နောက်ကလိုက်လာသည့်ခြေနင်းသံတစ်ရှပ်ရှပ်ကြောင့်ထယ်
ယောင်းလှည့်ကြည့်လာသည်။ရုံးခန်းထိလိုက်လာသော
ဆံဖြူကောင်ကြောင့်ထယ်ယောင်းမျက်နှာကတင်းကနဲ။
ဟိုလူမိုက်တစ်သိုက်ကာ...တားဟယ်ဆီးဟယ်မလုပ်ပဲအခန်းထဲလျောလျောရူရူဝင်ခွင့်ပေးတာအံသြမဆုံးဘူး။ သူ့တို့Bossဖင်နောက်တစ်ကြိမ်တက်ချသွားရင်တောင်သိလိုက်မည်မဟုတ်။
"မင်း ဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ"
ထယ်ယောင်းပြတ်ပြတ်သားသားပင်မေးချလိုက်သည်။
စောင့်စောင့်အောင့်အောင့်ထွက်လာတဲ့ထယ်ယောင်းအသံအား
မကြားယောင်ပြုကာရှေ့ခုံတွင်ဝင်ထိုင်သည်။
"အသေးစားချေးငွေလုပ်ငန်းစုလေးဖွင့်ထားတာပဲမလား၊
ကျုပ်ပိုက်ဆံချေးမလို့"
ယုတ္တိလုံးဝမရှိတဲ့စကားကြောင့်ထယ်ယောင်းအော်သာရယ်
ပစ်လိုက်ချင်တော့တယ်။ တစ်ညဒေါ်လာသိန်းချီကုန်ကျတဲ့
hotelမှာတည်းနိုင်တဲ့လူက သူ့ဆီ ပိုက်ဆံချေးမတဲ့လေ။
ခေါင်းထဲ ချီးပြည့်နေတဲ့လူမှအဲ့စကားကိုယုံမယ်။
"မင်းငါ့ကို အရူးလုပ်နေတာလား"
ထယ်ယောင်းခြေ ချိတ်ထိုင်လိုက်ကာ စီးကရက်တစ်လိပ်ကို
မီးညိူရှိုက်ဖွာ၏။ပန်းရောင်လက်သည်းခွံတွေကြား
တရဲရဲတောက်လောင်နေသောစီးကရက်မီး။ဂျွန်ဂျောင်ကု
၏မျက်လုံးတွေသည်ထိုစီးကရက်မီးအလားတရဲ
ရဲတောက်ပလာတော့၏။
"အရူး လုပ်တယ်လား...ဘယ်သူကဘယ်သူ့ကို အရင်
အရူးလုပ်သွားတာလည်း...Honey၊ မင်းရဲ့ဒီပုံစံက
Alphaလား။ ကျုပ်အမြင်တော့ အရင်အရူးလုပ်သွား
တာမင်းပဲ"
Honeyဆို တဲ့အသုံးအနှုန်းကြီးကြောင့်ထယ်ယောင်း
မျက်ဖြူတောင်လန်ချင်ချင်ရယ်။ဒီဆံဖြူကောင်က
လူးပါးဝလိုက်တာ။သူ့ရုံးခန်းထဲထိလိုက်လာတဲ့အပြင်သူ့လို
လူကိုတောင်Honey လို့ခေါ်ရဲသေးတယ်။ထယ်ယောင်း
စိတ်တိုတို့နဲ့သောက်လက်စ စီးကရက်ကို အနက်ရောင်ပြ
ခွက်ထဲ ထိုးချေလိုက်တယ်။
"မင်းရဲ့သောက်ရေးမပါတဲ့စကားတွေနားထောင်ဖို့အချိန်
မရှိဘူး။ မင်းဘာသာမင်းပြန်မလား၊ဒါမှမဟုတ်...
ငါလူ့တွေခေါ်ပြီးအပြင်ဆွဲထုတ်ခိုင်းရမလား..ကြိုက်တာ
ရွေး"
