MAFYA Belası / RAFLARDA

-2-

Merhaba arkadaşlar.  Bu düzenlenmiş bir bölümdür.  İyi okumalar dilerim. Oy yorumlarınızı eksik etmeyiniz

Bölüm şarkısı : burned it page

Multimedya : Ege Karayel

EGE KARAYEL

Kördüğüm gibi aklıma dolanmıştı anılar . kelepçelemişlerdi ruhumu. Ve ben o kelepçeleri açacak kadar cesur değildim. Bedenim ne kadar güçlü ise ruhum da bir o kadar zayıf ve acizdi. ayyaş gibi davranmaktan başka bir işim yoktu. bu lanet bilinç hiçbir şeyi unutmuyordu. Kilitlemişlerdi ve benim yapabileceğim tek şey kukla misali dediklerini yapmamdı. Bu bir oyundu ve kurbanı sadece bendim.  Sabah kalktığımda ilk işim o alev denen sürtüğün yanına gitmek oldu .  Arabayı çalıştırdığımda  yine o kız aklıma geldi bu araba sayesinde tanımıştım onu zaten. .Neden  o kız aklıma düşmüştü  ki  sanki . koduğumun hafızası unutmuyordu hiçbir şeyi .Onu kurtardığımdan beri an aklıma gelip duruyordu.  dün gece de aklıma geldiği yetmezmiş gibi rüyama da girmişti. Ben onu kabus olarak adlandırmak istiyordum . bulanıktı her yer . gülümseyerek elini uzatıyordu. Masum görüntüsüne saklanmış bir şeytandı. Bunu biliyordum. Çünkü bu sonu bilinmez hayatta herkes kötüydü. Öyle kişiler tanımıştım ki beni düşündüklerimde yanıltmamışlardı. Tutmama ramak kala siyaha bulanmıştı her yer ve o yine aynı gülümsemesiyle uzaklaşmıştı benden.  Uykudan uyanmış ve hiçbir şey olmamış gibi kalkmıştım yataktan. Annem ona benziyordu. Sanki dünyaya tekrar gelmiş ve ruhu bu kızın içinde can bulmuş hali gibiydi. Belki annemin yaptığı hataları bu kızda yapacaktı . buunu bilemezdim. Eğer yaparsa tek diyeceğim iyi şanslar olurdu.
Ben ki ege yağız karayel. Bu dünyanın tek hükümdarı. Yeryüzünde olmasa da yer altında şeytan’ın varisi. Adını korkuyla ün salmış olan sayılı kişilerden biri. Bun da arkamda ki adamların payı büyüktü. Lakin şuan olduğum noktaya dişimi kırarak gelmiştim. Yağız ismini kullanmazdım. Yasaktı o isim benim için. .O ismi bana annem koymuştu . Bir gün annemin eşyalarını karıştırırken bir mektup buldum  eski, yer yer yırtık parçalardan oluşan mürekkebi dağılmış mektup .Annem bana yazmıştı o mektubu bunu bilmesem de hissediyordum. Okuduğumda da bundan emin olmuştum. .Orda eğer bir gün seversem – bu hiçbir zaman olmayacaktı- onu çok sevmemi istemişti. Sahip çık yağızım demişti. bu ismi onun ağzından duyduğum son andı. Bir daha da kimsenin ağzından bu kelimeyi duymayacaktım.
Bana yaptıklarını da bir güzel anlatmıştı . hem nefret etmiş okuduğum yerde hem de bir kere daha aşık olmuştum bu kadına. Babam annemi hiçbir zaman sahiplenmemişti  ama ben sahiplenirdim. Değer verdiğim biri olursa bu değeri hissettirirdim ona. Benim lügatımda sevgi kelimesine yer yoktu. O kelime lanetli ve yasaklıydı. İnsanı esir eden onu köle olarak kullanan basit bir isimden ibaretti o kadar. .. ve öyle kalmasını sağlayacaktım. Yemin etmek büyük bir anlam taşıyordum. Ve ben şuan yemin ediyordum.

Alevin evi görüş alanıma girdiğin de bir kere daha tiksindim bu kızdan. Tek kişi yaşamasına rağmen bir villaya sahipti. Bu gösteriş değildi de neydi allah aşkına . dışı bile ayrı bir iticiliğe sahipti. Kendi müstakil evimi bir kez daha sevdim. Kapıyı çalmadan açılmıştı bu da beni beklediğinin göstergesiydi.

İçeriye girdiğimde salonun ortasında kanepeye uzanmış oje denen şeyi tırnaklarına sürüyordu bir de ayak tırnaklarına .ama kız da haklı onun toynaklarına bakacaktık biz işimiz gücümüz yok ya .Anlamıyorum ne anlıyorsunuz ki bu şeylerden ..

“alev” dedim sesimi duyduğunda başını kaldırdı .Aslında güzel kızdı kızıl saçları vardı. Boyaydı tabi ki. Yeşil tek orijinal şeyin o olduğunu düşündüğüm gözleri vardı. bana göre değildi bu kız .

“efendim aşkım” aşkım ne ya .

“ayrılalım bitti Yapamıyorum “dedim. bana öyle odun falan demeyin dayanamıyordum bu kıza.