"ඕයි නැගිටපන්...මොකද යකො මෙ...රවියා මූව අල්ලපන්"
ක්ලාස් එකට ආපු යාලුවො සෙට් එක දැක්කෙ විහංඟ බිමවාඩිවෙලා ඉන්න හැටි...උන් ටික ෆුල් කම්පියුස් ඇයි යකො දැන් යෙහස්ට ආදරෙයි කියලා ආපු එකා බිම ඉදන් බිංකුන්ඩො හොයනවද?
රවියයි තිසරයි විහංඟ ව අල්ලන් නැගිට්ටෙ එතන්ට අනූපයි කවිදුයි එද්දි...
"ආහ් ආවද තොපි...ඉතින් විහංඟ උබට හරි අමාරැ ඇතිනෙ යෙහස්ව රවට්ටලා"
කවිඳු නෝක්කාඩුවට හිනාවෙවි ඇහුවෙ...මෙතන වෙලා තියන දේ ඔක්කොටම මීටර් වෙද්දි...
"තෝ පකයා හිතන් හිටියෙ අපෙ එකාව යූස් කරන්නද හුත්තො!!! තෝ නම් මහ පොන්න බල්ලෙක් යකො...අපෙ එකා තොට ආදරෙයි කියන්න ආවම තෝ මොනාද යකො අර කියලා තියෙන්නෙ"
අනූපයා විහංඟගෙ මූනට දෙකක් ඇනලා කිව්වා විහංඟ ආයෙ ගිහින් බිම වැටෙද්දි...
"මචං මෙතන වෙලා තියෙන්නෙ වැරදි වැටහීමක් බන්"
තිසර විහංඟ ව නැගිට්ටන ගමන් කිව්වෙ ඒකට කවිදුට තවත් කේන්ති යද්දි...
"අනෙ පලයන් තිසර යන්න...තොගෙ එකාට ඕන උනෙ අපෙ එකාව යූස් කරලා පැත්තකට විසික් කරන්නනෙ...හැබැයි උබ මතක තියාගනින් විහංඟ ආයෙ උබට යෙහස්ව නම් ලැබෙන්නැ කියලා"
විහංඟ කුඩුගහලා සික් එක හැදිච්ච එකෙක් වගෙ ඔහෙ බලන් ඉන්නවා...යාලුවොන්ගෙ මගුල් අදහස් නිසා දැන් උන දේ...ඒත් යාලුවො නැත්නම් විහංඟ දැනගන්නෙත් නැ එයා යෙහස්ට ඇත්තටම ආදරෙයි කියන එකත්!
"මචං...මගෙ කොල්ලා...තිසරයා මට ඌව...ගෙනත් දියන්...අඩො මට ඌ නැතුව පිස්සු හැදෙයි හුකන්නො!"
විහංඟ තිසරගෙ ෂර්ට් එකෙ කොලර් එකෙන් අල්ලන් මේ කෑගහන්නෙ හරියට අම්මෙක්ව ඉල්ලලා අඩන පොඩි දරැවෙක් වගෙ...
"මෙ අහපන්...මන් උබට ආයෙ යෙහස්ව ගෙනත් දෙන්නම්...හැබැයි දැන් අපි ඌට කතාකරලා වැඩක් නැ...ඒක නිසා හෙට ස්කෝලෙදි අපි ඌ එක්ක කතා කරමු!"
"ඔව් ඔව් අද අපි උබෙ ගෙදර නවතිනවා කොහොමත්...දැන් යමන්"
තිසරයි රවිඳුයි ,විහංඟලැ යන්න තීරණ කරෙ මූ දැන් ඉන්න තත්වෙ උඩ මොන මගුලක් කරගනීද කියලා බය හිතුනු නිසා...
YOU ARE READING
පෙම්වන්තයෝ || TK NONFICTION
Non-Fiction"හරි නරකයි ඔහෙ මට ඉන්න දෙන්නැ ඉහි..ඉහි ,අනික මන් ඔහෙගෙ නමවත් දන්නෑ" යෙහස් බිම බලාගෙන කිව්වා.. "මගෙ නම විහංඟ , විහංඟ ප්‍රභාෂ්වර රත්නායක ....කවුරැහරි උබෙන් ඇහුවොත් කියපන් උබ විහංඟගෙ ස්ව්ටී කියලා!!! ,අනික දැන් ඉදන් තෝ මගෙ විතරයි !!!" විහංඟගෙ වියරැ ඇස්...
