BİR ÖYKÜ

BENDE YALANCIYIM

Nasıl bir özür ile başlayacağımı gerçekten bilmiyorum. Bu uzun süre zarfında yazmayı çok denedim. Ama bir türlü içime sinen bir iş çıkaramadım. Gecikme için çok üzgünüm. Hikayeyi halen silmeyenlere selam olsun ve çok teşekkürler. Elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. Umarım beğenirsiniz. KEYİFLİ OKUMALAR

Bölümü yazmam da bana çok yardımcı olan @meryemavi'ye

Gidişat hakkında bana fikir veren wattpad şairi @BySerdengecti'ye teşekkürler. Kendisinin Şiir Dalında Güzeldir kitabı şiddetle tavsiyemdir.

Bölüm ithafı: @piamah

Multimedia:Selim
Manga :Her Aşk Ölümü Tadacak

Eymen'den

Seve seve gidiyorum işte...
Yol boyunca yürüyorum. Ayaklarımın beni nereye götürdüğünün artık bir önemi yok. Attığım her adım "beni" "bizden " uzaklaştırıyor.

Zaten öncelikli hedefim bizden uzak kalmak. Sonrası belli. Ölmek belki de ölümü beklemek, ölmemiş gibi yaşamaya devam etmek. Bazı şeyler devam etmeli ki birşeyler de bitebilsin. Şimdi bende bizi ben yapmayı deneceğim attığım her adımda. Biliyorum zor olacak ama başaracağım. İnanıyorum. Çünkü inanmak zorundayım. Ve bir insanın birşeylere inanmak "zorunda" olması gerçekten çok acı.

Biliyor musun? Bazen tam bitti diyorum, ölüyor gibi oluyorum. Ölüm kurtaracak unutturacak hissettiklerimi diye düşünüyorum. Sonra sensizlik bir diziliveriyor boğazıma işte o zaman da bir türlü yutkunamıyorum. Bir müddet zaman geçiyor üzerinden sonra tekrar acı nefes almamı sağlıyor.

Dilimden sayısını bilmediğim yalan dökülür. Özlem kokuyor bedenim ama zehir saçıyor dilim. Seni değil ben kendimi bitiyorum o zehirle. Panzehirin sen olduğunu bilsem de dokunamıyorum kıyamıyorum. Senden değil ben kendimden geçiyorum. Dilimden süzülen bu kadar yalan içinde tek bir gerçek kalıyor elimde. Bakıyorum yokluğun. Hayatımı kaybediyorum. Avuçlarımın arasından eriyen bir buz misali kaybolup gidiyorsun . Elimin sıcaklığı seni yakıyor mani olamıyorum. Yapamamıyorum elimden gelmeyenler dilimden de gelmiyor susuyorum. Bedenim çığlıkta, dilim isyanda. Kendimle senin aranda bir seçim yapmam gerekiyor. Ve ben kendimi seçemiyorum. Hayatım ömrüm geçmişim geleceğim bitiyor ama garip ben yine ölemiyorum.

Derdimi anlatmaya çalışıyorum. Konu sensizlik olunca sığınacak kelime bulamıyorum. Çünkü biliyorum dayanamaz yüreğim her cümleye "Biz" diye başlayıp "Ben" diye bitirmeye.

Gözyaşlarım temizlemeye çalışıyor şimdi yüzümdeki hüznü. Ama ne kadar süzülürse süzülsün biliyorum unutturmayacak sensizliği. Silmiyorum bende onları şakaklarımdan. Bana seni hatırlatacak hiçbirşeyi çıkaramıyorum hayatımdan. Yüzüm yere düşüyor şimdi. Eğilip bakıyorum ama yokum. Yüzsüzlüğümden utanıyorum. İçim yanıyor sen içimde yanıyorsun. Yanıyoruz. Ve ben çare bulamıyorum. Çaresizliği en derininde yaşıyorum en derinimde sen olduğun sürece.

Oysa daha dün gece uyumadan öncesine kadar gelecek hayalleri kurdum biliyor musun bizim için? İşimiz, evimiz, evliliğimiz ve belki de çocuklarımız...

Kendi düşüncelerimi yine kendi sözlerimle çürüttüm ve yıktım. Suçluyum failim ve belki de katilim hayallerimizin ve geleceğimizin katiliyim işte bunu gerçekten biliyorum.

Biraz önce senden "herşeyimden" vazgeçtiğimi ve nefret ettiğimi bir daha benimle görüşmemen ve beni sevmemen gerektiğini haykırmıştım.

Bir yığın hayali üzerimize yıkmıştım. Oysa ki yalandı hepsi. Gerçek olamayacak kadar uzaktı soğuktu o kelimeler. Aklımla kalbim arasında kalmıştı hayallerim. Büyük ve zor bir seçimdi bu. Allah kimseye bu seçimi yaptırmasın. Bilenler bilir aklımı seçsem yüreğim isyanda yüreğimi seçsem aklım firarda. Kendimce en mantıklı olanı yani aklımı seçtim. Yüreğimi de kendi elimle idama verdim. Şimdi yüreğim bana küs içim benimle konuşmuyor.
...