Üzerimi değiştirmek için arka tarafa giderken Beakhyun'u gördüm
"Jungkook? Bay kim seni odasına çağırdı onbeş dakikadır seni arıyorum. Gitmem lazım acelem var"
Hızla yanımdan geçip gittiğinde öylece durmuştum. Sadece yarım saat geçmişti ve hemen yanına mi çağırmıştı?
Konuşmamız gerekiyordu, biliyorum ama buna hazır olduğumu düşünmüyordum.
Bunun bir an önce bitmesini istiyordum Adımlarımı odasına yonlendirip kapısının önünde durdum
Kapıyı çalıp direkt içeriye girdiğimde onunda gözleri beni buldu
"Yine kaçmazsın umarım"
Yaptığımı imayı anlamamak aptallık olurdu. Ortamda gergin bir hava vardı
"Kaçmadım. Hava almam gerekiyordu"
Sesim onun gibi sert çıkmıştı. Kaşları 'öylemi' der gibi alayla kalkmıştı
"Neden hava alman gerekiyordu ki? Hâlbuki sen sucsuzsun"
Aslında tüm suçun benim olduğunu söylemeye çalıştığını ikimizde biliyorduk
"Suçsuz olduğumu söylemedim ben. Sadece böyle olması gerekiyor dedim"
Alayla güldüğünde kaşlarımı kaldırdım
"Neyin böyle olması gerekiyor!?"
"Taehyung zorlama! Böyle olmasını istemiyorum! Ama olmak zorunda!"
"Asıl sen zorlama! Neler olduğunu bile anlatmıyorsun tek dediğin şey böyle olmaması gerek!"
Haklıydı. Ona hiçbir şey açıklamıyordum açıklayamazdım da. Bu yüzden hep aynı şeyi söylüyordum ama o bir türlü anlamıyordu
"Anlamıyorsu-"
" Evet anlamıyorum! Neden böyle davrandığını hiç anlamıyorum!"
"Benim hayatım böyle ilerliyor Taehyung! Bunu anlayamazsın!"
"Küçük bir pasta için bile günlerce yas tutan birisini anlamam imkansız olurdu tabi!"
Söyledikleriyle donup kalmıştım. Kocaman gözlerle ona bakarken sinirim bir anlığına terk etmişti bedenimi
"Küçük bir pasta ha?"
Küçük bir kahkaha fırladı dudaklarımdan. Az önce giden sınırının kat be katının vücuduma hücum ettiğini hissettim
"haklısınız Bay Kim o size göre sadece küçük bir pasta... ama bu kek benim için; iki işte birden çalışmama rağmen almak için günlerce aç kaldığım, aldığım haftalık maaştan üç-beş kuruş saklamaya çalıştığım için da-....a-azar yediğim bir pasta..21 yıllık hayatımda bir kerecik doğum günümü kutlamak istemiştim.bir heyecanla aldığım pastanın ve hayallerimin yıkılışının sebebi sizsiniz!"
Sinirden gözüm dönmüştü ne dediğimin bile farkında değildim. Sözlerimle kaşları havalandı şaşkınlıkla
Yavaşça giden sinirimden geriye geçmişin hayal kırıklığı kalmıştı. Çenem titremeye başlarken devam ettim
"Biliyormusun.. ben sadece altı yaşındayken doğum günümü kutladım"
Dalgınca bakan ifademe bir tebessüm ekledim
"Kutladığım ilk ve son doğum günümdü... Annem de vardı hatta. Bana küçük ahududulu bir pasta yapmıştı"
Mesajlaşmamız aklıma gelirken ufak bir gülüş çıktı dudaklarımdan
Yutkunarak kapıya yöneldim. Kapı kolunu tuttuğum sırada son kez dönüp yüzüne baktım
"Doğmamın bir hata olduğunu,yaşadığım bunca acıyı hakettiğimi ve dünyaya sadece bunun için geldiğimi bana bir kez daha hatırlattığınız için teşekkürler Bay Kim"
Hiçbir şey demeden odadan çıktım
°°°
NABER AHAHAHAHAHHAHAHAH
BOLUM NASI LSUSKSBDJMSBD
Bilemedim sanki pek olmadı gibi o duyguyu alamadım daha mı abartsaydim??
KAOS🥰
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
