Εμείς...Μαζί. Με τίποτα.

Κεφάλαιο 14

Μεριά Αθηνάς

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Έχει περάσει μία εβδομάδα από την μέρα που ήρθαν οι γονείς μου και όλα κυλούν ομαλά. Με τον Άρη ήμαστε στα καλύτερα μας και περνάμε σχεδόν όλη την μέρα μαζί.

Είναι Δευτέρα πρωί και έχω σηκωθεί για να ετοιμαστώ για την σχολή... Προσθέτω της τελευταίες πινελιές στο ντύσιμο μου και είμαι έτοιμη να φύγω όταν παρατηρώ μπροστά από την πόρτα ένα χαρτί που πάνω γράφει το όνομα μου.

Το ανοίγω και διαβάζω το περιεχόμενο του.

<< Μείνε μακριά από τον Άρη για το δικό σου καλό... Αν δεν το κάνεις θα αναγκαστώ να σε βγάλω εγώ από την μέση... Χα... Χα... Χα >>

Είμαι τρομοκρατημένη και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω, έχω παγώσει στην θέση μου και το μόνο που κάνω είναι να κλαίω... Όταν χτυπάει το κουδούνι. Αρχικά διστάζω να ανοίξω αλλά τελικά ανοίγω. Μπροστά μου βλέπω έναν σκεπτικό Άρη. Φαίνεται τελείως χαμένος στις σκέψεις του. Μόλις καταλαβαίνει πως έχω ανοίξει με αγκαλιάζει σφιχτά σαν να ξέρει τι γίνεται... Λες να.. Μπα αποκλείεται.

Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα του μιλήσω.

''Εμ μωρό μου, έγινε κάτι... Γιατί κλαις, σε πείραξε κανείς;'' Ρωτάει και μου σκουπίζει τα δάκρυα.

''Όχι δεν έγινε κάτι καλά είμαι.'' Λέω και πάω να βγω από το σπίτι όμως μου φεύγει το χαρτί από το χέρι. ΩΩ τέλεια αυτό μου έλειπε τώρα..

Σκύβω να το πιάσω αλλά με προλαβαίνει ο Άρης το παίρνει και αφού το διαβάζει, το διπλώνει και το βάζει στην τσέπη του. Αυτή την στιγμή δείχνει πολύ νευριασμένος.

Δεν μιλάει και προχωράει μπροστά ενώ εγώ τον ακολουθώ από πίσω τρέχοντας για να τον προλάβω

''Ρε Άρη περίμενε... Μην με αφήσεις μόνη μου σε χρειάζομαι.'' Φώναξα ενώ τον έβλεπα να πλησιάζει το αυτοκίνητο του, αλλά σταμάτησε όταν με άκουσε.

Γύρισε να δει που είμαι και αφού έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγμό με πλησίασε. Μου έπιασε τα χέρια και με ενώ κοιτούσε κάτω μου είπε

''Πρέπει να μείνεις μακριά μου, δεν μπορώ να ρισκάρω να σε χάσω, όχι μετά από τόσα που έχουμε περάσει μαζί...'' είπε και γύρισε για να φύγει αλλά του έπιασα το χέρι αναγκάζοντας τον να σταματήσει.

''Τι λες... δηλαδή αυτό νομίζεις πως με την πρώτη δυσκολία θα τα παρατήσω, Άρη είμαι ερωτευμένη μαζί σου, αλλά μάλλον έκανα λάθος για εσένα, δεν ήσουν ερωτευμένος μαζί μου, απλά ήθελες να παίξεις.'' Φώναξα ενώ πλέον έκλαιγα.