the untold story

# hoofdstuk 1

"ROT WEKKER!" Ik was zo moe en wilde het liefst nog even in bed blijven liggen. Maar ik moet er wel uit, anders kom ik te laat voor school. Ik stond met tegenzin op en liep naar de badkamer. Ik nam een koude douche om goed wakker te worden en poetste daarna m'n tanden. Ziezo weer friskie friskie! (Fris) ughh ik praat teveel in die bumba taal. Komt door mn kleine nichtje. Heb teveel dvd's van bumba bekeken met haar de afgelopen tijd. Ik opende mijn kledingkast. Wat ga ik eens aan doen. Het is herfst en best koud buiten. Ik pakte mijn zwarte jeans en deed daarbij een spijkerblouse aan. Daarover trok ik mijn lekkere dikke lange vest aan. Dat bedekte mijn achterwerk. Ik deed mijn zwarte hoofddoek op, wat me altijd wel goed staat. Een beetje mascara, vaseline en klaar. Ik liep naar beneden en dronk snel wat fruitsap. M'n ouders sliepen nog. Ik heb verder ook geen zusjes of broertjes. Im just alone. Af en toe is dat fijn, maar af en toe toch weer niet. Ugh boeien. Ik trok mijn uggs aan, pakte mijn tas en vertrok uit huis.

Op school aangekomen liep ik meteen naar de klas. Die zat al aardigvol. De les zou over een paar minuten beginnen, dus mooi op tijd! Vandaag is mijn laatste dag hier. Ik zal m'n twee schoolvriendinnen echt gaan missen.. ik hoop dat ik de goeie keuze maak inshallah.
Daar kwamen laila en fatima aanlopen. "Selem alaikuum abi." Dat was gekke fatima. Haha zij lijkt best veel op mij. Ik glimlachte en groette terug. Ik vroeg hoe het ging en hoe het weekend was. Over mijn weekend hoefde ze niet te praten, want die was vreselijk.
Ik weet ook trouwens niet of ik het hun wel moet zeggen. de reden dat ik weg ga.. daar ga ik nog over nadenken. Heb nog de tijd tot 16.30. Pas dan zijn we uit.
De wiskunde docent liep het lokaal binnen en dat betekende dat hier de saaie dag weer begon.. mijn gedachtes dwaalde meteen weer naar huis.
Maar al snel werd dat onderbroken door meneer Bruinsma.
"Lina. Ben je er wel bij?"

Ik knikte.

"Oh ja? Waar had ik het over dan?"

Pff shit. Waar had tie t ook al weer over? Ik hoorde iets van breuken..

"Over breuken, gok ik"

"Gokken doen we in de casino. Maar we hadden het inderdaad over breuken"

"Mooi." Zei ik droog.

"Waaro... Hij wilde er weer op in gaan.

Maar dat liet ik niet toe. "HO MAAR. Gaat u gewoon door met de les alstublieft. Dit is tijdverspilling vindt u niet? U bent altijd maar met mij bezig." Dat was ook echt zo. Die man is gek.

"Dat wil ik heel graag ja."

"Oke dan." En stak mijn duim omhoog.

Hij ging weer verder.

Hem ga ik dus Niet missen. Echt een idioot is dat. Elke keer helr drama met hem. Hij houd zich teveel bezig met mij tijdens de les. Alsof hij zelf sensatie zoekt, omdat iedereen toch direct in slaap valt in zijn lessen.

Maar goed.

Na een lange schooldag was ik super moe. Het was 16.30uur. Eindelijk uit. Nu alleen nog het gesprek met Laila en Fatima.

We liepen met z'n drie naar beneden en zochten buiten een bankje op.

We gingen zitten en ik merkte dat ze nerveus deden. Aan de ene kant heel vervelend. Ik hou niet van die sentimentele gedoe. Maar aan de andere kant begrijp ik dat ze heel graag willen weten waarom ik vertrek.

Ik begon zelf maar. " oke meiden. Ik ga wel even uitleggen, waarom ik weg ga. Ik wilde heel graag samen met jullie het examen doen en die diploma halen. Ik deed zo mn best, maar helaas kan ik door de situatie thuis die twee dingen niet combineren.

"Wat speelt er thuis Lina? Je kan het ons vertellen" Vroeg Laila.

"Oke. Nou mijn moeder heeft al een tijdje kanker. Het is zo erg, dat ze haar hebben verteld dat het elk moment klaar kan zijn. Dat haar lichaam het opgeeft. Het heeft zich namelijk verspreid. Er komt dan ook regelmatig iemand langs die haar ondersteunt en helpt. En voor mij komt er af en toe een maatschappelijke medewerker bij wie ik mijn verhaal kwijt moet. Want door alles wat er speelt ben ik depressief geworden. Maar tot op heden vindt ik het nog steeds moeilijk om dingen kwijt te kunnen aan haar. Jullie zijn de eerste."

"Wat erg lieverd. Dit hadden we niet verwacht." Zei Laila. Ik zag dat fatima haar ogen vochtig werden.
Ik.. ikzelf probeerde sterk te blijven. Ik vertelde het heel gewoon aan hun.

"Ghair inshallah. Het komt goed. Je hebt ons. Oh wat is dit moeilijk voor je geweest. We hadden niks door."

"Ja. Je bent altijd die gekke Lina geweest. We kunnen altijd om je leuke grappen lachen. Wat ik wil zeggen is dat je zo sterk bent gebleven. "

"Jup. Moet wel. Maar ik ben nog niet klaar...
Het is dus al moeilijk om alleen in huis voor mn moeder te zorgen. Maar mijn vader.. hij is al bezig met zoeken naar een andere vrouw. Hij wil meteen een vervanging hebben. En dat heeft hij niet stil gehouden voor mn moeder. Daardoor is het nog pijnlijker voor haar. Dat ze het weet.
Maar goed. Ik ben al bezig geweest met het zoeken naar een andere woonruimte. Ik heb een goeie meid leren kennen en trek als het goed is over een tijdje als alles voorbij is, bij haar in."

Ik begon weer misselijk te worden. Die klootzat! Ik kan dan wel zo sterk zijn om dit na te vertellen en dan heb ik nog geen eens alles verteld, maar het is nog steeds gaande. Hij verziekt ons leven. En 1 ding heeft me kwaad gemaakt. Mijn moeder hoort te genieten van haar laatste dagen, weken. Maar wat doet hij.....

Hij regelt van alles om haar direct weg te hebben. En dan kan hij verder met zijn volgende vrouw. En ondertussen durfde hij me ook twee keer keihard te slaan. Rammen, schoppen en trekken. Maar omdat ik mijn mond open durf te doen, durfde hij me erna nooit meer te slaan.

Ik schudde de gedachtes af en luisterde weer naar hun.

"Ik hoop dat we je nog ooit terug zien. We moeten in contact blijven." Zei fatima.

"Ja we spreken wel een keertje af inshallah" zei Laila.

Ik knikte. Het was allemaal lief bedoelt. Maar zo ver was ik niet. Ik heb veel te regelen.

"Oke laten we afscheid nemen dames. Ik moet naar huis."
Het begon waar ik al bang voor was emotioneel te worden. Niet zozeer voor mij, maar ik merkte aan de meiden, vooral fatima dat het teveel voor haar werd. Dus was het wel klaar zo.

Ze keurde het goed en we namen afscheid. Ze liepen samen weg. Ook ik liep het schoolplein af. Ik keek nog 1 keer achterom. Naar het schoolgebouw. Ik slaakte een diepe zucht en liep verder naar mijn tram die ik moest hebben. Onderweg ontving ik nog een app van fatima.

Fatima
Ik heb zojuist een traan weg moeten vegen voor jou. Jij bent mijn inspiriatie bron. Heb veel respect voor je. Blijf sterk in je schoenen staan. Ghair inshallah. X

Ik reageerde het volgende terug.
Ah super lief. Dankjewel. Jij succes met je opleiding. Maak het af en blijf gemotiveerd! Jij hebt de kans. Ik niet meer. Grijp hem met twee klauwen. Succes lieverd. X Lina

Niet veel later reageerde ze weer terug. Ik las het en besloot mn twee schoolvriendinnen te blokkeren via app. Ik was bang dat ik door hun gehecht aan ze zou blijven. Dat ik bang was om later spijt te krijgen van mn besluit. Ik zou ze missen. Maar ik moet dit doen voor mnzelf. Ik had ook geen behoefte dat ze me steeds zouden appen van hoe gaat het nu.. na het blokkeren sloot ik mijn ogen. Zo moe.