Adopted (on hold)

H2

Elisabeth pov

"Omg, Bette wat is er? Waarom huilde je?" Vraagt Sandra. "Er is niks oké!" Zeg ik blijkbaar luid genoeg want veel kinderen kijken ons aan. "Beth, je weent niet voor niets hé." Zegt Eva. Emma komt naast me zitten. "El, zeg gewoon wat er is. Misschien kunnen wij helpen." Zegt ze. Ik kijk hun aan en schud mijn hoofd.: "Jullie kunnen mij niet helpen. Er is niets meer aan te doen." Ik barst in huilen uit en Sandra neemt mij in een omhelzing. "Elisa, zeg nu maar gewoon wat er is. Dan kunnen we je tenminste troosten." Zegt Sandra. "Mijn ouders zijn omgekomen in een auto-ongeluk." Snik ik. Eva kijkt me liefdevol aan en neemt me ook in een omhelzing. "Ik moet waarschijnlijk naar een weeshuis en in Ekeren zijn er geen weeshuizen." Zeg ik.

Na school vertrek ik naar huis. Als ik naar binnen ga zit er een onbekende vrouw met Robbert te praten. Als ze mij ziet glimlacht ze vriendelijk en staat op. "Jij bent vast Elisabeth." Zegt ze wanneer ze haar hand uitsteekt. Ik pak het aan en ga dan zitten. "Ik veronderstel dat je weet waarom ik hier ben." Zegt ze. Ik knik "Ik ga jullie wel moeten meenemen naar Brugge." Mijn mond valt open. "Zo ver?" Vraag ik.

2 maanden later

"Elisaaaaa!" Nienke komt naar me toelopen. Ze laat een poster zien van Josh Hutcherson. Ik gil het uit. Mevrouw Pals komt kijken en als ze de poster ziet glimlacht ze. Ze weet hoe verzot ik op hem ben. Nog geen seconde later is ze weer weg. "Elisabeth!" Roept meneer Branke." Op mijn kamer!" Roep ik. Hij komt binnen met een grote glimlach. "Ik heb goed nieuws." Zegt hij. "Ik krijg mockingjay!" Roep ik hoopvol. "Nee, nog beter." Zegt hij. "Wat kan er nu NOG belangrijker zijn dan mockingjay?" Vraag ik wanhopig. "Geadopteerd worden misschien." Mijn mond valt open en ik schud ongelovig mijn hoofd. Meneer Branke kijkt mij lachend aan en knikt. "Ga je hier blijven staan of kom je mee naar je adoptieouders?" Vraagt hij. Dat liet ik me geen twee keer zeggen en ik ga naar de inkomhal samen met Nienke. Als ik binnenkom valt mijn mond open en val ik flauw.

"Elisa...? Elisa...?" Ik open mijn ogen en krijg meteen een stevige knuffel van Nienke. Op de achtergrond hoor ik mensen met meneer Branke praten.

(O: Onbekend/MB: Meneer Branke)

O: Heeft ze dit wel vaker?

MB: Nee, normaal heeft ze dit nooit. Ik zal straks eens gaan praten met mevrouw Pal.

Ik zie meneer Branke naar hier komen met een glas water.

"Wat was dat nu allemaal Elisabeth?" Vraagt hij. Maar nog voor ik kan antwoorden reageert Nienke al: "Wel meneer. Als u het nog niet heeft gezien zal ik het u even uitleggen. Die mensen daar zijn Joshua Ryan Hutcherson en Jennifer Shrader Lawrence. Beter bekend als Peeta Mellark en Katniss Everdeen van de hunger games, catching fire en mockingjay part one en two."

Hij kijkt ons lachend aan en neemt ons dan mee naar mijn nieuwe ouders om even kennis te maken. Ik moet mijn koffers pakken en met een zucht als ik zie hoeveel posters en kleren ik moet inpakken. Nienke komt naast me staan en zegt: "Zal ik helpen?" Ik knik heel overdreven waarvan ze moet lachen. Na een uur en 2 kapotte posters zijn we klaar. We geven elkaar een high five en lopen dan met mijn vier koffers naar de inkomhal. Meneer Branke kijkt mij ongelovig aan en zegt: "Ik wist dat jij veel spullen had maar zoveel?" Ik lach en knik. Josh en Jennifer pakken mijn koffers aan en zetten ze in de auto. Ik hoopte dat ik het laatste gedeelte van adopteren niet moest meemaken maar spijtig genoeg is dit wel het geval. Ik heb het natuurlijk over afscheid nemen van Nienke. "Nien, we gaan nog veel bellen, mailen, chatten en skypen en in de vakanties kan je altijd komen als je wilt." Zeg ik. Nog geen seconde later barst ik al in huilen uit. Dan vertrek ik op weg naar mijn nieuw huis...