10 kisses to the south

Hoofdstuk 10; camping

Micahs defenitie van leuk is iets anders dan mijn defenitie van leuk, dat is zeker.

"Hoe lang moeten we nog lopen?" Zeur ik voor de vijfde keer.

"Nog ff" Zegt Micah voor de vijfde keer zonder om te kijken.

Micah bedoelde dus niet het park dicht bij mijn huis. Wat hij wel bedoelde was het grote park, wat ongeveer 1 uur lopen is. Ik ken het wel, het is zo groot en begroeid dat de meeste het een bos noemen.

"Hoelang ken je deze jongen al?," fluistert Manon. "weet je zeker dat hij geen kinderlokker is of zo?"

Ik moet lachen om Manon. Dat Micah van avontuur houdt maakt hem geen een of andere pedofiel of zo.

"Ik ben géén kinderlokker, pedofiel, potloodfenter of drugsverslaafde. Geloof me maar"

Manon vloekt in zichzelf. "Sorry. Dat je dat moest horen"

Ze kijkt met een rode kop richting mij, ik haal mn schouders op. Ik weet ook niet hoe hij dat heeft kunnen horen.

We zijn aangekomen bij de rand van het park/bos.

"Wat wil je hier precies gaan doen?" Vraag ik aan Micah die een paar stenen aan het optillen is.

"Dus...," zegt Manon als Micah nog steeds niks zegt, en nog stenen aan het oprapen is. "gaan we nog iets doen, of ga jij alleen stenen optillen?"

"Mijn vrienden en ik kwamen hier vroeger altijd. Er ligt hier ergens een sleutel van een hutje verderop waar kampeerspullen liggen. Die probeer ik te vinden" legt Micah uit, nog steeds stenen aan het optillend.

"Ehm... kamperen? Ik weet niet of mijn ouders dat goed vinden"

Manon kijkt twijfeldend naar mij, ik denk het zelfde.

"We hoeven hier niet te blijven slapen. Als jullie ouders het niks vinden dan gaan we straks terug"

Micah heeft die sleutel nog steeds niet gevonden.

"Nee laat maar, het kan wel"
Ik kijk raar naar Manon, waar heeft ze het over? Onze ouders vinden dit nooit goed. Nou, de mijne misschien wel, maar Manons ouders echt niet.

"Ik zeg dat ik bij jou slaap, en jij zegt dat we weer eens een girlsnight houden"

Nu snap ik Manon, slimmerd.

"En waarom werkt zoiets?" Vraagt Micah die even pauze heeft genomen van zoeken en bij ons is komen staan.

"Hoe ver moet ik van jou staan wil ik dat je me niet hoort?" Vraagt Manon geïriteerd.

"Vroeger hielde Manon en ik altijd een girlsnight. We gingen dan in het hutje van de parkbewaker slapen en bleven daar heel lang. Mijn ouders zeiden dan altijd dat we gewoon bij mij thuis sliepen tegen de ouders van Manon, omdat die dan anders zouden flippen" Leg ik uit aan Micah.

Manon en ik bellen allebei onze ouders terwijl Micah naar een verstopt hutje loopt met de sleutel die hij blijkbaar gevonden heeft.

"En?" Vraagt Manon.

"Mijn moeder vondt het helemaal geweldig dat we het weer een keer deden"

"Alleen weet ze niet dat het in een iets ander park is" Zegt Manon.

"En dat er een jongen bij is" Voeg ik er aan toe.

"Een hele knappe jongen zelfs" fluistert Manon, en we schieten allebei in de lach.

Manon en ik nemen allebei wat spullen van Micah over en we volgen hem het zogenaamde park in alsof hij een reisleider is.