Adopted (on hold)

H3

----------'thuis' aangekomen----------
Elisabeth pov

"We hebben hier enkele huisregels. We hebben het op een papier geschreven om het je makkelijker te maken. Je kan het papier vinden op je kamer." Zegt Jennifer. Ik loop naar boven en vind al snel mijn kamer. Er staat in sierlijke letters Elisabeth op geschreven. Ik ga naar binnen en zie al meteen een papier op mijn bureau liggen. Ik pak het papier en begin met lezen:

Liefste Elisabeth,
Hier zijn enkele huisregels. Als er iets dwarszit mag je het ook altijd zeggen. Hier zijn de regels:
1. Jou kamer is jou eigen domein.
2. Als je iets belangrijks nodig hebt moet je het meteen vragen.
3. We eten aan tafel zonder elektronica.
4. Je ruimt je kamer zelf op.
5. Je gooit je was in de wasmand.
6. Maak je bed elke ochtend op.
7. Hou vet 's avonds een beetje rustig.
8. Als je later thuiskomt laat je ons iets weten.
Wij hopen dat je je hier gaat thuis voelen. Liefs je nieuwe ouders.

Ik hang de lijst op aan mijn deur en ga mijn kamer verkennen. Ik doe de eerste deur open. Ik kom terecht in mijn eigen badkamer. Het is groot voor mij alleen maar dat maakt niet uit. Ik doe de tweede deur open en ik kom terecht in een inloopkast. Er hangen nieuwe kleren en schoenen. Dan doe ik de derde en laatste deur open en ik kom terecht in en kamer met een geluidsdichte muur en nog een extra kamer. Het is een opnamestudio. In de hoek zie ik een nieuwe gitaar staan. Ik mocht mijn gitaar niet meenemen naar het weeshuis want het maakte volgens hun te veel 'lawaai'. Ik ga terug naar mijn kamer en laat me vallen op bed. Josh komt binnen en vraagt: "Bevalt het je een beetje?" Ik knik hevig waardoor hij moet lachen." Jennifer en ik gaan even naar het adoptiecentrum in Brussel om te gaan horen wie onze echte dochter is die we hebben laten adopteren omdat Jennifer nog maar 16 jaar was. Maar we willen ze graag eens ontmoeten." Zegt hij. "Vanavond komen er ook vrienden eten met hun zoon. Ze wilde je graag ontmoeten. Hun zoon is een jaar ouder als jou. Ik denk dat je het wel goed zult vinden met hem. Hij gaat morgen ook mee met je naar school. Hij is ook nieuw. In de vakantie zijn ze van Amerika naar België verhuisd." Ik knik. Josh zegt nog gedag en gaat dan mijn kamer uit.

Jennifer pov

Eindelijk ga ik weten wie mijn dochter is. Ik ben nu al 28. Het is 12 jaar geleden dat ik haar heb afgestaan voor adoptie. We zitten in de auto en zijn bijna in Brussel. Als we er zijn gaan we naar binnen. Een vriendelijke vrouw van ongeveer 24-jarige leeftijd zit aan de balie en zegt: "goedemiddag waarmee kan ik jullie helpen?" Josh neemt het woord: "Wij zoeken onze biologische dochter." "Ik zal eens kijken. Wat zijn jullie namen?" Vraagt ze. Nog voordat Josh kan antwoorden zeg ik: "Josh Hutcherson en Jennifer Lawrence." Ze kijkt op haar computerscherm en zegt na een tijdje: "U hebt geluk uw dochter staat in het systeem. Ze heet Elisabeth Vries. Haar ouders zijn nog niet zo lang geleden overleden. Misschien kunt u eens een kijkje gaan nemen in het weeshuis." Ik geef haar een dankbaar knikje en vertrek dan samen met Josh. "Hoe kan Elisabeth onze dochter zijn? Ze lijkt niet eens op één van ons twee." Zegt Josh. "Daar zal wel een verklaring voor zijn. Laten we gewoon naar huis gaan en laat MIJ dit uitzoeken." Zeg ik met de nadruk op mij. Josh kijkt mij geërgerd aan maar knikt uiteindelijk. Als we thuis zijn aangekomen halen we Elisabeth haar koffers uit de auto en gaan dan naar binnen. "Elisabeth!" Roep ik. "Kom eens!" Ze komt met een vragend gezicht naar beneden. "We hebben elkaar nog niet zo goed leren kenen. Laat me je eens goed bekijken. Draai je eens rond." Zeg ik. Ze doet wat ik zeg. Tijdens dat ze aan het draaien is zie ik een blond plukje onder haar haar uitsteken. Als josh aan het eten begint ga ik met Elisabeth naar boven. "Elisabeth, vertel eens wat meer over jezelf." Zeg ik als we in vaar kamer zijn. "Als eerste mag je me gewoon Elisa of Beth noemen. Elisabeth klinkt zo oud." Zegt ze. "Dan doe ik heel graag muzikale dingen zoals zingen, dansen en gitaar spelen. Naast dat alles acteer ik ook nog heel graag." Ik glimlach en stel dan de vraag die al even op het puntje mijn tong ligt: "hoe komt het dat er een blond plukje onder je haar uitsteekt?" Ze steekt het weg en begint dan met vertellen: "Ik ben vroeger als baby geadopteerd. Voordat ze mij hadden geadopteerd was mijn mama zwanger maar ze kreeg een miskraam. Bijna niemand wist hiervan zelfs mijn broers niet. Mijn ouders wouden ook niet dat veel mensen het wisten. Daarom lieten ze een pruik en een masker maken. Zodat ik leek op mijn ouders. Het masker voelt zo echt dat niemand er iets van merkt. Later staarde iedereen naar mijn figuur wat ik niet prettig vond. Daarom lieten ik billen en een buikje maken. In het echt zie ik er helemaal anders uit. Ik toon het vanavond wel" ik knik goedkeurend en stel haar voor om na het eten samen met Josh haar koffers uit te pakken. Dat vind ze een geweldig idee. Dan word er gebeld. Ik neem op. Het is Samuel.
(S=Sam/ J=Jennifer)
J: Heej Sam. Welk nieuws?
S: Steff is ziek dus we kunnen niet komen eten.
J: Geeft niet. Maar Ruben komt morgen ochtend toch wel hé?
S: Ja tuurlijk. Ik moet gaan dag Jen.
J: Dag sam.

Elisa en ik gaan naar beneden en als ze ziet wat we eten krijgt ze een grote glimlach op haar gezicht. We hebben blijkbaar veel gemeen. Ik ga naar Josh en geef hem een kus. "Steff en Sam kunnen niet komen. Steff is ziek. En je bent geweldig. Mar het is al wel de tweede keer spaghetti in één week." Zeg ik. "In haar dossier stond dat spaghetti haar lievelingseten is." Zegt hij. Na het eten gaan we de koffers uitpakken. Josh wilt de kleinste koffer openen maar Elisabeth pakt hem snel af. "Deze hoef je niet te doen" Zegt ze. Ik ben wel benieuwd naar wat er in zit maar ik laat het zo. Ik zie dat Josh ook nieuwsgierig is en als Josh nieuwsgierig is dan moet hij het weten. Hij sluipt naar de koffer en doet hem geluidloos open. Als hij de inhoud ziet verschijnt er een grote grijns op zijn gezicht. Elisabeth gaat naar het toilet en ik ga naar Josh om te kijken wat er in de koffer zit. Ik grijns ook bij het zien van de inhoud. Het zijn allemaal posters van de hunger games maar de meeste van mij en Josh. Dat verklaart waarom ze flauwviel toen ze ons zag. De deur van de badkamer gaat open en in de deuropening staat een geschokte, met een rood aangelopen hoofd Elisabeth. "Sorry, ik wil niet de hysterische, gestoorde, gillende fan zijn." Zegt ze snel. Ik loop naar haar toe en geef haar een kus op haar voorhoofd en zeg dat het niks is. Als alles is uitgeladen en alles op zijn plaats ligt gaan we slapen