BENİMLE KAYBOLDUN -BXB

6- Spagetti

Medya: Rüzgar

"Açım lan ben." Dedi Aykut yayıldığı koltukta karnının biraz üzerini kaşırken.

Ceyhun eliyle durmadan dağılan saçlarını düzeltti. "Ben de."

"Evet ya aç mideyle kola içmekten midem bulandı. Yemek falan söyliyelim." Dedi Anıl hâlâ kola içerken.

"Dışarıdan söylemiyelim, Kerim bize yapsın." Enes'in dediğiyle yanımda telefonuyla ilgilenen Kerim'e baktım.

Kaşlarını çatarak kafasını telefonundan kaldırdı. "Ben niye yapıyorum amına koyayım?"

"Aynen lan Kerim yapsın, geçen yaptığında çok güzel olmuştu." Ceyhun yerinde doğrularak konuştu.

Yüzüm düştü birden. Kerim'in mutfakta başarılı olduğunu biliyordum zaten ama bana hiç yemek yapmayıp Ceyhun ve Enes'e yapması biraz üzmüştü. Hatta belki kıskanmıştım bile.

"Bana ne oğlum aşçınız mıyım ben?" Dedi ve tekrar telefonuna gömüldü.

Bir elimi koluna koydum ve yavaşça sarstım onu. "Hadi ya ben de istiyorum."
Bakışları bana kaydı. Gülümsedim.

Sıkıntılı bir nefes vererek ayağa kalktı.
"Tamam lan."

Bizimkiler ona teşekkürlerini iletirken o mutfağa adımladı, ben de peşinden.

Kerim tezgaha yaslanmış direkt bana bakıyordu. "Canının istediği bir şey var mı?" Diye sordu. Tam ağzımı açacağım sırada Enes bağırdı.

"Kerim köfte istiyoruz biz!" Gözlerimi devirdim.

"Orospu çocukları köleniz mi var?!" Sinirli sesine kıkırdadım. Tekrar bana baktı. "İstediğin, canının çektiği bir şey var mı?" Diye az öncekinin aksine yumuşak bir sesle sorusunu tekrarladı. Gülümsedim.

"Makarna istiyorum." Kerim'in en sevdiği yemekti makarna. Kafasını salladı ve telefonunu çıkarttı. Bir süre onu izledim.

"Mantarlı yapacağım olur mu?" Dedi ve telefonunun ekranını bana uzattı. Biraz yaklaşarak ekrandaki resime baktım.

Kremalı, mantarlı spagetti vardı ve oldukça güzel duruyordu. "Olur, güzel gözüküyor." Kafasını salladı.

"Lan ayılar! Mantara alerjisi olan falan var mı?" İçeriden birkaç ses geldi.

"Yokta niye?" Dedi Anıl.

"Ya ne mantarı biz köfte istiyoruz." Ceyhun'u duymazlıktan geldi Kerim.

"Malzemeleri sayıyorum, eksik olanları söyle gidip alalım." Kafamı salladım.

O tek tek tarifin malzemelerini sayarken olanları çıkarıp tezgahın üzerine koydum. Kerim bakışlarını tezgahın üzerinde gezdirdi.

"Gidelim." Dedi mutfak kapısına ilerlerken. Sessizce peşinden gittim. O üzerine ceketini geçirirken ben de ince bir hırka giydim.

Birlikte evden çıktık ve sokağın başındaki markete ilerlemeye başladık.
"Ne zaman Ceyhun'la Enes'e yemek yaptın?" Dedim içimdeki meraka engel olamayarak. Yüzümü inceledi birkaç saniye.

"Bize her geldiklerinde yapıyorum."

Farkında olmadan dudaklarım büzülürken ellerimi cebime koydum ve başımı önüme eğdim.

Kaşlarını çatarak yüz ifademe baktı. Ardından dudaklarındaki güzel gülümsemeyi gizlemeye çalışarak önüne döndü. Dudaklarında kocaman bir gülümseme vardı ama o bunu gizlemeye çalışıyordu. Ne kadar başarılı olduğu tartışılır.