Adopted (on hold)

H5

Elisa pov
"Elis, leef je nog?" Hoor ik Ruben vragen. "Jij zat precies erg diep." ik lach en mijn oog valt op een foto van mij en mijn 'vorige' ouders. Ik gris de foto van de muur en ren naar mijn kamer. Ik gooi de deur dicht, vlak voor Ruben zijn neus. Ik gooi van alles op de grond. Inclusief de foto. Ik trek mijn posters van de muur en na een tijdje trekt mama mij in een omhelzing. Ruben kijkt geschrokken en verbaasd. Oh...en hij heeft een zakdoek vast...met bloed. "Schat wat gebeurde er opeens?" Vroeg mama. "Mijn ouders hebben gewoon gelogen. Ze zeiden dat mijn biologische ouders dood waren. Ze wouden gewoon dat ik jullie niet leerde kennen." Ik barst in tranen uit en mama neemt me nog steviger vast. Ze probeert me te sussen. "Ze hadden er vast een goede reden voor." Ik knik en mama en papa verlaten mijn kamer. "Sorry...voor je neus." Zeg ik. "Geeft niet." Zegt Ruben. Hij opent zijn armen en neemt me in een omhelzing.

-een uur later-

"Heb je er een foto van getrokken?" Hoor ik papa vragen. Ik open mijn ogen tot spleetjes en zie mama en papa staan voor mijn bed met een fototoestel. "Ga maar weer slapen pruts." Ik knik zwakjes en sluit mijn ogen weer. Dan hoor ik de deur sluiten.

"Elisabeth, wakker worden. Ik moet binnen een kwartier door." Hoor ik Ruben zeggen. Ik open mijn ogen en rek me uit. "Nu al?" Vraag ik. Ruben lacht en wijst naar de klok. "Al 16 uur?!" Roep ik. "Heb ik zolang geslapen?" Ruben knikt en zegt: "Je bent niet de enige hoor." Ik lach en vraag. "Hoe gaat het eigenlijk met jou?" "Goed maar ik denk... Ik denk dat ik verliefd ben." Zegt hij. Ik zie een glinstering in zijn ogen. "Op wie?" Vraag ik. "Is het iemand die ik ken?" Ruben lacht en zegt: "Zeker dat je haar kent. Het is Tessa." "Ooh, Rubentje is verliefd." Zeg ik. Ruben kijkt verlegen weg en ik zie een lichte blos op zijn wangen verschijnen. Ik sta op en trek hem van mijn bed. "Jij moest weg niet?" Zeg ik en ik knipoog naar hem. Als hij weg is gris ik mijn iPad van mijn bed en ren naar beneden om daar in de zetel te ploffen. Ik open messenger en kijk of Tessa online is. Als ik zie dat ze online is stuur ik haar meteen een berichtje.
(T= Tessa/E= Elisabeth)
E: Hey Tes!
T: Hallo Elis, welk nieuws?
E: Te goed nieuws! Je droom komt eindelijk uit.
T: Krijg ik eindelijk een mega karaokeset?
E: Nee, nog beter.
T: Wat kan er beter zijn als dat?
E: Ruben misschien?
T: Ja, dat is waar. Wat is er over hem?
E: hij is verliefd!
T: 😭😭
E: Op jou hé gekkie!
T: NOOOO!!
E: Toch wel.
T: Zo geweldig! Hoe weet jij dat trouwens?
E: Wel, hij was vanmorgen bij mij en na mijn uitval ben ik in zijn armen inslaap gevallen. Maar dat doet er allemaal niet toe. Maar toen ik vroeg hoe het met hem was zei hij dat hij verliefd was! Op jou!
T: Ben jij op hem verliefd?
E: Nee, tuurlijk niet. Just friends weet je nog 😉. Maar grijp je kans. Hij is verliefd op jou en ik weet dat hij dat niet ga zeggen omdat hij te verlegen is. Maar ik ga slapen. Ik wil morgen fit zijn op die auditie. Bye Tes 😘.

Dat had ik nog niet verteld zeker? Ik heb mij 3 maanden geleden ingeschreven voor het programma 'thuis'. Het gaat om een meisje dat Toon aanrijdt.
Ik doe het licht uiten ik val meteen in een droomloze slaap.

Ik word wakker door mijn wekker. Ik sta op en stap in de douche. Ik was mijn blonde haren en droog ze. Op dit moment ben ik echt blij met mijn blonde haren. Mijn pruik was super froezelig. Ik breng een dun laagje mascara aan en ik stap naar het bushokje. Als ik bij de VRT ben aangekomen ga ik naar de balie. "Waar kan ik mee helpen?" Vraagt de mevrouw. "Ik kom auditie doen voor thuis." antwoord ik. Ze knikt. ""Op de derde verdieping de eerste gang links en dan in de wachtkamer wachten dat is kamer 341." Ik knik en loop naar de lift. Als ik boven ben krijg ik een berichtje. Het is van Ruben. Suc6 ik weet dat je het kan. You go girl. Terwijl ik het berichtje lees bots ik tegen iemand op en mijn gsm valt uit mijn handen en komt met een smak op de grond terecht. "Man! Kan je niet uitkijken ofzo?!" Roep ik. En ik raap mijn iPhone op en kijk dan kwaad naar voor maar mijn blik verzacht als ik zie wie er staat. "Sorry ik had niet zo boos mogen reageren. Ik ben enkel een beetje zenuwachtig. Ik heb zometeen een auditie." Zeg ik. "Geeft niet. Ik ben trouwens Jannes Coesens." Zegt hij. "Weet ik wel. Oh en ik ben Elisabeth, Elisabeth Hutcherson. Aangenaam." hij loopt met me mee naar de wachtkamer en we praten nog een tijdje tot het mijn beurt is. "Succes!" Roept Jannes me nog na. Ik glimlach en loop binnen.

"En hoe was het gegaan? Was je niet suuuper zenuwachtig? Heb je bekende mensen tegengekomen? En als je dat hebt gedaan dan heb je toch wel een handtekening gevraagd en..." Sandra ratelt maar door. "Rustig Sandra. Het was goed gegaan ondanks dat ik erg zenuwachtig was en ja, ik heb bekende mensen tegengekomen en nee, ik,heb geen handtekening gevraagd." Zeg ik. "Hoezo heb je dat niet gedaan? Het zijn bekende Vlamingen." Ik lach en we praten nog even door. Als Sandra weg is ga ik slapen.

Sorry voor de late update maar ik had examens en dan nog vele andere dingen. Dit hoofdstuk heb ik geschreven op het vliegtuig van Portland naar LA en van Belgie naar Portland dus daarom een redelijk late update maar love you all. En als ue zin hebt kan je je ook inschrijven voor mijn schrijfwedstrijd.