Stalker

~1~

Hier is het dan eindelijk. Hoofdstuk 1! Let the story begin...

Het grote zware lichaam kwam in beweging. De grote gespierde armen zwaaide het wapen, en lieten het los. Het zwierde door de lucht. De bijl miste op een haar na zijn prooi. De borstkas van het beest ging op en neer en een angstaanjagend gebrul doorbrak de stilte.

Zoë en Nathalie zaten dicht tegen elkaar aan onder een deken op de bank en keken naar de beelden die zich voor hen afspeelden.
Het was Zaterdagavond, de vaste filmavond van de meiden. Ze kozen telkens om de beurt een film uit en deze week was het Zoë's beurt geweest. Ze had een horrorfilm voor boven de achttien jaar uitgekozen, en die hadden ze een halfuur geleden aangezet. De spanning droop van het scherm af. Ze hielden hun adem in en Nathalie had zich angstvallig aan haar vriendin vastgeklampt. Net toen het monster met een verschrikkelijke oerkreet zijn bijl in het slachtoffer wilde rammen, ging de telefoon.
Nathalie slaakte een gil en keek Zoë bang aan. Die op haar beurt grijnzend naar haar doodsbange vriendin keek. Haar blik veranderde snel toen het gerinkel tot haar door drong.
'Welke idioot...' Zoë beende geïrriteerd naar de keukentafel en griste het apparaat uit zijn houder.
'Zoë.' Ze wees naar de afstandsbediening en maakte Nathalie duidelijk dat ze de film op pauze moest zetten. Die wilde ze immers niet missen door zo'n idioot.
'Hallo?' Vroeg Zoë geërgerd
Als antwoord ontving ze een zwaar gehijg
'Hallo? Met wie spreek ik?'
Het gehijg werd aanhoudend gegrom en vulde de kamer. Langzaam aan werd het gekreun. Toen onverstaanbaar gemompel.
'Zeg idioot,' schreeuwde Zoë nu kwaad. 'Heb je niets anders te doen? Je bent een triest geval!'
Nijdig drukte ze het gesprek weg en liet zich terug op de bank ploffen.
'Wie was het?' Nathalie was nieuwsgierig geaard en dat was nu goed merkbaar.
'Geen idee. Iemand die denkt grappig te zijn door niks te zeggen en alleen maar wat stom te hijgen en kreunen.'
Nathatlie's mondhoeken krulde minachtig omhoog.
'Wedden dat het Lourens en Yoram waren? Die twee rotjochies hadden laatst Kim haar fiets in de boom opgehangen,' ze snoof minachtend
'Stomme pubers,' met die woorden sprong Zoë op
'Jij ook wat drinken? Ik ben nu toch helemaal uit de film. Zap jij even terug dan haal ik de Cola.'
'Lourens en Yoram weten dat wij een filmavond hebben. Ze vinden het vast leuk om ons op de kast te jagen,' mompelde Nathalie.

Uptown Funk vulde de kamer en deed Nathalie opspringen van schrik.
'Zo je mobiel gaat over! Moet ik opnemen?' Riep ze angstvallig naar de keuken.
'Welk nummer is het?'
Zoë beende de kamer in een keek over de schouders van Nathalie mee op het scherm. Nummer Onbekend stond er.
Nathalie beet op haar lip. 'Opnemen?' Ze keek Zoë over haar schouders aan. Die knikte
'Hallo?' Nathalie had de telefoon op Speaker gezet zodat haar vriendin kon meeluisteren.

Eigenlijk vond ze die grapjes van Lourens en Yoram best leuk, al zou ze dat nooit toegeven.
Ze verwachtte de stem van Lourens te horen, maar kreeg een onbekende, krakende mannenstem te horen. 'Geef me Zoë,' brieste hij
Ontdaan stak Nathalie haar kin omhoog en dekte ze de telefoon af met haar hand.
'Hij vraagt naar jou.'
Zoë rolde met haar ogen, en nam zuchtend het toestel aan.
'Wat moeten jullie, ik vind dat echt irritant worden,' blafte ze giftig tegen de telefoon.
'Mis je me al?' Siste de onbekende stem. En hij vervolgde: 'Ik weet dat je ouders niet thuis zijn, zal ik even langs komen?' Een nare gedachten kwam in haar hoofd.
De vreemdeling begon te kreunen.
'Ik zal je wel even opvrolijken hoor,' hij kreunde weer hard en een rauw geluid vulde de kamer.
'Alsjeblieft Lourens, doe niet zo kinderachtig. Of ben jij het Yoram?'
Ze kreeg geen antwoord en dat maakte Zoë razend.
'Wacht maar tot ik jullie maandag weer zie, stelletje zielepoten! Dan piepen jullie wel anders!' Vloekend en tierend drukte ze haar mobiel uit en smeet die in de bank. Ze liet zich in de bank vallen waardoor haar eikkleurige, normaal steile haar nu als een woeste zee langs haar schouders krulde. Woest keken haar zeegroene ogen in de herfstachtig bruine ogen van haar vriendin.

'De stem leek helemaal niet op die van Lourens of Yoram,' merkte Nathalie op.
'Die kleuters hebben vast een theedoek over de hoorn gedaan zodat hun stemmen werden vervormd. Maandag pakken we ze wel.'
'Je kunt Nathan op ze af sturen? Dan zullen ze wel anders piepen,' stelde Nathalie lachend voor.
'Ben je gek? Nathan ziet me aankomen. Zijn kleine 16-jarige vriendin moet beschermd worden door zo'n kinderachtig verhaal. Dan denk hij dat ik een saaie bitch ben,' mijmerde ze.
'Een saaie bitch?' Herhaalde Nathalie. 'Hoezo zou hij dat denken? Jullie hebben toch een relatie?'
'Ja, net drie weken,' antwoordde ze 'Ik hoor het mezelf al zeggen,'
Met een hoog kinderstemmetje vervolgde ze: 'Nathan kan je me helpen? Ik wordt gepest door een jongen uit mijn klas,' ze trok een pruillip.
Nathalie barstte in lachen uit. Het was niet zo'n slecht idee.
Want Zoë's vriend was 2 jaar ouder, wat hem achttien maakte. 1 meter 80 lang en redelijk gespierd. Hij zou de jongens wel laten schrikken.
Nathalie zag de 2 jongens al bang wegrennen en hakkelend hun excuus maken. Haar mond werd een grijns, wat haar een vreemde blik van Zoë opleverde.
Ze bedacht zich snel. Sinds Zoë verkering had reageerde ze overal heel serieus op. Gewoonweg saai. Alsof ze bang was dat haar zestien jaar te jong was voor Nathan en hem af zou schrikken. Haar te jong zou vinden en net daarom uit zou maken. En dat zou vreselijk voor haar zijn.

Zoë was lang, had prachtig pluisvrij haar, had een vrij grote boezen voor haar leeftijd, een egale puist-loze huid, was stoer, onverschrokken en niet op haar mondje gevallen. Ze was knap, aardig en stoer, de ideale combinatie! En hierdoor was ze ook zeer populair.

Zij en Nathalie waren al beste vriendinnen sinds de kleuterschool. Nathalie was een beetje stevig gebouwd, had een bril nodig om te kunnen zien en had vrij veel puistjes. Dit was een reden om weleens het middelpunt van spot te zijn, en Zoë nam het dan altijd voor haar op. Naar Zoë luisterde immers iedereen, bang dat ze zouden dalen in populariteit als ze Zoë tegen zich hadden. Zij zelf was eigenlijk een aller aardig meisje dat alleen kwaad zou doen als iemand het echt te bont had gemaakt. Zoals Lourens en Yoram dat zojuist hadden gedaan.

Zoë was als een blok voor Nathan gevallen en had er alles aan gedaan om zijn aandacht te trekken. Nathalie was er dan ook van overtuigd dat de liefde van Nathan niet zo diep zat, maar dat hij met zijn vriendin wilde pronken.
Dit zou ze nooit hardop zeggen, tegen wie dan ook. Het zou Zoë heel erg kwetsen en dat wilde ze absoluut niet.

'Wanneer zie je je droomprins weer?' Veranderde Nathalie maar snel van onderwerp.
'Donderdagavond in "Het Licht" kom je ook?'
Nathalie haalde haar schouders op. 'Ik weet niet. Als jij met Nathan bent heb je nergens anders belangstelling voor, dan hang ik er maar wat bij.'
'Zal ik vragen of de broer van Nathan meekomt? Dan kunnen we een soort dubbeldate houden?' Zoë begon smakelijk om haar grap te lachen
'Doe effe normaal gek,' zei Nathalie minachtend. 'Leo is echt totaal mijn type niet!' Ze keek haar vriendin verontwaardigd aan.
'Leo is niemands type,' grinnikte Zoë. 'Met zijn piekhaar, nerdbril uit het jaar 0 en dan als kers op de taart nog zijn gezicht die wordt "gesierd" door prachtige acne,' Zoë kon haar lachen niet meer inhouden en lag proestend op de bank.
Nathalie gooide verontwaardigd een kussen in haar gezicht.
Meteen was Zoë alert 'Die krijg je terug!' Gilde ze en met veel gebrul en gelach ontstond er een episch kussengevecht.