Kurdoğlu - Kabadayı Serisi (1) (KİTAP OLDU)

1.Bölüm ''Kurdoğlu Döndü''

Dudakları kıvrılmış neredeyse gülmek üzere olduğunu benden saklamaya çalışıyordu. O kadar güzeldi ki... Başımı salladım iki yana hemen.Bekarlık başıma filan vurmuştu sanırım yoksa benden çok küçük olan bu kızı neden güzel bulayım ?Hoş ben ne zaman kadına giden bir adam olmuştum ki sırf zevk için ?Hiç...hiç bir zaman...

Annem yanımda bir şeyler gevelerken ben hala durmuş bu bacaksızla ilgileniyordum..

''Deniz yan evde oturuyordu can parçam...Fatoş teyzen sana içli köfte yaptı. Onlarda bizimle yesin diye çağırdım. '' Ah be güzel anam bu muydu derdin? Ben zaten onu görecek olmanın heyecanını ta doğduğum hatta belki de var olduğum andan beri sürerken hem de... Gülümsedim başının üstüne bir öpücük kondurdum.

Eve doğru yürürken, bacaksızın da yanından geçmek zorundaydım. Yahu bu kız neden yarı çıplak geziyordu ki ? Giymiş bacağına kısacık bir şort birde askılı her yeri ortada..

Ahh... şimdi anam olmasaydı da şu bacaksızla konuşabilseydim...

Yanından geçerken burnuma dolan papatya kokusuyla gözlerimi kapatmamak için neredeyse tüm irademi kullandım... Siktir..bu bacaksızla işim vardı benim.. Yukarı çıkıp odama attım hemen kendimi.. Duş alıp kendime geldiğimde aşağıya indim.. Bizim bacaksız ve ona benzeyen küçük bir oğlan, Fatoş teyze ve annem beni bekliyordu masada...

Masanın başını bana ayıran anneme baktım. Dolu gözlerle beni izliyordu. Oraya oturmayı hak etmem gerekiyordu önce. Öyle kolay değildi babamın sandalyesine oturmak benim için. Annemin yanındaki sandalyeyi çekip oturdum. Karşımda oturan hatuna bakmamak için tabağımdaki yemekle neredeyse birleşmiş olan suratım annemin sözüyle yukarı kalkmak zorunda kaldı.

'' Derya'm , can parçam Deniz benim yerime fırına bakıyor bir süredir..''

Kaşlarımın çatılmasına engel olamadım. Neden bu bacaksız bizim ekmek teknesine bakıyordu ki.. Cemal ne yapmıştı bunca zaman?

''Cemal..Cemal nerede?'' Annem yarı kararsız yarı ürkek cevaplamak istemiyormuş gibi bakmaya başladı. Karşımdan gelen meleksi sesle oraya çevirdim bakışlarımı.

'' Cemal abi hasta.. . Bir aydır ben bakıyorum..'' Allah'ım bu kız beni sınamak için yollanmıştı.

''Nesi var?'' Derken gözlerim annemi buldu. Vardı bir şeyler ama bana söylemiyordu.Yine cevap bacaksızdan gelince, kaşlarım yine çatıldı.

'' Salih iti dövdü, kaburgaları kırıktı tam düzelecekken bu seferde bacaklarını kırdılar..''

Siktiğimin yavşak herifi. Demek kendini buranın ağası ilan etmişti. Dingonun ahırı sanıyorsa yanılıyordu. Çabucak kalktım ayağa.. Bir an önce Cemal'e gitmem lazımdı.

Tam kapıdan çıkacakken bacaksız yine konuştu..'' Cemal abi bizde..'' Ne diyordu bu kız? Onlarda Cemal'in ne işi olurdu ki ?

Başımı aşağı yukarı sallayıp bahçelerin yan yana olmasından çiti kolayca geçip eve doğru adımladım. Nefes nefese yanıma gelen kıza bakmadan kapıyı açmasını bekledim. Hala açılmayan kapıya bakarken yanımdan gelen homurtuya dönüp baktım. Hay Allah belamı versin. Ben bu kıza neden bakmıştım ki ?

'' Biraz yavaş olsana be...o nasıl bir hız arkadaş.. Bazılarımız normal insan boyutundayız bilmem farkında mısın ?'' Gülmek istememe rağmen kaşlarımı çatıp,mavilerine baktım. Allah belamı versin benim ne vardı bakıyordum ki ben bu kızın mavilerine...

Böyle almışsın boncuğu takmışsın gözlerine..Yok böyle güzel gözler..Kaybolmak için, yok olmak için öyle güzeldi ki ... Nefes aldırmıyordu...