Sayıner Ailesi #3#
Bu hikâyede bir kadının kendiyle çatışmasını, reddedilemeyecek sonunu ve yürek yakacak bir aşkı okuyacaksınız.
Ve şunu anlayacaksınız, bir insan temas olmadan, başka bir insanı bakışıyla, sözleriyle, hayatıyla kendine bağlayabil...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gerçek miydi kavrayamıyordu. Şu an kapıda duran adam gerçek olamazdı. Bu onun öldüğünün işaretiydi. Macerasının sona erişinin habercisi.
"Sima," dedikten sonra ona öyle sıkı sarıldı ki, genç kız nefes alamadı bir an. Böyle bir durumda olmasaydı Sima da, ona bu şekilde sarılabilirdi. "Giray," dedi fısıltıyla. İsmini söylemek bile garip hissettirmişti. Dört yıl önce onu seven adamın ismini. Kokusu değişmemişti, saç şekli, sakalı, gözleri hala aynıydı. Hala Simayı sevdiğini haykırıyor gibiydi. Bu genç kızın içinde büyük bir huzursuzluk yaratıyordu.
"Senin burada ne işin var? Mankenimiz sen misin yoksa?" dedi Giray ondan ayrıldıktan sonra. Sima tüm bakışları üstünde hissediyordu. Bu tüyler ürperticiydi. Utanması gerekmesine rağmen sadece endişeleniyordu. "Evet," dedi yavaşça. Kenan elini Simanın narin beline koyarak onu kendine doğru çekti.
Bu hareketi ortamı germişti. Sima kendisini çok garip hissediyordu. Sanki üç erkeğin ortasına atılmış yem gibiydi. Gerçi Levent pek tepki göstermiyordu. Her zamanki soğuk tavrı ve asil duruşu ile bekliyordu.
Levent, "İçeri buyurun," dedikten sonra önden yürümeye başladı. Çok ürkütücü söylemişti bunu. Giray elini Simanın omzuna koyarak içeri doğru yürürken, Kenan'ın eli genç kızın belindeydi. Bu da neydi böyle?
"Beyler. Biraz mesafeli olsak," dedi Sima sırayla ellerine bakarak. Kenan ateşe dokunmuş gibi elini çekerken, Giray istemeye istemeye çekti. Sonunda kelepçelerinden kurtulmuştu. Kendisini eskortluk yapan kadınlar gibi hissetmişti. İğrençti.
Salona girince Levent'e kaçamak bir bakış attı. Ama o zaten siyah gözleriyle Simayı süzüyordu. Sima yutkunup onun yanındaki yerini alırken, içinde bir his vardı. Acı veren bir heyecan. Bunun adrenalinden kaynaklandığını bilse de, neden sadece Levent'in bu adrenalini coşturduğu hakkında bir fikri yoktu.
Giray çantasından çıkardığı anlaşmayı masaya koydu. "Evet. Bu bir yıllık anlaşma. Kabul edersen şirket sana ev ve araba verecektir." Sima onun işinde ciddi olduğunu biliyordu. Bu yüzden istememişti onu. İşi için onu yok sayabilirdi. Ve Sima yok sayılmayı reddedecek biriydi.
"Şimdi imzalamasına gerek yok," diyen Kenan'ın sesi heyecanlıydı. Bu adama ne yapmıştı? Küçük bir çocuk gibiydi. Gerçekten Simayı seviyor olmalıydı. Mavi gözleri onunkilerle buluştuğunda sakindi. Yoksa yanlış mı düşünmüştü?
"Aslında imzalasa da-" diyen Giray'ın sözünü kesen enfes bir sesti. "Ona zaman tanı," dedikten sonra gözlerini büyüterek Giray'a baktı. Giray önce şaşkın sonra korkak bir şekilde etrafına baktı.
"Peki. Beş gün veriyoruz," dedi yanındaki kadın. Acaba yatıyorlar mı, diye düşündü genç kız. Tabi ki hayır, diye reddetti aklı. Giray'ın Simayı sevdiği fazla belliydi.
"Yemeğe geçelim?" dedi Sima soru sorar gibi. Erkekler ona bakarken, kadın ise yiyecek hatta kavga istiyor gibi bakıyordu. Yoksa onu kıskanmış mıydı? "Yani Levent Bey'in izniyle," diye devam etti Sima sakar bir sekreter gibi. Gözlerini Levent'ten kaçırdı.
