Dramoine (dutch)

2

Het feest was super leuk, iedereen kon goed met Draco opschieten, alleen Ron zat kwaad voor zich uit te staren. Mevrouw Wemel en Tante Petunia deelde recepten met elkaar. Dirk keek steeds verlegen om zich heen en heeft amper gepraat. Ginny wilde eigenlijk geen cadeautjes maar heeft toch wat gekregen. Van iedereen heeft ze babyspullen gekregen, behalve van George en zijn gezin, die hebben haar een cadeaubon voor een dagje naar de spa gegeven. Ze heeft me gevraagd of ik met haar meewilde en natuurlijk heb ik ja gezegd. Tegen de avond kwamen Bill en Fleur ook aan. Eigenlijk zouden ze gisteren al aankomen maar ze stonden in Frankrijk in een file, dus ze hadden de eerste vlucht gemist. De zesjarige Victoire speelde de rest van de avond samen met de een jaar jongere Molly, de oudste dochter van Percy. Dominique liep de hele avond rond en ging af en toe bij mensen op schoot zitten. Zelf hield Fleur Louis steeds vast, hij was net een jaar en de enige die hem vast mocht houden was mevrouw Wemel, en zijzelf natuurlijk. George  en Angelique konden niet komen, want Angelique zou die dag bevallen van een zoon. Ze zouden hem Fred noemen, naar de tweelingbroer van George. Toen mevrouw Wemel dat hoorde rolde er tranen over haar wangen, dat gebeurde ook toen Percy vertelde dat hij zijn dochter naar haar zou vernoemen.

Ron had zijn vriendin meegenomen, ze was een Dreuzel, maar wel ontzettend aardig. Ze kwam uit Nederland maar haar Engels was redelijk goed. Ik praatte met haar over dingen waar je met tovenaars niet over kan praten, over bepaalde nieuwtjes van beroemdheden bijvoorbeeld. Ze vertelde dat de Engeland een prachtig land vond en dat ze hier altijd al wilde wonen, al vanaf haar twaalfde. Ze nodigde me uit om eens in Nederland te komen kijken, ze verzekerde me ervan dat iedereen me zou begrijpen als ik gewoon Engels zou praten.

Nu loop ik samen met Draco terug naar mijn huis. Hij wilde echt niet met de auto, dus besloot ik dat we dit kleine stukje best konden lopen. Als we bij mijn huis zijn pak ik de huissleutel en open onhandig de deur. Zwijgend lopen we naar binnen. Ik hang mijn jas op en Draco doet hetzelfde. Opeens pakt hij me vast en kust me. Ik kus hem terug en sla mijn armen in zijn nek. Terwijl ik in zijn armen hang begeleid ik hem naar de woonkamer. Het is erg klein en er past alleen een kleine bank met een gemakkelijke stoel in. Ook staat er een klein kastje met een tv en een bijzettafel. Al zoenend laat Draco zich op de bank vallen en ik plof op hem. Hij kust me in mijn nek en ik bijt op mijn lip, dit voelt geweldig. Zijn lippen gaan terug naar mijn mond en we zoenen nog een paar minuten. 'Draco?' Mompel ik tegen zijn lippen. 'Wat is er?' Hij klinkt een beetje bezorgd, 'ik moet morgen werken, dus ik ga slapen.' Hij kijkt opgelucht, wat dacht hij dan dat ik wilde zeggen? 'Is goed,' ik druk nog een kus op zijn mond en sta dan op. Hij volgt me naar boven en ik pak mijn pyjama uit de kast. 'Draco,' 'Ja?' 'Omdraaien.' Hij zucht luid maar draait zich wel om. Ik trek snel mijn kleren uit en mijn pyjama aan. 'Mag ik al kijken?' Vraag hij ongeduldig. 'Ja hoor.' Ik kijk hem glimlachend aan. 'En wat is jou pyjama?' Vraag ik hem, maar ik denk dat ik het antwoord al weet. 'Wat denk je zelf?' Vraag hij spottend. Ik glimlach en kijk hoe hij zijn shirt uittrekt. 'Hermelien?' 'Ja?' 'Omdraaien,' ik kijk hem kwaad aan en sla mijn armen over elkaar heen. Draco haalt zijn schouders op en trekt ook zijn broek uit. Hij gaat in bed liggen en doet alsof hij slaapt. 'Draco, ik weet dat je wakker bent.' Hij glimlacht en trekt aan mijn arm zodat ik ook in bed ga liggen. Ik ga wat beter liggen en kijk in zijn ogen. 'Hermelien?' Ik knik, 'wil je mijn vriendinnetje zijn?' Vraagt hij grijnzend. Ik glimlach en kus hem, 'natuurlijk.' Ik draai me om en Draco slaat een arm om me heen.

Pov Draco
Ik lig al een half uur met Hermelien in mijn armen. Haar ademhaling is erg regelmatig dus dat geeft aan dat ze slaapt. Eindelijk is ze mijn vriendin, het heeft wel even geduurd maar dat is het vast wel waard. Het feestje van Ginny was verbazingwekkend leuk, ik dacht altijd dat de Wemels een stelletje idioten waren, maar ze zijn eigenlijk best grappig. Na een half uurtje val ik eindelijk in slaap.
Als ik weer wakker word is Hermelien al weg, er ligt een briefje naast me.
Ik ben naar mijn werk, om vier uur ben ik weer terug.
x
Glimlachend rek ik me uit, mijn kleren liggen netjes opgevouwen op een tafel. Ik trek ze snel aan en loop naar beneden. Op de keukentafel ligt een kleurige stapel met boeken, ik heb wel eens gehoord dat Dreuzels papier om hun boeken doen, maar die van Hermelien zijn bedekt met stof. Ik open er een en lees het door. Het gaat over de geschiedenis van Dreuzels. Bij het stukje over de vervolging van heksen slik ik, is dat echt gebeurt? Dit boek is een stuk interessanter dan de lessen die meneer Kist gaf. Ik besluit om de rest van de boeken ook even door te kijken. Van wiskunde snapte ik al meteen helemaal niets, het ging over iets ingewikkelds met stellingen en vergelijkingen. Engels vond ik nogal onnozel, alsof ik niet weet hoe je al die woorden schrijft. Aardrijkskunde en Biologie waren nog wel interessant, maar zodra ik het natuur- en scheikunde boek openklapte besloot ik dat Dreuzelvakken echt onzin waren. Ik verveel me en besluit om een stukje uit het biologieboek te lezen. Ik heb niet in de gaten dat Hermelien binnenkomt en schrik op uit het boek als ze begint te lachen. 'Lukt het een beetje,' ik haal mijn schouders op. 'Ja hoor, interessante lessen hebben jullie zeg.' Ze gaat op de stoel naast me zitten en pakt het boek wat ik aan het lezen ben. Ze lacht als ze ziet waar ik ben, 'zwangerschap en geboorte?' Zegt ze vragend. Ik steek mijn handen in de lucht. 'Ik ben gewoon bij het begin begonnen hoor!' Lachend geeft ze me het boek terug. Zelf pakt ze wiskunde en een schrift en begint opdrachten te maken. Ik kijk geïnteresseerd naar haar werk, 'hoe kun jij begrijpen wat daar staat.' Vraag ik verbaast. 'Rekenen is toch met cijfers, niet met letters.' Ze slaat het boek dicht, 'misschien moet jij ook nog eens terug naar school.' Ik grijns, 'dan wil ik wel bij jou.' Ze lacht, 'ik zal kijken wat ik kan doen, heb je al gegeten?' Ik schud mijn hoofd en merk dat ik toch wel honger heb gekregen. 'Kom, dan gaan we friet halen.' Hermelien pakt mijn hand en trekt me mee naar buiten.
Hand in hand lopen we over straat, gelukkig is de friettent niet ver weg want ze had me nooit meer in een auto gekregen.
We lopen naar binnen en de geur van vet eten dringt mijn neus binnen. Hermelien bestelt voor ons allebei iets te eten. De man kijkt me afkeurend aan als Hermelien betaalt. Met het eten in een papieren tas lopen we terug naar het appartement.
'Hoe lang wil je hier blijven?' Vraagt Hermelien aan me terwijl de me drinken geeft. 'Niet dat ik het erg vind dat je hier blijft,' bij het laatste bloosde ze even. Ik kijk naar het drinken in het glas. 'Ik weet het niet, als je wil dat ik ga dan-' Ik word onderbroken door Hermelien. 'Nee, blijf hier.' Ze glimlacht een neemt een slok van haar drinken. Ik neem twijfelend ook een slok van het gele spul. Ik krijg tranen in mijn ogen van de prik. Ik knipper ze weg en bekijk het drinken nog eens goed. 'Wat is dit voor spul?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Sinas, maar als je het niet lust kan ik je wel iets anders geven.' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, dat hoeft niet.'  Ik prik met een plastic vorkje in een frietje. Ik stop het in mijn mond en kijk naar Hermelien. Ze heeft een apparaat vast en typt er wat op. 'Wat doe je?' Ze kijkt op van het scherm. 'Ik moet even een mailtje sturen.' Zwijgend eten we ons eten op. De bakjes waar de friet in zat gooi ik in de prullenbak en Hermelien zet onze glazen in een vreemde kast waar ze allemaal vieze spullen in zet. Als ze mij ziet kijken schiet de in de lach. 'Wat is er?' Vraag ik haar, 'je kijkt zo raar.' Ik haal mijn schouders op, 'ik vroeg me gewoon af waarom je al die vieze spullen daarin legt.' Ze kijkt me even verward aan maar begrijpt dan dat ik echt niet weet wat het is. 'Het is een vaatwasser,' legt ze uit, 'als je vieze vaat hebt doe je het er in en als je heb aanzet word alles schoon gemaakt.' 'Dreuzels zijn nog niet zo dom als ik dacht,' zeg ik bedenkend. Ze vertelt me over nog meer handige apparaten die ze in de Toverwereld niet hebben, een Televisie bijvoorbeeld. Aangezien ik de laptop totaal niet begrijp laat ze het me zien. Ze duwt me op de bank en gaat naast me zitten. Ze klapt de laptop open en drukt op een knopje, opeens licht het scherm op en na een paar seconden komt er een afbeelding op het scherm. Het is Hermelien samen met haar ouders. 'Wat een schattige foto,' merk ik op.' Snel drukt ze ergens anders op en er word een andere pagina geopend. Ze typt iets in en even later komt er weer iets op het scherm. 'Op internet kun je allemaal dingen opzoeken en spelletjes doen enzo.' Ik trek een wenkbrauw op, moet ik nu allemaal spelletjes gaan spelen? 'Nu bijvoorbeeld,' ze wijst naar het scherm. 'Ben ik op mijn Mail. Hier staan alle mailtjes die ik heb ontvangen.' Ze wijst een gebied op het scherm aan. 'Het zijn trouwens een soort brieven, maar dan niet via uilen of post, maar gewoon via internet.' Ze klikt er eentje aan. 'En deze mail is voor jou,' ze schuift het gevaarte op mijn schoot en ik begin de kleine lettertjes te lezen.

Beste heer Malfidus,
Wij zijn erg blij om u mail te ontvangen. Normaal laten we rond deze tijd geen mensen toe maar u bent volgens een aantal collega's een uitzonderlijk geval, er moet wel nog een kleine test gedaan worden om u niveau te meten, meer informatie daarover staat in de bijlagen.
Met vriendelijke groet
Het Wilhelmina college
Londen

'Heb je me opgegeven voor school?' Hermelien knikt, 'er zitten ook een paar tovenaars in het schoolbestuur, die zorgen ervoor dat alle tovenaars nog extra les krijgen in het begrijpen van Dreuzelapparaten.' Ik geeft haar een knuffel, 'dankje.' Normaal zou ik nooit zo blij zijn om naar school te mogen, maar de andere jaren van mijn leven heb ik al vergooid. 'Het is geen probleem,' zegt Hermelien en ze drukt een kus op mijn lippen.