Ağır Abi

2 Bölüm

Esme tam cevap verecekken devam etti Müdüre

- Anan yok baban yok kim düşer peşine kim arar seni sanıyorsun.

Esme'nin verecek cevabı yoktu artık evet kim düşecekti peşine kimse. Ilk defa içine bu kadar oturdu ailesizlik yalnızlık ama içine başka şeyler de oturdu.

Karşısında ki 35 yaşındaki kadını süzdü Esme
-Bitti mi? Diye sordu.

Kadın Esme'nin ses tonuyla bir an afalladı. Gözlerine bakınca bir adım geri gitti. Nefretin en koyu hali tiksinme aşağılama taşıyordu gri gözlerinden. Hemen kendini toparlayıp

- Bir ay boyunca odadan çıkmayacaksın sadece tuvalete ve banyoya gidebilirsin bahçe yok okul yok. Dedi

Esme güldü. Bu gülüş insanın kanını çekerdi tabi karşında bir insan olsaydı. Müdüreye bir adım yaklaştı.

-Şerefim ve namusum üzerine yemin ederim seni bulacağım 10 yıl geçsede 20 yıl geçsede seni bulucam o zaman ölmek senin için kolay olacak defalarca tecavüze uğramanın ne olduğunu öğreteceğim sana. Kimsesiz kalmayı para için satılmayı hepsini öğreneceksin. Ve ben zevkle izleyeceğim seni. Ah ama kendini yalnız hissetme bunu o satılık polis memuru temiz raporu veren doktor ve bana acımasızca tecavüz eden pisliklerde öğrenecek.

Esme koşar adım kendi odasına girdi. Eline makası aldı ve güzelim saçlarını kesmeye başladı her tutamda bir parçasını aldı kendinden iyi ve güzel hiç bir şey kalmayana kadar kesti. İşi bittiğinde titrek ellerini saçında gezdirdi. Ölmüştü artık evet bundan sonra Esme Ayaz bambaşka biriydi. Bir kaç parça eşyasını torbaya doldurdu hemen dışarı attı kendini.

Ağlamadı hiç hemde. Boş boş elindeki poşetle gezdi durdu alacakaranlık olmaya başladığında bir banka oturup düşünmeye başladı.

Hiç parası yoktu gidecek yeri de belki yardım eden teyze onu yanına alırdı ama nerden bulacaktı onu.

Bir süre daha oturduktan sonra ayağa kalktı yürümeye başladı. O sırada ayağı takılıp sendeledi eğilince bir tomar gazete olduğunu gördü. Eline alıp açtı. Okumaya başladı. Sayfaların birinde ki başlık dikkatini çekti.

AĞIR ABİ TOPLU SÜNNET DÜĞÜNÜ DÜZENLEDİ.

İstanbul'un mafya babalarından Baba lakaplı Bülent Sarrafoğlu ..... Mahallesinin çocuklarını sünnet ettirip düğün düzenledi. Adaleti ve saygınlığıyla bilinen Sarrafoğlu mahalle çocuklarıyla resim çektirdi. ..........

Esme artık nereye gitmesi gerektiğini biliyordu. Belki yardım etmeyecekti ama belki ederdi. Çok umutsuz durumdaydı içi ölmüş kalbi buz tutmuştu kimseye güvenemezdi. Ama şansını deneyecekti.

Bir taksi durağına geldi.
-Afedersiniz acaba Bülent Sarrafoğlu'nun nerede oturduğunu biliyor musunuz?

-Biliyorum oraya mı götüreceğim?

-Hayır yolu tarif eder misiniz? Ben yürüyerek gideceğim. Dedi

Adam şaşırdı.

-Kızım sen oraya kadar yürüyerek gidemezsin çok uzak.

-Ama benim hiç param yok o yüzden siz tarif edin ben yürürüm.

-Tamam kızım olsun ben seni bırakırım oraya gece vakti yaklaşıyor başına kötü bir şey gelir. Benim de senin yaşında kızım var. Hadi bin bakalım. Dedi taksici

Esme acaba daha kötü ne gelebilir diye düşündü bir an. Sonra taksiye binip teşekkür etti.
Taksici onu deniz kenarında bir yere getirdi. Esme tekrar tekrar teşekkür edip araçtan indi ve kapıya doğru yürümeye başladı. Kapıda 2 tane adam duruyordu. Esme onlara yaklaşıp
-Bülent Sarrafoğlu burda mı? Kendisiyle önemli bir şey görüşecektim.

-Bas git. Her dilenciyi içeri alacak halimiz yok.

-Lütfen ben dilenci değilim. Görüşmem lazım çok önemli

O sırada dışarı 30 yaşlarında bir adam daha çıktı.

-Noluyo lan

Esme bir an korktu. Ama geri adım atmayacaktı.

-Abi nolur Bülent beyle görüşmem lazım çok önemli.

-Kızım her önüne gelenle görüşmez o hadi yaylan.

-Lütfen nolur yardım edin lütfen.
Esme artık daha çok yalvarmaya hıçkıra hıçkıra ağlayarak bağırmaya başladı. Bu onun son şansıydı. Buda olmazsa gidecek kapısı yoktu.

Adam haline acımış olacak ki
-Az burda bekle.dedi

5 dakika sonra Esme güzel bir odaya alındı. Kafasını kaldırınca sert yüz hatlarına sahip yaşlıca bir adam ona bakıyordu. Koşarak ayaklarına kapandı. Ona her şeyi en ince ayrıntısına kadar anlattı.

Esme ayağa kalktığında artık ona güvenebileceğini biliyordu. Elini öptü.

Artık bir babası vardı.