raspberry cake •|• TAEKOOK

raspberry cake

Taehyung'un Bu konuyu açmamaya çalıştığının farkındaydım tabi ve bu düşünceli tavırları fazlasıyla hoşuma gidiyordu

Her şeyiyle hoşuma gidiyordu

Jimin de sonrasında olanları öğrenmişti tabi ve o da mümkün olduğunca bu konudan bir daha bahsetmemişti

Hastaneden çıkmamın üzerinden henüz iki hafta bile geçmediğini ve o anki telaş anından sonra bunun çokta gerekli olmadığını çünkü ne olursa olsun yanımda olduğunu da defalarca söylemiştim ve kendisi de çok iyi biliyordu ama yine ikna olmamıştı

Sonunda ne yapıp edip beni ikna etmişti.
'sadece mesaj atacaksın' demişti ve normal bir konuşma için mesaj atmıştım

Taehyung geç cevap verdikçe de teredduüm artmıştı ve Jimin'de bunu fark edince gelen cevaba kendisi karşılık vermişti.

Bir süre sonra ise telefonumu geri almış ve konuşmayı ben devam ettirmiştim. Sonunda yaptığı itiraflarla ufak bir kriz geçirmiş olsam da, geldikten sonra hiçbir şey olmamış gibi davranması moralimi bozmuştu yine

Düşüncelerimi savuşturmaya çalışarak anahtarımı çıkarttım ve kapıyı açtım

İçeri girer girmez yüzüme vuran sıcakla küçük bir gülüş oldu yüzümde. Ayakkabılarımı çıkartırken mutfaktan duyduğum seslerle duraksadım ve sessizce kapıya biraz daha yaklaştım

"Hayır hyung olmaz diyorum. Beni dinlemiyor musun sen? Jungkook'un öğrenmemesi lazım"

Duyduğum şeylerle kaşlarım çatılırken sessizce dinlemeye devam ettim

"Hayır o görmeden evden çıkartmam gerekiyor"

Duyduklarımı kendimce yorumlayıp anlamaya çalışırken kafamı çok az mutfak kapısından içeriye uzattım

Arkası kapıya doğru dönüktü ve ortadaki ada tezgaha yaşlanmış telefonda konuşuyordu

"Lanet! Az sonra burada olacak bizi bu şekilde görmemeli"

Telefonu hafif geriye çekerek saate baktığında ben de geri çekildim

Bizi?

Onu kiminle nasıl bir şekilde görebilirdim?

"Aish kapat çeneni! Bir yolunu bulacağım"

Biraz homurdanıp telefonu kapattığında sessizce dış kapıya ilerledim ve sanki yeni gelmişim gibi açıp, duyması için biraz sert bir şekilde kapattım

Anında mutfak kapısında belirdi. Telaşlı hali kaşlarımı tekrar çatmama neden olurken Taehyung ifadesini gizlemeye çalışan bir gülümsemeyle yanıma geldi

"Erken geldin?"

Ellerini belime sardığında anında kendimi güvenli alanında hissetmiştim. Fakat bu aklımda dönen düşüncelerin önüne geçmemişti...

Aptal gibi şüphelenip aptalca şeyler yapmak istemiyordum. Onu seviyordum ve o da beni. Kollarımı omuzlarına sardım

"Hmhm bugün biraz yorucuydu"

Garip çıkan ses tonumla kafasını biraz geriye cekio yüz yüze gelmemizi sağladı. Kaşları biraz çatılmıştı