Forget The Past | Hyunjin

Söz

Şirince gülümsedim ve kafamı salladım."çok uzun kalma yanında erken gel."

Güldüm."tamam~"

Kapıyı açmış ayakkabılarımı giyerken arkamdan seslendi."Dikkatli git."

Kapıyı sakince çaldım ve beklemeye başladım.Hemen açıldı.

"Hoş geldin bi'tanem."Hemen kollarına atladım ve sıkıca sarıldım.Sarılırken boynuma bir öpücük bırakıp ayrıldı."Hadi içeri."

Burası artık bir nevi benimde evim sayılırdı.Kendimi koltuğa adeta fırlattım.Hyunjin'de elinde iki kupa kahve ve en sevdiğim çikolatayla yanıma oturdu."Hadi geçen yarım bıraktığımız diziyi izleyelim."

"Hyunjin neden eve her geldiğimde evinde bu çikolatadan oluyo.Evet stok mu yaptın yoksa."

"Sen seviyorsun diye koliyle alıyorum eve."

Çok tatlıydı yanağına bir öpücük bıraktım.Onu ne zaman öpsem gözünü kapatıp gülümsemeye başlıyordu.Çok seviyorum ya.

Kupaları sehpaya bırakıp koltuğa yayıldı bende hemen omzuna yaslandım.Kollarını belime doladı.

İçim yine huzurla dolarken hemen diziyi kaldığımız yerden açtım.

Kaç saat geçti hatırlamıyorken çalan telefonumu açıp kulağıma götürdüm."Kızım iyiki erken gel dedim yatılı gittin heralde çocuğun evine."

Esneyip ayağa kalktım."Saati unutmuşum baba,üzgünüm hemen geliyorum."

Telefonu kapatıp Hyunjin'e döndüğümde yüzünü astı.
"Gidiyor musun?"

"Maalesef Jinnie'm sonra görüşürüz."

Koltuktan kalkıp yanıma geldi.O sırada çantamı takıyordum."Baban gidince seni hiç eve göndermeyeceğim."

Elimle alnına bir fıske attım."Yok öyle bir şey. "

Elimi tuttu ve indirdi"görürüz bebeğim."

İddialaşmayı bırakıp bağcıklarımı bağlamaya başladım."Saat geç oldu.Seni bırakayım."

"Gerek yok Hyun."

Tabii ki de beni dinlemeyip dışarı çıkmıştı."Sevgilimi bu saatte tek başına eve gönderemem değil mi?"

Israr etmedim zaten dinlemeyecekti.

Evin önüne geldiğimizde babamın dışarıda olmadığına emin olup boynuna sıkıca sarıldım.Başımın üstünü öpüp ayrıldı."Görüşürüz Soji'm"

"Görüşürüz."

1 Hafta Sonra

Bugün bizim için önemli bir gündü.Babam sonunda davayı kazanmamızı sağlayacak kadar delil bulmuş polislerin işe el atmasını sağlayabilmişti.

Hwang Jaeum çok güçlü bir iş adamıydı.Korenin ileri gelen şirketlerindwn birinin sahibi olduğu için parasıyla bir çok suçunu örtbas edebiliyordu.Babam ise yıllardır Jaeum'un avukatlarının savunamayacağı ve polislerin tutuklama emri verebileceği kadar büyük delileri avukatları ile birlikte bulmaya çalışıyordu.***

Benim ise bilindiği gibi her şeyden bu sene haberim olmuştu,Hyunjin'in de öyle.

Şimdi ise hep birlikte bizim evde oturmuş artık sonlarına geldiğini tahmin ettiğimiz davanın sonucunu bekliyorduk.Babam yurt dışından tanıdıkları sayesinde yeterli delili bulduğu gibi işi mahkemeye taşımış ve hızlıca sonuçlanmasını sağlamıştı.Öyle ki yıllar süren delil arama sürecini saymazsak dava 3 hafta gibi bir sürede sonuçlanmıştı.

Chan:
"Nerde kaldı baban Sojin?Beklemekten yorulduk lan."

Hyunjin:
"Lan hakim babası sanki çatlama çatlama."

Hyunjin'in ise bugün burada olmasını istemesemde ısrar edip gelmişti.Suçlu olduğunu bilsede bizim babasının hapse tıkılmadına duyacağımız sevinci görmesini istemezdim.Bana sorun olmadığını o adamın hapise gireceğine sevindiğini,onu babası olarak görmediğini söylemişti ana yine de rahat edemiyordum.

Anahtar sesini duyduğumda babamın geldiğini anladım.Hepimiz bir anda babamın ağzından çıkan sözleri beklemeye başladık.

Babam gözlerini hepimizin üstünde gezdirmiş ve en sonda gözlerini gözlerime sabitleyip konuşmuştu."kazandık!"

Tek kelime hepimizin sevinmesi ve babamın boynuna atlamama yetmişti.Hayatımı zehir eden o adam demeye bin şahit baba bozuntusu sonunda cezasını buluyordu.

Babamdan ayrılıp hemen gözlerimi Hyunjin'e diktim.Gördüklerimle gözlerimin dolmasını engelleyemedim.Hyunjin tutuklanan kişi babası olmasına karşın benim için seviniyordu.Bu olayda kendimden çok ona üzülüyordum.Bu sefer babamı umursamayıp hızla boynuna kollarımı doladım.

O akşam babam hiç bir dostumu eve göndermemiş,hepimize yemek söyleyip uzunca eğlenmemizi sağlamıştı.Herkes gittikten sonra bahçede kaldırıma oturup Hyunjin ile sohbet etmiştik.

Artık üzgün olmamı istemediğini açık bir dille söylemişti.Bu gece orada birbirimize artık mutsuz olmayacağımıza dair sözler vermiştik.O yanındayken ben zaten artık mutsuz olamazdım ama bunu bilmiyordu.Elini yumruk yapıp serçe parmağını çıkardı ve uzattı bende elimi uzattım ve parmaklarımızı birleştirdim.

"Söz."

Bölüm Sonu:

***Arkadişlir mahkemedir suçtur delildir işim olmaz gram bilgim yok hepsini götten salladım yanlış veya mantıksız bi şey  görürseniz görmemiş gibi davranıp okumaya devam edin lütfen bıguğvjpccpkbü

Ha bu arada aha bu bölümde olaylarda bitti oh ne güzel geçiş bölümü gibi oldu gibi hissettim gibi

Stray Kids Met Gala canlı yayınını izleyin ha?!?!

neyseneyse

Hikayemi okuyan oy veren yorum yapan herkese teşekkürler <333

(Günün 2. bölümü bende bi haller)

(Evet bölüm atmak için özellikle saatin gece bir olmasını bekliyorum jcjğcğjvğcğ)
(1025kelime)
Bye bye ♡♡