Dokunulmaz

1. Suçlu muyuz?

''Eğer Bob dükkanı kapattıysa hepinizi gebertirim.'' Becca aç olunca kendinden geçiyordu. Hatta Becca olmaktan çıkıyordu, bir nevi benim biraz değişik halimi alıyordu ama açken insan olmak zordu benim için.

''Kızım senin kafan mı güzel saat gece yarısına geliyor elbette kapatmıştır.''dedim bizi de peşinde sürüklerken.

''Senin için hava hoş Perla, burada kolu çıkan benim.''  Daisy bıkkınlıkla söylendi. Buna karşılık Becca, Daisy'inin kolunu iyice çekiştirdi. Arkama döndüm beyler hala uyuz uyuz yürüyordu.

''Kıçınızı azıcık hareket ettirir misiniz?''diye bağırdım. Kelvin diğer iki uyuşuğu bırakıp koşarak yanıma geldi.

''Bizim sarı kafa aç galiba.''dedi arkalarından bakarken.

''Bob diye başımızı şişirdi.''dedim Daisy'nin yardım çığlığına karşılık harekete geçerken.

''Bu saatte pizza mi istemiş canı yani?''

''Aylık durumu başlayacak anlaşılan.''dedim. Arkamdan bir şeyler mırıldandı.

''Sen şu iki ayyaşı da al gel, bakalım dükkan açık mı.''

Kızlara yetiştiğimde Bob ile kavga ediyorlardı.

Pardon Becca adama bağırıyor, Daisy'de onu susturmaya çalışıyordu.

''Altı üstü orta boy pizza! Kaç dakikanı alır!''diye kükredi Becca.

''Küçük ama cazgır.''diye mırıldandım. Becca bizim gurubun en kısası ve en hırçın olanımızdı.
"Hey,sesini alçalt." Becca elbette beni dinlemiyordu. Daisy eliyle Becca'nın ağzını kapatmaya çalışsa da nafileydi.
"Bob sen onun kusuruna bakma."dedim yanlarına giderken. Adam yorgun gözlerle başını salladı.
"Hadi."dedim Becca'nın koluna yapıştığım da, elimi bir hışımla itti. Hızlıca ileri atıldı. Bob'u iterek geçti.
"Ne yap..."mutfağa daldı. Ardından büyük bir gürültü koptu. Ben Bob'u yerden kaldırmak için uğraşırken Daisy arkasından gitti. Yere çarpan her metal sesinde sinir kat sayımda artıyordu.
Orta yaşlı hafif tombul adamı zar zor yerden kaldırdım.
"Lütfen, onu adına ben özür dilerim."dedim mahçup bir şekilde. Bob beni umursamayıp mutfağına daldı.

Becca küçücük bir kız olsa da son derece güçlü bir kızdı. Sonuçta görünüşe aldanmamalıyız değil mi?
Tepsiler, tavalar, kaşık , bıçak ne varsa hepsi yerdeydi. Birde yetmezmiş gibi dondurucuda ki patates poşetlerini yere atıyordu. Ardından eline aldığı sosisi Bob'a doğrultu.

"Şimdi mutlu musun?"
"Becca ne bok yediğini sanıyorsun sen!"sesim son derece sinirli çıkmıştı. Fakat Bacca için bu bir şey ifade etmiyordu.
Ön kapıdaki süslerden ses geldi. Bizimkiler olduğunu tahmin ediyordum. Aksi taktirde daha beter rezil olacaktık.
Sam içeri girdi. Ardından Kalvin ve ardından Malcolm.
Gözüm telefonla konuşan Bob'a kayınca alarmları mı çalıştırdım.

"Evet memur bey."dedi babam sakin ve kibar bir adamdı sonuçta polis merkezindeydik. Eve gidince bu halini bulamayacaktım.
Bob polisi aramıştı ve gurupla birlikte soluğu burada almıştık.
Tüm herkes, bende dahil Becca'yı gözümüzle dövüyorduk.
"Yeter, bir dövmediğiniz kaldı."dedi sinirle.
"Hem suçlu hem geveze."dedi Sam.
"Kes sesini bok böceği."diye karşılık verdi Becca.
"İkinizde çenenizi kapatın."dedim sakin bir sesle, susup bir birlerine ölümcül bakışlar atmayı sürdürdüler.

Beş yaşında buraya taşındığımız anda ilk Becca ile arkadaş olmuştum. Ardından Becca beni Daisy ile tanıştırmıştı. Ana okuluna gittiğimde Malcolm'un gözlerine iltifat ettiğimde Sam benle dalga geçince Becca onu ısırmıştı. Gülümsemeden edemedim. Ardından Kelvin gelip ikisini ayırmıştı. Sonrasında ise mükemmel bir dostluk ortaya çıkmıştı. O gün bugündür de hep birbirimizi yedik durduk.
Son senemizde ve sonrasında hayata atılacağımız ilk adımı atacaktık. Üniversitede yollarımızın ayrılacağını biliyordum. Fakat onlardan nasıl vazgeçecektim bilmiyordum. Yaslandığım kolondan biraz sağa döndüm. Daha önce buralarda görmediğim bir çocuk yanında bir kadınla tartışarak geçip gitti.
Birisi omzumu dürtünce döndüm.
"Bizi çağıyorlar hadi."dedi Kelvin