Corvus geceleri, kendi doğrularına ters düşen suçluları avlayan, kendi yöntemleriyle kanıt toplayan, failleri polise teslim eden ve sonuca ulaştırdığı her kovalamacanın ardından adalete olan umuduna dair içinde mum yakan bir fikirdir. Yaktığı mumlar...
Bir cuma akşamı daha birlikteyiz. Yazması zor bir bölümdü çünkü bu bölüm dört kurguyu birbirine bağlayan bir olaya gebe kaldı. Umarım okurken keyif alırsınız ve benim kadar heyecan duyarsınız.
Oy ve yorum bırakmayı unutmayın, mum ışıkları.
Ayrıca Kuzgun'a destek olmak isterseniz sosyal medyalarda onlar için yapmış olduğunuz her şeyin altında olma ihtimalim çok yüksek olacaktır. Teşekkür ederim şimdiden.
Bana filizpuluc ve gunestozu kullanıcı isimleriyle birçoksosyal medya platformunda ulaşabilirsiniz
Sizi çok seviyorum.
Keyifli okumalar dilerim...
KUZGUN ve KORKULUK bir hükümet ve sistem eleştirisi sunar.
Bu hikayede geçen tüm kurum, kuruluş, kişi ve olaylar hayal ürünüdür...
Bir mum yak kendin için...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BÖLÜM 7 | KAPAN VE KOVAN
♪ My Name- Hwang Sang Jun
♪ Royalty - Egzod
♪ Meftalar - Tolga Çebi
Bir gerçeği ortaya çıkarabilmek için önce gerçek bildiğinden şüphe etmen gerekir. İnançlarımı koyuyorum önüme, yapıyorum sağlamasını. İnsanım şaşarım belki, güvenemem kendime. Ararım desteğimi, dayanacağım. Kimisi cebimi doldurmak ister ki yanında durayım, kimisi de korkutur beni ki boyun eğeyim. Eğmem. Sonum topraksa neden gözlerimi yere çevireyim? Gökyüzüne bakmak istiyorum ben. Ben de dünyaya insan olarak geldim, neden diğerinden korkayım? Vicdanım olmasa insan olmayı ne eyleyeyim? Doğduğum hak görüldü bana bu yaşantım, yalnızca ölünce mi herkesle eşitim? Bir kez geldim dünyaya ne için bana hak görülenle yetineyim? Hak ettiklerim, doldurur cebini yukarıdakilerin. Şeytan yetişemez hızına ne elinin ne de dilinin. Aldı hakkım olanı ama yetinmez asla. İster bir de canımı. Denesinin gönlünce, söndürsün güneşi dilerse. Yine de söndürmez benim mumumun ışığını... Parlayacağım...
Ellerimde kahvelerle polis merkezinin kapısında dikilirken bulmuştum kendimi. Ne karanlık çöküyor ne de yerimde durabiliyordum. Kat görevlisi Burak Özkaya kendini evine kapatmıştı maillerime dönen yoktu ve ben gecenin omuzlarıma bir pelerin gibi örtülüp beni saklamasını beklemek zorundaydım. Egemen birkaç kez mesaj attığında ona kahve getirmeye karar vermiştim ve ardından bu niyetime ek bir görev eklenmişti: Mavi gözlü adamla tanışmak. Çünkü Tora haklıydı. Takip ediliyordum.
