Böyle başlamıştı herşey, ve devam da ediyordu. Minho yerde kendini bıçaklamaya hazırlanırken jisung herşeyden habersizdi.
"Chan'ın yatmaya gitmesi ve beni tek bırakması kadar büyük bir şans, nerede bulunur ki? "
"Bulunmaz."
"Sen kimsi-"
Daha lafını bitiremeden Chan elindeki bıçağı çekti ve yere fırlattı, biliyordu Minho kendine başkasına yada bir şeye zarar verecekti. Üvey kardeşinin zarar görmesi isteyeceği son şey bile değildi çünkü.
"Sana ben anlatamadımmı yoksa sen mi duymazdan geldin?. sana diyorum ki,O ÇOCUK İÇİN KENDİ CANINA KIYMAYA DEĞER Mİ SÜZME MAL? "
"Bazen insan kendi kararlarını veremez yada vermeye üşenir abi, ben ikisi de değilim ben kendimi bir yok yada hiç olmamış gibi görüyorum boşuna döl israfıyım."
"İlk defa haklısın biliyor musun. "
YOU ARE READING
I never gave up on you} ~•minsung•~
RandomSana hiçbirşey borçlu değilim ne bu hayatta ne önceki ne de sonraki hayatımda. (Kitabı okumayın çok Cringce ayrıca devam etmeyeceğim)
