KaiSoo: Twisted Fate [MPreg] [BoyxBoy]

liii

"Bobo. Tinuro po sa akin ni Tita Luhan 'to kahapon." Napangiwi ako. Si Luhan talaga oh. Sa dami ng ituturo kay Asher, bobo pa talaga ang inuna nya. Hindi na nagbago si Luhan. Mahirap din syang maging teacher. I looked around, seeing their happy faces. Just a few months ago, we suffered... hell.

I remember that day:

"Ano ba naman, Jongin!? Bakit ngayon mo lang sinagot ang tawag ko!? Si K-Krystal, hawak nya ngayon si Kyungsoo. She told me to come and get him, kung maabutan ko pa sya." Tila nagblangko ang isip ko sa narinig ko. Naibaba ko ang tawag at agad pinaharurot ang sasakyan. Didiretso sana ako sa bahay pero tinawagan naman ako ni Chanyeol at sinabing dumiretso nalang ako sa hospital. Nagkasalubong kami dun sa emergency entrance. Inassist agad sya ng nurse at sinakay si Kyung sa stretcher.

Hinawakan ko ang kamay ni Kyungsoo. I was in the meeting awhile ago. Dapat hindi ko sinilent ang phone ko. He called me so many times at ni isa, wala akong nasagot. His clothes stained with blood. I just can't afford to look at him now. "J-Jongin," He managed to say with his eyes half closed. "Our twins... tell them to save the twins." Tumango ako at hinawakan ko ang pisngi nya. He's eyes slowly shutting back again.

"Kyungsoo, wake up!" I shouted.

Pinigilan ako ni Chanyeol, "Kami na ang bahala, Jongin. Stay here," dugtong nya.

"Save them.. both, please." I pleaded.

"We will do our best. Marami ng dugo ang nawala kay Kyungsoo." Kinuwelyuhan ko sya, "Huminahon ka, Jongin! Pull yourself back together. Huwag kang umiyak dyan na parang mawawala na sya!!" Inalis nya ang kamay ko at tinalikuran ako. Hindi ko na alam ang gagawin ko. I pulled my hair as I sat at the bench. Hindi ko kakayanin kapag nawala sa akin si Kyungsoo. Hindi ko matatanggap yun. I cried right at there.

"Jongin, kamusta si Kyungsoo?" Tanong ni Baekhyun, "Asher's suffering from shock. I was so scared. Hindi kasi nawawala yung panginginig nya. Ang kambal?! Okay lang ba sila?" Hindi ko sya magawang sagutin. Hindi rin sya mapakali sa gilid ko, "Bakit kasi nangyari pa 'to? Hindi pa naman nya kabuwanan." Bulalas nya. Maya-maya ay dumating na rin sila Luhan at ang iba pa naming kaibigan, all in their worried faces.

"Dapat hindi ko nalang sila iniwan dun," I lifted up my gaze to look at Luhan, "Inuna ko pa kasi kalandian ko, ayan tuloy.. Ako nalang sana yun eh. Hindi nalang sana si Kyungsoo. Paano na yung kambal? Paano kung hindi makasurvive si Kyungsoo?" He asked, panicking. "Sino unang irerescue? Kung yung kambal.. paano si Kyungsoo? Kung si Kyungsoo? Paano ang kambal?"

Nakagat ko ang kamay ko. No.

Just both.. save them both.

"Manahimik ka, Luhan!" B said.

"Huwaaah?" ngawa ni Luhan.

Binatukan sya ni Baekhyun, "Manahimik ka sabi kundi, tatahiin ko yang manhole mo dyan. Hindi ka na nakakatulong eh. I cannot. Ang cells ko." Tumahimik agad si Luhan. Takot nya lang na matahian ano.

Nagabang kami... nagantay habang nasa loob pa rin ng operating room si Kyungsoo ng ilang oras. I prayed in my head for ther safety. Maya-maya lang may dumating na pulis. "Excuse me? Ah, ako si Lee Taemin, sino po ang pwedeng makausap para po magbigay ng statement sa nangyari?" My eyes widen. Kim Taemin? Lumapit agad si Baekhyun dahil sya ang higit nakakaalam.