παλι χαζό έμεινες ίδιος...απο την τελευταία φορά που σε είδα στην τηλεοραση τουλάχιστον>>
-Δεν γίνεσαι αστεία λέει με ενα κατσουφιαζμενο προσωπο.
-Δεν προσπάθησα να γίνω λέω και τον αγκαλιαζω ξανά.

Λιγα δευτερόλεπτα αργότερα μας διακόπτει ο τύπος απο δίπλα μας.Και απ οτι βλέπω πρεπει να ναι συμπαίκτης του αφού φοράει και αυτός τα προπονητικά ρούχα της μπάρτσα αλλά....τι στο διάολο??Πρωτη φορά τον βλέπω..ή καινούριος είναι ή είναι παντα στις αλλαγές και δεν μπαίνει ποτέ.
-συγνώμη που διακοπτω την συγκινητική σας επανασύνδεση αλλά πρέπει να φύγω με χρειαζεται ο Νταβι.Μας λέει και χαμογελάει απολογητικά με αυτό το....ο θεέ μου!!τι υπέροχο χαμόγελο!!
-Εντάξει μικρέ τα λέμε αύριο το πρωί και το βράδυ στο πάρτυ της μπάρτσα! Λέει ο Λίο
Τους κοιτουσα προσεκτικά αλλά πιο προσεκτικά κοιτουσα τον τυπο με το κάπως σκούρο σοκολατί δέρμα, τα πράσινα σμαράγδι ματια,το υπέροχο χαμόγελο και κάποια τατουάζ.
Είναι πραγματικα υπέροχος αλλά κάτι δεν μου παει καλά,αν κοιταξεις προσεκτικά μέσα στα ματια του θα δεις κάτι το οποίο δεν το αφήνει να βγει στην επιφάνεια.
Θα ορκιζομουν πως κάτι κρύβει και είμαι σίγουρη οτι θα το μάθω..!!!