Dramoine (dutch)

3

Ik heb gewoon de schoolniveau's van Nederland aangehouden want die van England ken ik niet echt :)

Vandaag zou Draco voor het eerst naar een Dreuzelschool gaan, ik verzekerde hem ervan dat hij niet bang hoefde te zijn en dat er misschien wel mannen of vrouwen van veertig bij hem in de klas zaten die nog minder snapte dan hij. Eerlijk gezegd hoop ik dat hij een laag niveau heeft, niet dat ik hem dom wil hebben, maar nog eens zes jaar school duurt wel erg lang. Ik zit in de keuken en maak alvast wat brood klaar, het voelt nu echt alsof ik zijn moeder ben. Hij komt de keuken binnen en kijkt hoe ik Pindakaas op mijn eigen brood smeer. 'Wat wil jij erop?' Hij haalt zijn schouders op. 'Ik heb geen idee wat het allemaal is hoor.' Ik wijs alles een voor een aan. 'Dit is kaas, dit is vlees, dit is pasta, en dat pindakaas. Hij gaat naar me aan de tafel zitten en kijkt naar het beleg waar hij uit kan kiezen. 'Doe maar iets.' Zegt hij en haalt zijn schouders op.

Als we de deur uit lopen komen we Marcel tegen. 'He Marcel.' Hij kijkt verbaast achterom. 'Hermelien! Hoe gaat het.' Vraagt hij. 'Goed hoor.' Hij kijkt naar Draco en ziet dat hij mijn Harm vasthoud. 'Ook goed jou te zien, Malfidus.' Draco knikt naar hem, 'hetzelfde Lubbermans.' Hij moet ook met de metro, dus samen lopen we naar het station. 'Waar ga je naartoe?' Vraag ik hem als we instappen. 'Ik ga naar Hannah.' Ik denk even na, maar ik heb geen idee wie het is. 'Hannah Albedil?' Vraag Draco plotseling. Marcel knikt, 'ja.' Nu herinner ik me wie het is. 'Hoe gaat het tussen jullie?' Vraag ik hem geïnteresseerd. 'Heel goed,' Marcel straalt bijna als hij het zegt. 'Maar ik moet er hier uit, ik zie jullie nog wel een keer.' We nemen afscheid van elkaar en Draco en ik wachtten tot we er zijn. Als we de metro uitlopen ziet Draco er erg gestrest uit. 'Gaat het wel?' Vraag ik bezorgd. 'Ja hoor,' liegt hij. Ik knijp zachtjes in zijn hand als we de school inlopen. 'Je moet eerst naar het kantoor van de Directrice gaan, ze is een snul dus ze weet van Zweinstein enzo.' Ik geef hem nog een kus en loop dan naar mijn klas. Als eerste heb ik vandaag wiskunde. Normaal lukt het me altijd om goed op te letten tijdens de les, maar nu denk ik steeds aan Draco.

Pov Draco
Ik loop door de verlaten schoolgangen, iedereen zit nu in de les. Deze school is zo anders dan Zweinstein. Veel nieuwer en moderner. Zuchtend klop ik op de deur van het kantoor. 'Binnen,' roept een vriendelijke stem. Voorzichtig open ik de deur en sluit hem achter me. 'Meneer Malfidus.' Achter het bureau zit een oude vrouw. 'Ik ben mevrouw Sullivan.' Ze wijst naar het naambordje op het bureau. 'Ga zitten,' ik loop naar de ongemakkelijke zwarte stoel. 'Dus, waarom heb je besloten om naar een Dreuzelschool te gaan?' Ik haal mijn schouders op, 'omdat Hermelien hier ook op school zit.' Ze kijkt even in een aantal mapjes. 'Bedoelt u mevrouw Griffel?' Ik knik. 'U zult eerst een toets moeten maken om te kijken wel niveau u aan kunt.' Ze wijst naar een tafel en een stoel in de hoek van de kamer. 'Als u daar plaats wil nemen, kunt u meteen beginnen.' Ik knik en loop naar de stoel, eigenlijk ben ik best zenuwachtig. 'U begint met een rekentoets, mocht u iets niet begrijpen, vragen mag.'
Ik bijt op de pen die ik heb gekregen, het was even wennen maar dit is zo veel beter dan veren en inkt. De vragen zijn over het algemeen wel te doen, maar sommige zijn verschrikkelijk lastig. Ik vul het laatste antwoord in en leg mijn pen neer. 'Bent u klaar?' Vraagt mevrouw Sullivan vanuit haar bureaustoel. 'Ja, ik ben klaar.' Ze pakte de roest van me over. 'U hebt nu pauze, als u straks terug wilt komen?' Ik knik en loop het kantoor uit. Zou Hermelien nu ook pauze hebben? Mijn vraag word direct beantwoord als ik Hermelien met een ander meisje zie lopen. 'Hermelien!' Ze draait zich om en loopt meteen naar me toe. 'Draco! Hoe ging de toets?' Ik haal mijn schouders op, 'ging wel.' Ze pakt mijn hand vast, 'kom mee.' We lopen door de aula naar buiten. De vriendin van Hermelien was alvast vooruit gegaan om een plekje te zoeken. 'Was je niet zenuwachtig?' Vraagt ze me nieuwsgierig. 'Een beetje, eerlijk gezegd. Hoe ging het bij jou?' Ze gaat op het bankje zitten, 'het ging wel.' Ik ga maast haar zitten maar hou nog steeds haar hand vast. 'Ik ben Damy,' zegt de vriendin van Hermelien en ze steekt haar hand uit. 'Ik ben Draco, aangenaam kennis te maken.' Ik laat Hermelien's hand even los om Demy's een hand te geven. 'Dus, Draco, hoezo zit jij weer op school?' Ik heb geen idee of ze een Dreuzel of tovenaar is, dus heb ik geen idee wat ik moet zeggen. 'Hij heeft school verpest, en nu wil hij het overnieuw proberen.' Red Hermelien me. 'Doet hij dat voor jou? Wat schattig!' Demy schreeuwt het bijna en ik voel dat ik rood word. Hermelien en Demy praten nog wat over dreuzeldingen en ik luister maar half. Als de bel gaat staat iedereen op en lopen we naar binnen. 'Ik zie je straks weer,' zeg ik tegen Hermelien. Ik geef haar een kus en loop dan naar het kantoor van mevrouw Sullivan. Ik hoor Demy nog wat roepen over hoe cute ik ben en ik kan het niet laten om te glimlachen. Bij het kantoor aangekomen klop ik op de deur en kom dat binnen. Nu ik niet meer zo zenuwachtig ben kan ik het kantoor eens goed bekijken. Het is erg leeg en duidelijker veel saaier dan op Zweinstein. Zweinstein, wat mis ik die school toch. Ik heb er veel slechte dingen gedaan, en veel mensen gekwetst maar dat heb ik in mijn laatste jaar nog een beetje recht gezet. Gelukkig heb ik het toen ook goed gemaakt met Hermelien, we zijn erg goede vrienden geworden, en nu zelfs nog meer dan dat. Mevrouw Sullivan haalt me uit mijn gedachte door mij de toets te geven. 'Dit is de Engels toets, als je deze af hebt mag je gaan.'

Pov Hermelien
Als ik mijn laatste les uit loop zie ik Draco tegen de kluisjes tegenover me staan. Heeft hij echt zo lang op me staan wachten? 'Draco, je bent er nog?' Vraag ik lichtelijk verbaast. 'Tuurlijk, ik kan je toch niet alleen achter laten.' Hij knipoogt naar me en ik glimlach. 'Je wist de weg zeker niet?' Vraag ik lachend. 'Dat, en je hebt mijn metrokaartje in je tas.' Hij knikt met zijn hoofd richting mijn tas. Ik bloos en wil snel het kaartje uit mijn tas pakken. 'Het maakt niet uit hoor.' Zegt hij snel, 'ik was het toch kwijtgeraakt.' Samen lopen we naar buiten en ik zie een paar meisjes jaloers naar me kijken. Ik voel me echt een achttienjarig meisje dat enorm trots is dat háar vriendje de knapste jongen is. Ik glimlach als hij een arm km me heen slaat en samen lopen we naar het Metrostation.