Unicode
အခန္း (၃၆) ။ တတိယအဆင့္ေတာင္ထိပ္မ်ား ၿပိဳင္ပြဲ
ဆူးယြိ၏ စားဖိုေဆာင္ငယ္ေလးသည္ က်ိခ်ဳံးေတာင္၏ လူသူအေရာက္အေပါက္ေဝးေသာ သီးျခားၿခံဝင္းတစ္ခုထဲတြင္ တည္ရွိသည္။
သူမသည္ ထိုစားဖိုေဆာင္ငယ္ေလးအား သူမ အေဆာင္ႏွင့္ နီးစပ္ရာသို႔ မေ႐ြ႕ေပ။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စားဖိုမႉးမ်ားသည္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အားသန္မႈကို ပိုမိုလိုအပ္သည္ဟု ခံစားရလို႔ပင္ျဖစ္သည္။စားဖိုေဆာင္ထဲရွိ အလုပ္သမားတိုင္းဟာ သူတို႔၏လက္ေတြကိုပဲ လႈပ္ရွားေနရသည္ေလ။ထို႔ေၾကာင့္ သူမေနရာအေဆာင္မွ စားဖိုေဆာင္သို႔ ေန႕စဥ္လမ္းေလွ်ာက္လာရသည္က သူမအတြက္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သည္ ဟုေျပာလို႔ရသည္။
ထပ္ေပါင္းေျပာရပါက ထိုသို႔လမ္းေလွ်ာက္လာစဥ္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္၌ က်ိခ်ဳံးေတာင္ စားဖိုေဆာင္လုပ္သားမ်ား၏ အေျခအေနအရပ္ရပ္ မွန္သမွ်ကို ျမင္ေနရသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္မွ ျဖာစင္းလာေသာ ေရာင္စဥ္သုံးခုက ထိုစားဖိုေဆာင္ဝန္းထဲသို႔ ဝင္သြားသည္မွာ သိသာထင္ရွားရွိလွသည္။
စားဖိုမႉးေလး၏ အင္ေမာ္တယ္လမ္းခရီးစဥ္:
“အဲ့ဒါက ဘာႀကီးလဲ?”
“အဲ့ဒီမွာ အစ္မ(၂)ရဲ႕ စားဖိုေဆာင္ငယ္ေလးက လြဲလို႔ ဘာမွမရွိဘူးေလ”
“..........အစ္မ(၂)ေတာ့ ထပ္ၿပီး လွ်ို႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္တာေတြ လုပ္ျပန္ၿပီလား?”
“ဟင္း.........”
ဓားေတာထဲတြင္ ယန္းယန္သည္ ဓားေလ့က်င့္ေနရာမွ မေနနိုင္စြာ သူ၏ဓားခ်က္ကို ရပ္တန႔္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ သူ၏မ်က္လုံးႏွင့္ ျမင္နိုင္သမွ် အကြာအေဝးအား လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း.........
စားဖိုေဆာင္ငယ္ေလးထဲတြင္ ဆူးယြိႏွင့္ဟန္ဝမ္ေအာ္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနၾကသည္။
ဆူးယြိသည္ မေနနိုင္စြာျဖင့္ ေခ်ာင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့တစ္ခ်က္ဆိုးလိုက္၏။ သူမသည္ ဒီဂိုဏ္းတူညီမငယ္ေလး၏ ၾကည္ညိုေလးစားဖြယ္ ေကာင္းေသာ မ်က္လုံးမ်ားေအာက္တြင္ က်ရႈံးသြားသည့္အလားပင္။ ၿပီးေနာက္ အရိုးထည့္သည့္ ေႂကြပန္းကန္ျပားေလးထဲသို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။
ေႂကြပန္းကန္ျပားေလးေပၚရွိ အနီေရာင္မ်ား လြင့္ျပယ္သြားၿပီးေနာက္ ေ႐ႊေရာင္ဆံထိုးေလးသည္ လင္းလက္ေတာက္ပလာေလသည္။
ေ႐ႊေရာင္ဆံထိုးေလး၏ အနားတစ္ဖက္သည္ ေျခသည္းမ်ားကဲသို႔ေသာ အၿမိတ္တြဲလြဲေလးမ်ားျဖင့္ ေလးမႊာကြဲထြက္ေနေလ၏။
ဒါက သူမလုပ္တဲ့ ၾကက္ေျခေထာက္ခ်ဥ္စပ္ မဟုတ္ဘူးလား?
ဒီဆံထိုးသာ သူမတို႔ေခါင္းမွာ ထိုးထားပါက ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းတိုင္းမွာ သုံးႀကိမ္လႈပ္ခပ္ေနမည္ျဖစ္ၿပီး ထိုဆံထိုးမွ အလင္းတန္းမ်ားကလည္း လူတိုင္းကို မ်က္စိႀကိမ္းေစေလာက္သည္။
ဆူးယြိသူမေခါင္းကို လက္ႏွင့္ေထာက္လိုက္ေလ၏။
“ အစ္မ.......အစ္မ(၂).......” ဟန္ဝမ္ေအာ္ သူမ၏ပါးစပ္ကို ထိတ္လန႔္စြာ ပိတ္လိုက္သည္။
‘ မယုံနိုင္စရာႀကီး၊ဒါႀကီးက ငါေထြးထုတ္လိုက္တာတဲ့လား?၊ဘုရားေရ’
ထိုအရာသည္ ၾကည္ေျခေထာက္ဟင္းထဲကလာေသာ္လည္း ဆူးယြိသည္ကေတာ့ အနည္းငယ္ကံေကာင္းသည္ ဟုသာခံစားရေလသည္။
ဆရာမဆူးသည္ ၾကက္ေျခေထာက္မ်ားကို အေသးစိတ္ကစၿပီး အာ႐ုံထားကာ သန႔္ရွင္းေလသည္။
အခုေတာ့ ဒီေ႐ႊဆံထိုးသည္က ေျခသည္းမ်ားမရွိပါပဲႏွင့္ နည္းနည္းရီစရာေတာ့ေကာင္းသည္ပင္။
ဆရာမဆူးသည္ သူမခံစားခ်က္ကို အနည္းငယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီးေနာက္ စိတ္ၿငိမ္လာေလသည္။ “ ဟုတ္ၿပီ။ဒါကမင္းနဲ႕ အရမ္းသင့္ေတာ္တာပဲ။အစ္မ ေျပာသားပဲ မင္းနဲ႕ ဂိုဏ္းတူညီမငယ္ေလးေတြအတြက္ အထူးစီစဥ္ထားတယ္ဆိုတာေလ။အခုစမ္းဝတ္ၾကည့္ပါအုံး”
“ စမ္း..စမ္းဝတ္ၾကည့္ရမယ္။ဒါက ညီမဟာေပါ့.... ညီမစမ္းဝတ္ၾကည့္ရမွာေပါ့ေနာ္…..”
ဟန္ဝမ္ေအာ္ သူမ၏လက္ကို ေ႐ႊဆံထိုးသို႔ လွမ္းလိုက္ၿပီး ေကာက္ယူကာ အသက္ျပင္းျပင္းရႉလိုက္သည္။
ေ႐ႊေရာင္အၿမိတ္တစ္ခုစီတိုင္းသည္တြင္က ပုလဲကဲ့သို႔အ႐ြယ္အစားႏွင့္ အနီေရာင္ေက်ာက္သုံးခုစီ ပါေလသည္။သူမေကာက္ယူလိုက္သည္ႏွင့္ ထိုအၿမိတ္မ်ားက ယမ္းခါသြားၿပီး ေကာင္းကင္ဘုံမွ ျဖာစင္းေနေသာ ေရာင္စဥ္တန္းမ်ားကဲ့သို႔ႏွယ္ သူတို႔ေတြသည္ပင္ ေကာင္းကင္ဘုံသို႔ေရာက္သြားသလို ခံစားရသည္။
‘တကယ့္ကို ဟိတ္ဟန္ႀကီးတဲ့ အဆင့္(၃)ေမွာ္အသုံးအေဆာင္ပဲ’
သူမ၏ မူလႏွစ္ထပ္ဆံထိုးသည္ကား အဆင့္(၂)သာရွိေသာ အဆင့္နိမ့္ေမွာ္လက္နက္တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္သည္။ထိုအရာသည္ ရန္သူအား ကုပ္ျခစ္နိုင္သည္၊လွီးျဖတ္နိုင္သည္မွလြဲၿပီး အပိုအဆင္တန္ဆာႏွင့္ ထပ္တိုးစြမ္းအားလည္းမရွိေပ။ထိုဆံထိုးသည္ ဒီအတိုင္း တိုက္ခိုက္၍ရေသာ နီေ႐ႊေ႐ႊ ေမွာ္လက္နက္ တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ေနေလ၏။
ဟန္ဝမ္ေအာ္သည္ ၾကက္ေပါက္တစ္ေကာင္လို ခုန္ေပါက္ေနေသာ သူမ၏ရင္အား လက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။သူမ မေနနိုင္စြာျဖင့္ ဆံထိုးမွ အၿမိတ္ေလးမ်ားကို ထိလိုက္သည္။သူမ၏မ်က္ႏွာေလးသည္ စိတ္ေက်နပ္မႈမ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္ကာ နီရဲရဲေလးျဖစ္ေနသည္။သူမ ထိုဆံထိုးေလးအား အသက္ေအာင့္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေသခ်ာေကာက္ယူလိုက္ကာ ေခါင္းတြင္ထိုးလိုက္ေတာ့သည္။
ထိုဆံထိုးမွ အနီေရာင္ေက်ာက္မ်ားသည္ သူမ၏ႏူးညံ့ေသာမ်က္ႏွာကို ပံ့ပိုးေနသေယာင္ ရွိလွသည္။
“ မိုက္တယ္၊အခုမင္းရဲ႕ အနီေရာင္ဝတ္စုံနဲ႕ လိုက္ဖက္သြားၿပီပဲ လွလိုက္တာ” ဆူးယြိက ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေလးႏွင့္ ေခါင္းညိမ့္ကာ ေျပာလာသည္။ “ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဘယ္လိုပုံလိုခ်င္လဲဆိုတာကို အစ္မ(၂)ကို ေျပာ”
ဟန္ဝမ္ေအာ္ မွင္သက္မိသြားသည္။
“အျခားပုံစံ?”
သူမတြင္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုတိုင္ေအာင္ ဘယ္ေနရာသြားသြား ဒီဆံထိုးတစ္ေခ်ာင္းသာရွိခဲ့သည္။
“မင္းရဲ႕ အစ္ကို(၅)ကို အလွျပင္ေသတၱာ သြားဝယ္ခိုင္းလိုက္” ဆူးယြိ ဂိုဏ္တူညီမေလး၏ ေခါင္းမွ ဆံထိုးကို ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ “ ေနာက္ဆိုရင္ မင္းရဲ႕ အဆင္တန္ဆာနဲ႕ ဝတ္စုံကို စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႕အေျခအေနအေပၚလိုက္ၿပီး ေျပာင္းရမယ္”
ဆရာမဆူးသည္ ထိပ္တန္းအလွတရားႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ သူတစ္ဦးပင္။သူမသည္ အၿမဲတမ္း အေရာင္အေသြးႏွင့္ပုံစံကို အေသးစိတ္တြဲဖက္ေပါင္းစပ္ကာ ဆင္ယင္တတ္သည္။
ဟန္ဝမ္ေအာ္ ထိုသို႔ၾကားေတာ့ ထိတ္လန႔္သြားသည္။
“အလွျပင္ေသတၱာ......”
အစ္မ၂ဆီမွာ တတိယအဆင့္ ေမွာ္ဆံထိုးေတြက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရွိေနတာလဲ?
သူမတစ္ေယာက္တည္းေတာင္ ဒီဆံထိုးတစ္ေခ်ာင္းတည္းနဲ႕ အေပ်ာ္႐ႊင္ဆုံး က်င့္ႀကံသူအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လိုခံစားေနရတာ။
