You Don't Know Me
..........Chapter(17)
..........
အေ႐ွ႕ပိုင္းတုန္းကvoteေပးတဲ့သူေတြကို
Gomawo...:-* :-*
ဒီအပိုင္းကေလးတစ္ဝက္ပဲပါတယ္ဆိုလိုျပန္
Updateလိုက္တာပါ အစကေရးတာနဲ႔မတူတာ
႐ွိရင္ခြင့္လြတ္ပါလို႔
........."Lu...lu~lu~"Sehunတေယာက္Luhan
ကိုမေတြ႔လို႔ အိမ္အႏွံ႔လိုက္႐ွာ၇င္းကေန"Lu...."
အိမ္ေနာက္ဘက္ကတိုက္နံရံေလးေဘး
မွာထိုင္ေနတဲ့Luhanကိုေတြ႔လိုက္ရသည္"Luရယ္ ဒီမွာေတာ့ေပ်ာက္ေနတယ္ဆိုၿပီး
စိတ္ပူလိုက္ရတာ...အခုေတာ့..."
Sehunစကားေတာင္မၿပီးေသဘူးခုနက
ငံု႔ေနတဲ့Luhanမ်က္ႏွာေလးကေမာ့ၾကည့္
လိုက္ေတာ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႔"Hun...ah..."
"Lu...luငိုေနတယ္?"
Sehun Luhanနားကပ္လာေတာ့
"Hun...hun..Lu ummaေသ...သြားတာ
Hun appaေၾကာင့္ဆို?တ..တကယ္လား
ဟင္?hun..ေျပာပါဦး တကယ္လားလို႔"Luhan Sehunကိုေမးလိုက္ေတာ့
"Luအဲ့တာက...."
"ဒါဆိုတကယ္ေပါ့?ၿပီးေတာ့အဲ့ဒီအေၾကာင္း
ကိုႀကိဳသိေနတယ္ေပါ့....သိရဲ႕သားနဲ႔ဘာ
လို႔Luကိုမေျပာတာလဲ....ဘာလို႔လဲလို႔...
ေျပာေလ..wae...wae..WAE..."Luhan Sehunရင္ဘတ္ေတြကိုထုရင္းေမး
လိုက္တယ္"Mi..mianhae Lu..ကိုယ္...ကိုယ္မရည္
ရြယ္ပါဘူး""မ..မရည္ရြယ္ဘူး?အဲ့ဒါဆိုဘာလို႔အခုခ်ိန္ထိ
လိမ္ထားခဲ့တာလဲ?ဘာလိုလဲ?ဘာလို႔လဲလို႔?
ေျဖပါ ေျဖပါ"
Sehun ဘာမွျပန္မေျပာပဲLuhanကိုဖက္ထား
လိုက္တယ္Luhanကေတာ့ငိုရင္း႐ူန္းရင္း Sehunကိုတြန္း
ရင္းေပါ့"Mianhae..mianhae Lu..jinja mianhae"
Sehunထိုစကားလံုးမ်ားကိုသာအထပ္ထပ္ေျပာေန
မိတယ္ထိုအေၾကာင္းအရာရဲ႕အစက
လြန္ခဲ့တဲ့၁၈ႏွစ္ကေပါ့
Flashback
.............
ပန္းျခံထဲတြင္၂နွစ္အရြယ္ကေလးေလးတေယာ
က္သူ႔မိဘမ်ားနွင့္ေျပးလႊားေဆာ့ေနသည္။
YOU ARE READING
You Don't Know Me(baekyeol)[Completed]
Randomဖတ္ေပးၾကပါေနာ္အခုမွစေရးတာပါ။အမွားပါရင္ baekyeolလႊတ္ေပးပါေနာ္။ အရင္ဆံုးေျပာျခင္တာကဒီficကိုဖတ္မယ္ ဆိုရင္ font sizeေလးကိုေသးၿပီးဖတ္ေပး ၾကပါလို႔...မျမင္ရမွ ဆိုးလို႔ပါ... ^_^