•Ruhefza• Yeonbin

•8•(susmayan sesler)

Yeonjun bardan sedye ile çıkarılmış, ambulansla hastaneye yetiştirilmişti .
Yolda sinir krizi geçirdiği için sakinleştirici verilmiş ve uyutulmuştu.

Şuan bilinci açık bir şekilde tavana bakıyordu.
Açık yaraya krem sürüp sarılmıştı.
Sağ kolunda serum vardı.
Doktor yeonjunun yanına geldi ve ona soru sormaya başladı.

-"Kendini nasıl hissediyorsun "

Yeonjun tavana bakmaya devam etti .
Verecek bir cevabı yoktu .

-"Ölme kastıylamı kestin bileğini "

-"Evet "

-"Şanslısın o zaman . Bu dünyada biri kendinden çok seni seviyor "

Doktorun gülümseyerek söylediği söz yeonjunu güldürmüştü .

-"Yaranın öldürücü olduğuna eminmisiniz ?"

-"Üst üste iki derin kesik atmışsın. tabiki yara öldürücüydü.  Kanamayı zor durdurduk "

Yeonjun başını salladı .

-"Gerçekten biri çok sevince ölemiyormuyuz?"

-"Dünya kanunumu sorguluyorsun ? Bunun bir çok örneğini kendi gözlerimle gördüm "

Yeonjun inanamıyordu.
Hala yaranın öldürücü olmadığının kanısındaydı.

-"Psikiyatri seansı öneririm "

-"Ben orada hemşireyim zaten "

Doktor şaşkınlıkla ona baktı

-"Yinede ben bir gözükün derim. Ailenizin haberi varmı böyle bir durumda olduğunuzdan  "

-"Ailem yok benim doktor "

-"Seni çok seven biri var ama , inan bu ailenin olmasından daha önemli "

Yeonjun birşey demeden dakikalarca izlediği tavana döndü.

-"Serumunuz  bittikten sonra çıkabilirsiniz, yazılan ilaç ve kremleri mutlaka alın , yoksa yaranız uzun süre iyileşmez "

Doktor tam çıkacakken geri döndü

-"Ve sakın bir daha deneyeyim demeyin , acı çekmekten başka birşey yapmamış olursunuz. "

Yeonjun doktorun nasıl aklını okuduğunu düşünmeyi bir kenara bırakmış ve şuan bu durumda olmasını sağlayan kişiyi düşünmeye başlamıştı.
Yani , hayatta kalmasını sağlayan kişiyi.

Doktor dönüp tekrar denememesini söylemeseydi bunu tekrar yapacaktı .
İnanamıyordu. İmkansızdı .
Hayatında normal olarak  onu seven kişi bile yoktuki , kendinden daha fazla seven olsun .
Bir bir düşündü hayatındaki kişileri.
Üvey annesi ve babasını elemişti direk .
Birde öz annesi vardı tabi .
O seçenekler arasında bile değildi.
Hastaneyi düşündü.
Orada arkadaş sayılabilecek tek kişi vardı.  Beomgyu ilede normal arkadaş bile değillerdiki .
Hastaları vardı . Onlarında doktoru sayılırdı.Özel bir bağları yoktu .
Aklına soobin geldi . Kendisini sevdiğini biliyordu , güvendiğinide .
Ama bu öylesine bir sevgi değildi.
Ölümü engelleyecek türde güçlü bir sevgi ...

Yok , saatlerce düşünmüş ama bulamamıştı.
Hatta iki gün önce kendini boğan kadın acaba onu eski sevgilisi olarak gördüğü içinmi diye düşünmüştü.
Kadın baya seviyor gibi duruyordu.
Ama sonra vazgeçti . Bizzat kendisini seven birisinin olması gerekiyordu .
Okulda falan aşık olan biri olabilirmi diye düşündü.
Yıllar geçmişti. Böylesine seven biri olsa onunla iletişime geçerdi.

Kafası patlayacak kadar düşündü.
Ama bulamıyordu .
Doktor yanılıyor olabilirmi diye düşündü.  Belkide tekrar yapmaması için öyle söylemişti.