ELATHA II ZAMAN

Bölüm 1: Hatıralar

Bölüm yüklemek için birazcık geç kaldığımın farkındayım, ehe he. Özür olarak tam 1561 kelimelik bir bölüm :) Ayrıca Elatha'yı düzenlemeye karar verdim, gerekirse baştan yazacağım. Yazardan sevgilerle, iyi okumalar :))

Ha birde, fark ettim ki karakterlerin hiçbirinin multisi yok. Birkaç kişi bana bununla ilgili mesaj atmış. Kuyruğu, kanadı olan birilerini bulursam -arayacağım- multimedia olarak kullanabilirim. Büyük ihtimalle bulamayacağım, ama olsun. Neyse çok konuştum :)

&

Dört büyük ırk. Onları büyük yapan ruhlarıdır. Bu ırklardan üçünün fazladan uzuvları vardır; kuyruk, boynuz veya kanat. Ruhunuz, bedeninize fazla geldiğinde bu uzuvlardan birini oluşturur. Ruh ne kadar güçlüyse, kişinin kanatları, boynuzu, kuyruğu da o kadar gösterişli olur. Ve eğer bireyin uzvu oluştuktan sonra bile ruhu fazlaysa, taşan enerji kişiye bir güç bahşeder. Cantet'in iyileştirebilmesi veya Tan'ın görebilmesi gibi... Arun'un zamanı dondurabilmesi gibi. Onlar, ruhlarını kullanabilen kişilerdir. Ve bu kişiler, kendi ırklarında büyük saygı görürler. Çünkü ruhlarının güçlü olduğunu kanıtlamışlardır.

Ancak bu benim ırkım da farklı. Bizde ruhunuzdan taşanlar yeni bir uzuv oluşturmaz veya güçler bahşetmez. Eğer yeterince enerjiniz varsa, taşan parçalar yeni bir canlı vücudu oluşturur. Ruhunuzun fazlalığından bir beden daha doğar. Bu canlı genellikle bir hayvan bedeni olur. Ne kadar güçlüyse ruhunuz, o kadar büyük, o kadar gösterişli bir hayvan.

Elbette, bendeki gibi mitolojik bir yaratıkla da karşı karşıya kalabilirsiniz. Kanatları olan bir kurt. Sanırım bu çok nadir görülen bir durum, hatta neredeyse hiç görülmüyor diyebiliriz.

Anladığım kadarıyla, o da benim melez olmamdan kaynaklanan bir durum. Yani ruhumdan kopan parça yarı karga yarı kurt. Arun da benim gibi bir melez ve henüz onun hakkında pek bir şey bilmeme rağmen... Daha doğrusu hatırlamama rağmen, ikimizinde İrks olduğunu biliyorum.

Ancak İrks ırkının uzuvları olmaz diye biliyordum. Oysa Elatha'dan çıktığımda, üç ırkada ait olan parçalarım vardı. Melez olduğum için.

Elatha; ruhların hapis olduğu şehirdi. Hatırlarımızı bizden çalan ve bizleri birer tutsak gibi kubbeye hapseden şehir. Rubrum'un klanı olan Lupus'un, kara alevlerle oluşturduğu şehir. Hâlâ anlayamadığım şeyler olsa da kurtulduğum için sevindiğim şehir...

Kurtulmak. Aslında, daha çok kaçmak. Cantet ve ben oradan çıkmak için boğulmayı seçtik. Çünkü bilirsiniz 'suyun içinde ateş yanmaz'

Ancak biz oradan çıktıysak bile, bu Elatha'nın bittiği anlamına gelmez. Binlerce ruh, orada esir olarak yaşamaya devam ediyor. Hatta orayı gerçek sanıyor...

Hatırlıyorum da; bana çok iyi tanıdığım biri, karanlıkta yanan ateş olduğumu söylemişti. Tıpkı gece ışığa gelen böceklerin ve tüm soğukkanlı yaratıkların çekildiği gibi, benimde onları çektiğim. Onlar, bulduğum ilk karanlıktan çıkan canavarlardı. En büyük korkum, onlar yüzünden yanlızlık oldu. Oysa sadece yardım beklemişlerdi; ben ışık olamadım. Bir kubbenin altında sıkışmış onlarca çaresiz insan için hiçbir şey yapamadım. Onlar canavar değillerdi, ruhu yeterince güçlü olmayan aciz insanlardı. Bende onlar kadar acizim, hâlâ kim olduğumu bilmiyorum. Belki hâlâ bir parçam Elatha'da öylece kalmıştır, belki yine bambaşka bir dünyadayımdır. Belki ruhum, kara alevler tarafından yanmıştır. Bilmiyorum, her zamanki gibi. Ancak, öğrendiğim bir şey varsa o da yanlız olmayacağım. Başıma ne gelirse gelsin, gücüm yettiği sürece direneceğim.

&

Arun beni kolumdan tutmuş sürüklerken, bunu istemiyor olsam da sesimi çıkarmadan onu takip ediyordum. Fakat artık bir kuyruğum olduğunu ve beni arkamdan takip ettiğini düşünürsek yürümek pek kolay değildi. Kısa olduğu için yere değmiyordu, ama alışkın olmadığımdan yine de zorlanıyordum. Arun bana hafızamı, anılarımı ve kimliğimi geri vereceğini söylemişti. Bunu yapabileceğini umuyordum; ama Cantet'i öylece arkamızda bırakmak hoşuma gitmemişti. Normalde Cantet, ne olursa olsun peşimden gelirdi veya gitmeme izin vermezdi. Ancak o daha tek kelime edemeden Arun, onu dondurmuştu. O ikisinin arasındaki ilişkiyi çözemesemde, birbirlerinden pek haz etmediklerinin farkındaydım.