Falling for Ash Montesines

Nine

A/N: Maiksi lang pero something new :)

NANG matapos kaming kumain, inaya ko si Ash na magpunta sa view deck. Magkatabi kaming tumayo sa may railing at huminga ako nang malalim.

"I've always loved places like this, 'yung ganito ang klima," sabi ko habang pinagmamasdan namin 'yung Taal Volcano. "Kaya ako bumili ng condo sa Baguio eh."

"Gusto mo bang tumira d'un?" he asked.

"Eventually. Kaya d'un ko inuna bumili ng property," sabi ko kahit pa hindi ko naman sigurado kung d'un ba ako dadalhin ng destiny ko. Gusto ko d'un pero parang bakasyon lang. Sa ngayon, nasa Manila kasi ang buhay ko. "Pero sana this year makabili na rin ako sa Manila. Gusto ko nang humiwalay sa parents ko eh."

Gusto ko kasi it was something people my age do kahit pa parang nalulungkot ako sa tuwing iisipin kong hihiwalay na ako kina Mommy at Daddy. Pero sa edad ko, saka kaya ko naman na, tama lang na maging totally independent na ako. But still, kahit gusto ko na, thinking about moving out was still something that made me a little sad, and I hugged myself for comfort.

To my surprise, kumilos si Ash para magpunta sa likuran ko and he caged me in his arms with his hands on the railing.

Nanigas ako. Hindi ako nakakilos kaagad. Ang init-init niya. Alam kong mas mataas ang body temperature ng mga lalaki pero parang ang init-init ni Ash. And before I knew what I was doing, nakasandal na ako sa dibdib niya. Nahila 'yung likod ko eh. Hindi ako nakalaban. Pero hindi naman ako sumandal talaga kasi baka magbago ang isip niya or baka maasiwa siya.

But when he moved closer, I slowly relaxed my body until I was leaning comfortably against him. Saglit kaming natahimik habang nagfa-flash sa isip ko ang mga memories kung kelan ba ako naging ganito ka-komportable at ka-secure habang yakap ako ng isang tao.

The answer was never. Parang ayaw ko na tuloy umalis.

Alam mo, hindi ko kayang sabihin sa kanya na may gusto na ako sa kaya pero hindi rin kaya ng konsensya ko na isipin niyang ginagamit ko lang siya lalo na kung hindi naman totoo.

"Ash, I swear I'm not using you. I really want us to be friends." Tiningala ko siya. "Okay lang ba 'yun sa 'yo?"

Tumango siya. "Of course," he replied solemnly.

I didn't want to be just his friend but it was a start. Kung d'un na lang din magtatapos 'yun di okay lang. Sanay naman akong ma-friendzone.

But you know, sa puwesto ko ngayon where I didn't think I'd ever want to leave again, in his arms, against his chest, he didn't feel like a "friend" at all.

I had no idea how long we stood like that. Malakas 'yung hangin pero hindi ko nararamdaman 'yung lamig dahil sa init ng katawan ni Ash. Gusto kong humarap sa kanya para yakapin din sana siya at sumandal na nang tuluyan sa kanya pero hindi ko mabitawan ang sarili ko. Maya't maya nararamdaman kong tumutungo siya pero hindi ko alam kung hinahalikan ba niya 'yung buhok ko o sinisinghot niya ako o nangangati lang 'yung ilong niya kasi sure akong nililipad sa mukha niya 'yung buhok ko. Whatever the reason, all I could do was close my eyes and lean closer to him.

Sabi ko kapag niyakap niya ako, saka ako yayakap sa kanya pero nanatiling mahigpit ang pagkakakapit niya d'un sa railing that his knuckles were almost white. After a while, bumuntong-hininga na ako at tiningala siya ulit.

"Balik na tayo?" aya ko. "May dessert pa tayo."

He let me go but he placed his palm at the small of my back and guided me back to our table. Siguro hinihintay kami n'ung server namin kasi as soon as we sat down, lumapit siya dala ang  isang tray kung saan nand'un 'yung mga desserts na in-order namin.