YALNIZ (Tamamlandı)

Bölüm 2

Bir hafta çabucak doldu ve ben kendimi sağlık açısından oldukça iyi hissediyorum. 

YGS den oldukça yüksek bir puan aldım ama bu ruh haliyle ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.

Babam gibi iyi bir cerrah olabilirdim,onun en çok istediği şey buydu ama kendimi hiç bu kadar güçsüz ve çaresiz hissetmemiştim.

Ben ilk kez yalnız kalmıştım.

Yapayalnız...

Ailemi bir çırpıda kaybettim ve onlardan başka hiç kimsem yoktu.

Ne yapacaktım?

Nasıl mücadele edecektim?

Mücadele etmeye gücüm var mıydı?

Bu soruya tek cevap kesinlikle yoktu.

Yalnız yaşamak çoğu genç kızın hayaliyken bu özgürlük beni daha da yaralıyordu.

Hastane odasının tavanına bakarak içimden geçenleri düşünmek gözlerimden yaşlar akmasına sebep oldu.Daha fazla kendimi tutamayıp hıçkırarak ağlamaya başladım.

O sırada odanın kapısı hızla açıldı ve Doktor Ali odaya girdi.Yanıma gelip ellerimi tuttu. İsiminin babamın ismi ile aynı olması içimi daha da acıtıyordu.

''İyi misin Hadra?''

''Hayır...hiç iyi değiim...''

Sesim oldukça güçsüz çıkmıştı..Sesimde özlem,üzüntü,keder,çaresizlik,acı vardı

''Hastanenin psikoloji servisinden senin için bir görüşme ayarlayacağım''

Ne düşünüyordu bu doktor?Benim ruh sağlığımda her hangi bir problem yok.Sadece acımı yaşıyorum ve bu durumu kendi kendime atlatabilirim.Bu düşüncelerle kaşlarımı çatıp gözlerimi onun üzerine diktim.Az önceki çaresiz halimden eser yoktu.

''Hayır buna gerek yok,bu durumu atlatabilirim.Sizden tek istediğim okulun bitmesine çok az kaldı ve artık üniversiteli sayılırım.Bu süre için bana uzun süreli bir rapor vermeniz.O okula bir daha gidebileceğimi sanmıyorum..Hem LYS ye hazırlanmam gerekiyor okulun sorun çıkarmayacağından eminim.''

Doktorun gözlerinde mutlu olduğunu belirten bir ışık belirdi.Kafasını aşağı yukarı onaylayarak cevap verdi.

''Tamam birazdan bunu hallederim.Buradan çıktıktan sonra başka neler yapacaksın?''

''Anne ve babamın katillerinin cezasını çekmesini sağlayacağım''

''Anlaşıldı..Sen gerçekten iyileşmişsin, çıkış işlemlerini gerçekleştirip geliyorum'' dedi ve kapıdan dışarı çıktı.

Bir saat olmadan odamın kapısı tekrar açıldı ve Ali bey odama girdi.

''Artık buradan çıkma vaktin geldi.Seni eve bırakması için birini ayarlamamı ister misin?''

''Gerek yok bir taksi ile gidebilirim''

''Pekala küçük hanım;bu benim telefon numaram,istediğin zaman arayabilirsin.Bir dost bir ağabey gibi'' diyerek elindeki kartı bana uzattı

Doktorun bu yakınlığı beni yalnız olmadığıma ikna ediyordu ama ben yine de yalnızdım.Ona buruk bir gülümseme ile karşılık verdim.Bir daha asla içten gülemeyeceğimi biliyordum Elinden kartı aldıktan sonra eşyalarımı hazırlamaya başladım.Doktor Ali benim için bir kaç parça eşya almıştı.Çantamı polisler getirmişlerdi telefonum ise nerede olduğu belli değildi;sanırım araba yuvarlanırken bir yere fırlamıştı.Çantamın içindeki cüzdanıma baktığımda taksiye yetecek kadar para vardı.

Hastaneden çıktıktan sonra bir taksiye binip evin adresini verdim.Taksinin camına kafamı yaslayıp yine düşüncelere daldım.O eve annem babam olmadan nasıl girecektim onların hatıralarıyla nasıl yaşayacaktım.Yaşayamazdım...ölmeli miydim..Kendi canıma kıyacak kadar güçlü değildim..Hem önce bizi öldürmeye çalışanların bulunması gerekliydi.O anda içimi bambaşka bir duygu kapladı..İntikam

Taksici durduğunda geldiğimizi anladım ve parayı uzatıp arabadan çıktım.Yavaş adımlarla eve ilerlemeye başladım.O sırada evin önünde takım elbiseli bir adam duruyordu.Adamı tanıyordum ama kim olduğunu hatırlayamadım.Beni görünce gülümsedi.

''Hadra hanım ben Avukat Mahir Yıldız babanızın miras işlemleri için geldim.''

''Hoş geldiniz''diyerek adamın uzattığı elini sıktım.

İçeriye girmeye henüz cesaret edemediğim için avukatı bahçedeki çardakta oturmaya davet ettim.Birlikte çardakta otururken bana ailemden kalan banka hesabından gayri menkullerden bahsetti.Edirne de ve İstanbul'da bir evimiz olduğunu yeni öğrenmiştim.Ve oldukça yüklü bir banka hesabı.Hayatım boyunca çalışmadan bu parayla geçinebilirdim.Ama bu benim kişiliğime ters bir davranış olurdu.Devir işlemleri için yarın avukatlık bürosunda buluşmakta anlaştıktan sonra gitti.

******

Avukat gittikten hemen sonra eve girmeye cesaretimin olmadığını düşündüm ve hızla bahçeden dışarı çıktım.Seri adımlarla emniyet müdürlüğüne doğru yürüdüm.Cinayet büroya girdiğimde polislere kendimi tanıtıp bir sonuç olup olmadığını sordum.Polisler hiç bir sonuca varamadığını ve dosyanın kapandığını söylediler.Beynimden aşağı kaynar sular döküldü.Yavaşça yanlarından uzaklaştım ve ağır adımlarla yürümeye başladım.Biraz uzaklaştıktan sonra kendimi toparladım.

Hayır bu kadar çabuk dosyayı kapatamazlar.Peşini bırakmayacağımı bilmeleri gerekir Hızlı adımlarla  geri döndüm.Büroya geldiğim sırada iki polisin kendi aralarında babam hakkında konuştuklarını duydum.

''Kim bilir ne yaptı da öldürüldü''

''Kerim Saygılı'ya bulaştığına göre kesin bir halt etmiştir.''

''Küçük kızı da gelmiş sonuç var mı diye soruyor, dua etsin de nefes alıyor.Kerim Saygılı öldürdü desek ne olacak.''

''Kerim Saygılı ya bir laf etmek hepimizin sonu olur dosyayı kapatmakla iyi yaptık.Küçük kız da zamanla kabullenir zaten.''

Konuştuklarını duyduğumu fark etmediler daha sessiz bir şekilde oradan uzaklaşıp kendimi emniyetten dışarı attım.Kafamda tek bir soru vardı kimdi bu adam.

Kerim Saygılı

Kerim Saygılı 

Kerim Saygılı 

Sürekli bu ismi içimden tekrarlayarak yürümeye devam ettim.Sanki bir an aklımdan çıkarırsam unuturum diye korkuyordum.Ailemin katili elini kolunu sallayarak dışarıda dolaşıyordu ve polisler buna ses çıkarmıyordu.Kafamın içinde bin bir türlü düşünce geçerken evin önüne çoktan gelmiştim.Hızla anahtarları çantamdan çıkarıp kapının kilidini açıp içeriye girdim.

İçeri girer girmez burada duramayacağımı anladım ve koşar adımlarla odama girip bir valize bir kaç parça eşya aldım.Banka kartımı da alıp hızla evden dışarı çıktım.Kapıyı iyice kilitledim ve buraya bir daha gelmeyeceğime karar verdim.

Yakınlardaki bir bankamatikten para çekip bir otele gittim.Otelin ruhsuz odasına girip kendimi yatağa attım.Saat olukça erken olmasına rağmen gözlerim istemsizce kapanmaya başladı.Gözlerim kapanmadan önce kafamda tek bir şey vardı.

Kerim Saygılı denen adamdan alınacak intikam.