The Bruised Mate | Nederlandse Versie | ON HOLD

Proloog

Mijn ademhaling werd onregelmatiger bij de realisatie waar ik nu werkelijk ben.

Hoe kan ik in vredesnaam zo dom geweest zijn?

Hoe kan ik dit niet door hebben gehad?

Ik zucht, haal een hand door mijn lange blonde haar heen en kijk om mij heen.

Een uitweg, dat is wat ik nu moet vinden voordat Híj door heeft dat iemand in Zíjn gebied is zonder Zíjn toestemming.

Op het moment dat ik een klein weggetje zie, en er natuurlijk heen wil lopen, hoor ik gekraak van bladeren en takken.

Ik houd mijn adem in, hopend op een redding.

Ik sta stil, denkend dat dit zou helpen maar vervolgens wordt er warme lucht in mijn nek uitgeblazen.

Meteen verstijf ik, geen enkel greintje moed in mij te bekennen om om te draaien en Hém aan te moeten kijken.

"Wat moet jíj hier?"

Kippenvel verspreid zich over mijn armen en benen heen bij het horen van de stem.

Warme vlammen gloeien in mijn buik, en mijn wangen kleuren roze.

Ik doe mijn mond open, proberend iets uit te brengen maar er komt niks anders uit dan een simpel briesje lucht.

"Ik vroeg je wat!"

Ik krimp ineen bij het horen van zijn uitbarsting en een kleine snik van angst ontsnapt uit mijn mond.

Flashbacks van vroeger schieten meteen door mijn hoofd, en ik knijp mijn ogen snel dicht. Hopend dat ik zo de herinneringen uit mijn hoofd kan verdrijven.

Ruw pakt Hij mij beet bij mijn boven arm, en draait mij met een simpele beweging om.

Ik blijf strak naar de grond staren, bang voor het volgende moment. Bang voor hoe Hij een eind zal gaan maken aan mijn dierbare leven.

"Kijk mij aan," commandeert Hij met boze stem, maar toch bespeur ik er een tikkeltje nieuwsgierigheid in.

Ik slik, maar doe toch wat Hij van mij vraagt. Langzaam aan beweeg ik mijn hoofd omhoog, mijn ogen over Zijn lichaam laten gaan.

Geen enkel grammetje vet, enkel massieve spieren.

Mijn ogen komen dan bij Zijn kin en blijven daar hangen.

Zijn geduld is op en ruw grijpt Hij mijn kin vast, iets wat zorgt dat kleine plezierige schokjes door mijn lichaam gaan, en laat onze ogen elkaar ontmoeten.

En dat is het moment waarop mijn wolf, Hella, maar één woord uit brengt.

'Mate.'

--

Puck had een moeilijke start in het leven maar nu, twee jaar later, is het anders.

Hij is sterker dan ooit te voren, sterker dan iemand ooit is geweest.

En ooit zal zijn.

Hij is gevaarlijk, uiterst gevaarlijk.

Hij is dé Rogue, de Rogue waarvan niemand de werkelijke identiteit weet en liever ook niet wil weten.

Hij woont diep verscholen in het Woud, het Woud waar niemand komt zonder een doodswens te hebben.

Puck heeft hard getraind, twee jaar lang.

Dag in, dag uit.

En al dat harde werk gaat beloont worden, hij zal krijgen waar hij naar uit is en hij zal niet zachtaardig zijn.

Wraak, én hoe.

--

Melody heeft een moeilijk verleden, maar anders dan vele anderen heeft zij besloten om zich daardoor niet te laten afremmen.

Om van haar verleden te leren.

Ze heeft besloten om haar 'thuis' te verlaten en te reizen. Iets wat ze al sinds ze een klein meisje was van heeft genoten.

Vrij zijn en geen zorgen hebben.

Een vrije geest en vriendelijkheid zijn de twee perfecte woorden om haar te omschrijven.

Met enkel een klein rugzakje, gevuld met kleding en haar dierbaarste bezittingen, gaat zij op pad.

Zonder enig benul er van te hebben dat dit zowaar de grootste verandering in haar hele leven zal worden.

Wat begint als een onschuldige wereldreis, eindigt in een gevaarlijke tocht met het zoeken naar balans tussen goed en kwaad.

Lees de Author's Note in His Human Mate als je ideeën hebt voor dit verhaal!