Basketbol Aşığı

3★ KARAR

Multimedia:Fatih

-maçın başından berli sizi izliyorum ve gerçekten çok yeteneklisiniz.

-teşekkür ederim.

Adam cebinden bir kart çıkardı ve bana uzattı. Kartı aldım ve üstünü okudum.****** takımı koçu.

Neee ama bu benim en sevdiğim takım. İnanmıyorum. Şok olmuş bir şekilde adama bakmaya devam ettim.

-ben ****** takımı koçu Fatih Tunçeri. Gerçekten çok yeteneklisin seni takımımda görmek istiyorum.

-sizzz...yâni emin misiniz?ben o kadar yetenekli olduğumu düşünmüyorum.

-yanılıyorsun sen sanmadığın kadar yeteneklisin. Keşke kendini dışarıdan izleyebilseydin. Sen fazlasıyla yeteneklisin. Kimden eğitim aldın ya da bi kulüpte oynadın mı daha önce?

Hâlâ şaşkındım. Bu rüya falan diğildir umarım. Sanırım diğil. Kendimi zar zor toparlayıp adamın pardon Fatih beyin sorusunu cevapladım.

-hayır. Kendim öğrendim basketbolu. Kendi çabalarımla. Hiçbir kulübe de gitmedim.

-ne?sen ciddimisin?

- e evet.

Adam sevinerek
-bu dahada iyi sen keşfedilmemiş bir yeteneksin. Mükemmel. Peki takımımda oynamak istermisin?

-ıııı ben öyle yâni siz birden sorunca bilemedim ki. Hem ben babama sormam gerek tek başıma karar veremem.

-peki o zaman sen güzelce düşün taşın kararını ver ve beni ara. İstediğin zaman arayabilirsin beni.

-peki.arıycam.
Sonra el sıkıştık ve adam gülümseyerek gitti.
Ben hâlâ şoktaydım.
Bu gerçek miydi?

Kendime geldim ve üzerimi değiştirmeye gittim. Hergün eve babamla beraber gideriz. Ben her çıkışta takımıyla antreman yaptığı spor salonuna giderim. Antremandan sonra birlikte eve gideriz. Aramız çok kötü değil ama çok iyi de değil. Belki düzelir kim bilir? Spor salonuna doğru yürümeye başladım.

İçeri girdiğimde hâlâ antreman yapıyorlardı. Tirübünlerde ortalarda bir yere oturdum. Tüm sahayı rahatlıkla izleyebiliyordum buradan. Çocuklar beni görünce el salladılar ve devam ettiler oynamaya. Bende onlara el salladım. Hepsi benim biricik kardeşlerim. Onların yeri bende çok ayrı.

Canım sıkkın olunca hemen anlarlardı. Beraber maç yapardık. Tabi babamdan gizli. Bi kaç kez yakalanmıştık. Bir güzel fırça çekmişti hepimize. En çokta çocuklara. Onları tembihliyordu benimle oynamamaları için ama onları hep kandırırdım içine biraz da duygu sömürüsü katardım dayanamazlardı.hep kandırırdım onları. Canlarım benim

Antremanlarda babam bayâ zorlardı onları. Hayatlarında basketbol hakkında bilmediklerini öğretirdi onlara. Çokta eğlenceliydi izlemesi.

Bir an bir çocuk gördüm. İlk defa görüyordum onu burada. Yeni gelmiş sanırım.

Çocuklar bahsetmişti yeni birisi gelecek diye bu o olmalıydı. Bayada iyi oynuyormuş hımmm gözüm tuttu bunu.

Onu dikkatle izlerken birden bana döndü. Ay öf be çocuk niye birden bakıyosun ki. Napıcamı bilemedim gözlerimide çekemiyodum üzerinden. Off gözlerim neden böyle yapıyorsunuz. Zorda olsa kaçırdım gözlerimi ondan. O da oyuna döndü. Döndükten sonra dudağının sol tarafının kıvrıldığını gördüm sonra tekrar bana baktı. Gülümsedi. Bende ona biraz soğuk bir şekilde gülümsedim

Aceba adı neydi?Neyse elbet bir şekilde tanışacağız. Biraz daha bana baktıktan sonra tekrar oyuna döndü.