Obsessed - Yeongyu.

5.

hi

bn gldm

planalrima gore ki ne kadar uyarim bilmiyrom

fici yarilamis bulunmaktayiz bu bolumle

nys hadi gorsuruz

(...)

Beomgyu:

Ne işi ne saçmalıyorsun?

Bilinmeyen Numara:

Beni salak yerine koyman büyük yanlış bebeğim.

Soobin'i Yeonjun'dan uzak tut.

Beomgyu:

Bak sapık mısın nesin bilmiyorum ama asıl sen burnunu sokma.

O benim arkadaşım.

Birinden hoşlanıyorsa tabii ki onda destek çıkacağım.

Bilinmeyen Numara:

Hayır, karışmayacaksın.

*görüldü*

(...)

Yeonjun bir küfür savurup telefonunu kapattığında az önce telefonda konuştuğu kişiyi izliyordu pür dikkat. Tam karşısında okulun en arka tarafında kalan bir bankta oturuyordu uzun saçlı çocuk. 

Yeonjun bir süre yaptığı planı gözden geçirdi. Her şey oldukça kolay olacaktı, onun yanına gidecek be bir kaç süslü söz söyleyip onu sevgilisi olmak için ikna edecekti. Eğer ikna olmazda hemen orada bir B planı kurabilirdi ve bunda da hiç zorlanmazdı.

Yeonjun sonunda saklandığı yerden ses çıkartmamaya dikkat ederek çıktı ve sanki okulun yan tarafından geliyormuş gibi banktaki çocuğun yanına ilerlemeye başladı. Çocuk ise bakışlarını anında yanından gelen adım seslerine çevirirken gördüğü kişi ile kaşlarını çatmıştı. Ona doğru gelen çocuk bir kaç adımda yanına ulaşmış ve bir şey demesine izin dahi vermeden banka hemen yanına oturmuştu.

(Beomgyu.)

Garipti. 

Onun şuan burada yanımda oturuyor olması garipti. Onunla resmi bir şekilde tanışmamıştık bile sadece adını biliyordum ki onun benim adımı bildiği bile tartışma konusuydu. Onun yanında durmak beni rahatsız ettiği için daha fazla yanında durmak istemiyordum. 

Yüzüne bile bakmadan yanından kalkacaktım ki bileğimden sıkıca tutup engelledi bunu. "Sana bir şey soracağım." Cevap vermedim. Yüzüne bile bakmadan bileğimdeki elinden kurtulmaya çalışıyordum. "Benimle çıkar mısın?" 

Bakışlarım yüzüne çıktı. "Ne?" Daha adımı bile bilmediğine emindim ve karşıma geçmiş onunla çıkıp çıkmayacağımı soruyordu bana. Sanırım kafayı yemişti. "Tabii ki de hayır ne saçmalıyorsun sen?" Sonunda hızla ayağa kalktığımda o da bileğimdeki elini çekmiş ve benimle birlikte ayağa kalkmıştı. Hızla ona bir bakış attım ve bir daha arkama dahi bakmadan neredeyse koşar şekilde yürümeye başladım. "Sikeyim." Yeonjun yüksek sesle bir küfür savurmuştu arkamdan, hala duyabilecek kadar yakınındaydım. 

(...)

Yeonjun hızla yürüyen çocuk ön bahçeye insanların olduğu tarafa gitmeden önce koşarak ona yetişmiş ve hızla kolundan tutup duvarla arasına almıştı onu. "Bu bir soru değildi aslında Gyu. Benimle çıkacaksın." Yeonjun garip bakışları ile duvarla arasında kalmış olan çocuğa bakıyordu. "Delirmişsin sen." Yeonjun güldü. "Benimle çıkacaksın yoksa ailenle ilgili olan her şeyi yayarım. Okuldakilerin babanın bir katil olduğunu bilmesini ister misin?" Çocuk duraksadı. Yavaş yavaş gözleri doldu ama bir şey diyemedi. Ciddi olduğunu biliyordu çünkü. "Sen, nasıl?" Yeonjun daha çok güldü ve çocuğun üzerine doğru eğilip aralarındaki mesafeyi olabildiğince aza indirdi. "Emin ol bana hakkında senden daha çok şey biliyorum bebeğim." Çocuğun gözünden bir damla yaş aktı. "Tamam." Gözlerini kapattı. "Seninle çıkacağım ama kimseye hiçbir şey demeyeceksin."

...

kral malmisin amk

final allaha emanet buarada

bende blmiyorum

sallarim ins bisiler

blup blup