BENİMLE KAYBOLDUN -BXB

24- Kaza

Zil sesi kulaklarıma dolarken abimin sabah çıkarıp koltuğun üzerine attığı tişörtü alıp üzerime geçirdim kapıyı çıplak açmamak için. Üzerimi düzelterek kapıya ilerledim. Kapıyı açtığımda karşımda Kerim'i görünce kaşlarım havalandı.

"Ne yapıyorsun?" Diyerek içeri girdi.

"Dizi izliyordum." Gözlerim elindeki saklama kabına kaydı.

Kapıyı kapatıp elini enseme koydu ve beni kendine çekip dudaklarımı sıkıca öptü. Alt dudağını dudaklarım arasına aldım. O da üst dudağımı emip geri çekildi.

Elindekini elime tutuşturdu ve içeri ilerledi. Beni de kolumdan tutup yürütürken mutfağa girdik. "Bu ne?" Diyerek kabı açtım. İçindeki çikolata parçacıklı kurabiyeleri görünce kirpiklerimi kırpıştırdım. Başımı kaldırıp Kerim'e baktım. "Bana kurabiye mi yaptın?" Dedim dudaklarım da koca bir gülümseme yer edinirken.

Kerim dolaptan çıkardığı sütü büyük bir bardağa doldururken başını salladı. "Küçükken çok severdin."

"Ya..." diye mırıldandım ve hemen bir kurabiye alıp kocaman ısırdım. "Sıcakmış.." dedim ağzım yanarken. Isırdığımda ağzıma akan çikolatayla ısırdığım kurabiyeye baktım.
"Oha içinde de çikolata var."

Kerim süt dolu bardağı önüme koydu. Ağzımdakini çiğnerken kurabiyeyi süte batırıp ağzıma attım. Kerim yanıma oturdu.

"Keşke meslek lisesinde gastronomi okusaydın." Dedim ağzım dolu doluyken. Ardından duraksayıp "Sanki ortaokulda gastronomi okumak istiyordun, sonra niye vazgeçtin?"

Meslek lisesinde o bölümü okusaydı üniversite de daha az zorlardı bölümü onu.

Kerim avucuna çenesini yaslamış dalgın bir ifadeyle beni izlerken tek omuzunu silkti. "Meslek lisesine gitseydim aynı okulda okuyamazdık.."

Ağzımdaki büyük lokmayı yuttum. "Sen mesleğe gitseydin ben de oraya gelirdim."

"Ama oraya gelmek istemiyordun."

"Senin için gelirdim." Dediğimde Kerim birkaç saniye gözlerime baktı.

"Boşver, üniversite de okuyacağım o bölümü."

"Ya farklı şehirlerde üniversite okumak zorunda kalırsak? Benim derslerim seninkiler kadar iyi değil."

Kerim kaşlarını çattı. "Sen nereye gidersen ben de oraya gelirim."

Dudaklarım kıvrıldı. Uzanıp koyu renkteki dudaklarını sıkıca öpüp geri çekildim. Geri çekildiğimde Kerim'in dudaklarına bulaşan çikolatayı görünce afallayıp dudaklarıma dokundum. Ne biçim yediysem batırmıştım her yerimi.

"Dur sileyim." Diyerek tişörtün bitişinden tutup kaldırdım. Ağzına götürdüğümde Kerim kaşlarını hafifçe çatarak geri çekildi. "Kirli değil." Dedim tişörte bakıp.

"Senin değil bu."

"Abimin. Sen nereden anladın benim olmadığını?"

"Sen gibi kokmuyor çünkü." Burnunu çekti iki kere. "Abinin parfümü bu."

Gülerken "Abimin parfümünün kokusunu nereden biliyorsun amına koyayım?"

"Arada bir gizli gizli sıktığın için anlamıştım abinin olduğunu."

Bir elimi yanağına koydum. "Ne kadar dikkatlisin öyle. Her şeyimi biliyorsun resmen." Beni benden iyi tanıyordu bu çocuk.

Uzanıp dudaklarındaki çikolatayı yaladığımda dilimi kavrayıp dudakları arasında emerek geri çekildi.