SIG-INJONG

Chapter 18

"So, it's you and me again, huh," I talk to Elias who's just sitting beside me. Napabuntong hininga ako at napaangat ang tingin sa madilim na kalangitan. Hindi ko alam kung akong oras na dahil noong nakaraang araw pa nawalan ng baterya ang cellphone ko. Ang hirap din pala kapag nasanay ka nang may kasama at kausap, ngayong mag-isa na ako, mas ramdam ko 'yung lungkot at takot na hindi ko naramdaman kapag kasama ko silang lahat.

Elias barked at me and watched me. I half-smiled at him as stroke his fur head to give him attention. Maybe I should go to sleep now. Hihintayin ko na lang mag-umaga at abangan ang pagdating ng rescuer gaya ng ginawa namin noong nakaraang araw. Isang gabi lang naman. Alam kong kakayanin namin 'to ni Elias at bukas ay marerescue rin kami. Para akong batang may hinihintay na candy dahil hindi na ako makapaghintay bukas. I badly wanted to see them again.

Natauhan ako nang may biglang tumulong patak ng ulan sa likod ng palad ko. Iniharap ko ang palad ko rito at hinayaang saluhin ang iilang patak nito hanggang sa bigla itong bumuhos nang malakas. "Shit!" I cursed when a heavy rain poured down upon us. "Come on, Eli!" I quickly pulled Elias leash and run towards the flag on the corner and use it as our shelter for a meantime. Elias stays beside me as we watched how the rain slowly wets the whole rooftop. I hugged my bag as I shivered in coldness.

Napansin kong unti-unti na ring nababasa ang sinisilungan namin habang patuloy pa rin ang pagbuhos ng ulan. Kung mananatili pa kami rito baka tuluyan na kaming mabasa nito. Pansamantalang nablanko ang utak ko at napatingin sa hagdanan nang may maisip akong paraan. Napamura ako at isinuot ang bag ko bago hilain si Eli patakbo sa hagdan.

I grunt in frustrations when I already felt myself being wet as I held Elias on my arms to climb down on the ladder. Hindi pa nakatulong na mabigat si Elias kaya ginamit ko na ang buong lakas ko para lang makababa kami. I hissed when I saw the gophers reaching below me with their limbs and tiny but long hands. Kahit basa ay kinikilabutan pa rin ako at hindi nawawala ang takot na baka mahulog kaming dalawa ng aso. I choose the second floor to land on when I didn't spot some gophers on it. Agad kong pinapasok si Elias sa loob ng classroom gamit ang bintana at saka ako sumunod.

Pero nagkamali ako nang unang pagtapak ko pa lang ay dalawang gophers na agad ang sumalubong sa amin. Umatake ang isa kay Elias na mabilis ring inatake ng huli habang umilag naman ako nang subukan akong sunggaban ng isa pa. Kumapit ako sa lock ng pinto sa kaliwa at umilag ulit nang atakihin na naman niya ako. Hinugot ko ang kutsilyo ko at agad kong sinaksak ito sa leeg niya pero hindi ito natinag kaya mabilis kong hinugot ang armas ko palayo sa kanya. Hinihingal ako habang pinagmasdan itong maubusan ng dugo pero hindi ng lakas nang sinubukan na naman akong sunggaban nito.

Isang malakas at nakakabinging kidlat ang biglang tumama sa labas ng kinalalagyan namin. Natigilan ako nang mapatigil ang gopher sa harap ko at agad na tumakbo sa tabi ng bintana na para bang nakahanap ng masarap na pagkain. Dinilaan nito ang salamin at kada ingay ay sinusundan niya. May napagtanto ako habang pinagmamasdan ito.

I carefully walk towards him and see if he will notice my presence, but he didn't. He continued licking the glass window and keep his head turning in every direction. I slowly bring my hand in front of him and wave it to his face. My eyes widen when I realized that he was blind! My head turned on Eli side and witness how the gopher turning his head to, to find Elias using his hearing senses. I cursed when I realized all of this just now. Why did I didn't notice this when we're being chased by them for those past few days?! This gopher and the zombies two years ago still have their similarities. They're both blind and only using their senses of hearing, smelling and touching.

Humakbang ako paatras sa gopher sa harap ko palayo rito at tinawag ang atensyon ni Elias. Walang ingay ko siyang pinalapit sa 'kin na agad din niyang ginawa. Kahit sa ganitong sitwasyon ay napapahanga pa rin ako ng asong ito. He's a quick learner and have a strong stamina. I put my muzzle on his mouth first before gesturing him to stay on where he's standing. I don't even know if he understand what I'm telling him but only stared at me, and that assures me that he maybe comprehend what I said. Arg, whatever.