ANKA- BİR KADIN MAFYA HİKAYESİ

18- İÇİMİZDEKİ HAİN

Gene ben 😁 yeni bölüm geldi ve geri sayım başladı. Son iki bölüm 😁

Umarım yeni hikayemde de beni yanlız bırakmazsınız 😊

Bu bölüm çok aksiyon ve şiddet içeriyor baştan söyleyeyim 😡

Hadi iyi okumalar 😘

*****************

İnsan ne kadar da nankör... Hayat ne kadar garip... Herşeyin bitişi aslında bir başlangıç...

Alev'in gözleri alacağı intikamla parlıyordu. Yıllardır boş yere canını tehlikeye atmıştı. Ailesini, hatta sevdiği adamı bile riske atmıştı. Kaç kez ölümden döndüğünü hatırlamıyordu bile. Özellikle anka dövmesinin her seferinde biraz daha büyümesi canını yakıyordu. Seviyordu o dövmesini ama yine de çekilen acı beterdi.

Kenan, Alev'i ilk defa böyle görüyordu. İlk karşılaştığı andan beri onun sinirli, asabi, heyecanlı hallerini görmüştü ama bu bambaşkaydı. Gözlerinde hem intikam hem de heyecan vardı. Kenan'da yıllarca o zorlu eğitimlerden geçmişti. O da acı çekmişti. O da intikam almak istiyordu ama Alev'in gözlerindeki o parıltıyı gördükçe o bile korkmuştu.

Ekipteki herkes sinirliydi. Alacakları intikamın hırsıyla yanıp tutuşuyorlardı. Özellikle Ali, biricik kardeşinin, gözünden bile sakındığı Alev'inin gözünün önünde acı çekmesini yıllarca çaresizce izlemişti. Alev, her acı içinde bağırdığında patronun yakasına yapışmış adamı öldürmemek için kendini zor tutmuştu. İşte şimdi intikamın zamanı gelmişti. O herife yapacağı işkenceleri kafasında düşünüyordu. Alev'in çektiği acıların bin katını yaşatacaktı o herife. Kolay kolay öldürmeyecekti onu. Adam yalvarsa bile öldürmeyecekti.

Patronu yakalamak için Sultan Ahmet Meydanı'nın arka sokaklarında eğitim aldıkları eski tekstil fabrikasına gelmişlerdi. Fabrika, 80 darbesi sırasında çalışanların sağ sol kavgası nedeniyle harabeye dönmüştü. Bu nedenle patron denilen adam orayı alıp tamamen kendi çıkarları için kullanmaya başlamıştı.

Araba fabrikanın önünde durdu. Fabrikanın kapısında nöbetçi olarak bekleyen iki adam arabaya doğru yaklaşmaya başladı.

Alev "Unutmayın. Sanki sadece yoldan geçerken uğramışız gibi hava vericez. Yoksa büyük balık kaçar." dedi.

Ali "O ne demek kız? Çat kapı misafirliğe mi gidiyoruz? Yoldan geçerken uğradık. İstersen şu yandaki bakkaldan meyve suyu ile kurabiye de alalım. Birazdan patronu hastanelik edicez ya! Eee! Hasta ziyaretine de eli boş gidilmez." dedi alayla.

"Ne diyon abi sen ya! Kafa mı buluyorsun benimle?" dedi Alev sinirle.

Kenan "Yeter! Adamlar gelmek üzere hadi inelim arabadan." Diyerek sinirle araya girdi.

Arabadan teker teker inip fabrikanın kapısına yaklaşmaya başladılar. Nöbetçilerden biri "Anka, Ejder! Hayırdır? Ne işiniz var burada?" dedi soran bakışlarla.

Alev "Mert, bu taraflardaydık. Uzun zamandır da buraya gelmemiştik. Bir uğrayıp çayınızı içelim dedik. Patron burada mı?" Dedi sakince.

Mert "İçeride. Geldiğinizi haber vereyim." dedi temkinli ama sorgulayan bir şekilde.

Ali "Mert! Abiciğim! Sen Fenerliydin dimi? (Mert onaylar!) Oğlum nasıl aldık bu sene bütün kupaları! Siz de arkamızdan nasıl ağladınız öyle!" dedi Mert ve diğer nöbetçi Osman'ın omzuna elini atarak. Bir yandan da ekiptekilere eliyle gidin işareti yapıyordu.