Forget The Past | Hyunjin

Kanıt

"Hyunjin dur!Saçma bir şey yapma sakın!"

"Nasıl bu kadar kötü olabilir?"

Flashback:

"Hwang Jaeum"

Bunu duyduğu gibi yerinden kalkıp kafeden çıkan Hyunjin'in arkasından koşturuyorduk hepimiz.Bu sefer cidden Hyunjin'i nasıl sakinleştireceğimizi bilmiyorduk.

Yeonjun'a daha fazla dahil olmayıp eve gitmesini söyledik.Bizde hemen arabaya atlayıp Hyunjin'in peşinden gittik.Evine doğru sürüyordu.

Hyunjin...
Babası yüzünden yaşadığım şeyleri kendi suçu gibi görüyordu.Bunu anlamak zor değildi.Ancak onu hiç bir şekilde suçlamadığımı bilmiyordu.Bunu söylememe rağmen anlamıyordu.Böyle bir babaya sahip olmak istemeyeceğini hepimiz biliyorduk.Kendini suçlaması sadece bize zarar veriyordu.

Chan:
"Umarım evi başımıza yıkmaz.Asla sakin kalamaz mı bu çocuk."

Hyunjin evinin önünde durunca biz de peşinden gittik.
O kapıyı yumruklarken sakinleştirmeye çalışıyorduk.

Hizmetçiler yerine kapıyı babadı açtığında durdu.Babası üstün sakinlikle bize bakıyordu.

Sessizliği bozan kişi Hyunjin'di.

"Baba,sadece şunu bilmek istiyorum.Bunları neden yaptın?"

Sesi çok güçsüz ve üzgün çıkmıştı.Jaeum'a bize yaptıkları için olduğu kadar sırf oğlunu bu hale getirdiği için de nefret ediyordum.

"Neden masum bi aileyi bu hale getirdin.Sen... sen masum bi kızın hayatını cehenneme çevirdin.Sen bu musun baba?Hırsın için bunları yapacak kadar düşük bir insan mıydın sen?Bu muydu benim babam?"

"Asıl sen bana hesap ver Hyunjin.Sırf sevdiğin kız ve ailesi diye babandan hesap sormaya utanmıyor musun?Beni hapse tıkmak için kanıt topladığını bilmiyorum mu sanıyorsun?"

Kanıt toplamak mı?Kafam iyice allak bullaktı.

"Sen hala oğluna bunları söyleyebiliyor musun?Sen katilsin hala nasıl konuşabiliyorsun bunları?Sen...sen artık benim babam değilsin.Ben hiç senin oğlun olmadım.Ben iğrenç bi katilin oğlu değilim."

Babası Hyunjin'e sert bir tokat geçirdiğinde hemen yanına koştum.O lanet herif oğlunun haklı olduğunu biliyordu.Susturmak için atmıştı bu tokatıda ona.Ama gerçekler artık susmayacaktı.

Koluna girip arabaya yürüttüm Hyunjin'i.Kapıyı açıp koltuğa yerleştirdim.Ağlıyordu.Sıkıca sarıldım.

"Tamam Hyunjin,geçti.Sakin ol lütfen."

Kollarını bana sıkıca doladığında daha sıkı sarıldık.Aynı zamanda saçlarını okşuyordum.Sonunda biraz sakimleştiğinde arabanın kapısını açıp indim.Bizimkiler dışarıda bekliyordu.Hiç kimse konuşmadan arabalara yerleştik.

Chan'a bizi benim evimde bırakmasını söyledim.Eve geldiğimizde kapıyı yavaşça açıp indim arkamdan da Hyunjin indi.Diğerlerine veda edip eve girdik.

"Hyunjin duş alıp sakinleşmek ister misin?Hemen sağda."

Beni başıyla onaylatıp banyoya yöneldi.İçeriden ona uygun kıyafetler ve geçen sefer evimde kaldığında burada kalan kıyafetlerini getirdim.

O yıkanırken bende kendine gelsin diye sıcak bi çorba yaptım.

Islak saçlarıyla içeri geldiğinde hala ruhsuz ve üzgün görünüyordu.Onun bu hali beni her seferinde paramparça yapıyordu.Sandalyeyi çekip oturduğunda bende yanıba oturdum.Yavaşça yemeğimizi yedik.Bittiğinde Hyunjin'i kalkıp odama götürdüm.Onu yatağa yatırıp içerden bi havlu aldım.

Bende geri dönüp yatağa girdim,üstümüze yorganı çekip elimdeki havluyla Hyunjin'in saçlarını kurutmaya başladım.Kurutmayı bitirip havluyu yana fırlattım ve bende yanına uzanıp yatarken ona sarıldım.Yavaş yavaş gözleri kapanırken kollarıyla sıkıca belime sarılmıştı.Gözlerimi kapattım ve onun mutlu olmasını dileyip kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Yazarın Anlatımından:

Arkadaşlarının üzüntüsüne katlanamayan bu yedi çocuk,Hyunjin için ne yapabileceklerini düşünüyorlardı.

Onlar çok uzun zamandır arkadaştı.Ne zaman bi sorunları olsa Hyunjin onlara yardım etmişti.Şimdi sorunluluk onlardaydı.

Chan:
"Kavga sırasında duydunuz değil mi?Hyunjin babasını hapse attırmaya çalışmış."

Jisung:
"Evet,ama bu bizim açımızdan ne değiştirir.Adamı öz oğlu bile attıramamış hapse biz nasıl yapalım oğlum?"

Felix:
"Doğru Jisung,ama bir şey yapmamız gerekiyor işte."

Seungmin:
"Oğlum biz bunu düşünüyoruz ama Sojin'in babası sizcede çoktan harekete geçmemiş midir kanıt toplamak için?"İş sandığımızdan ciddi farkında mısınız?O baba olacak şerefsiz birini öldürdü.Öldürdü ve hala hapse tıkılamadı.Sojin'in babası ne zamandır bu olayın peşinde kim bilir.Hala yeterince kanıt toplayamadıysa biz bunu cidden nasıl yapacağız?"

Jeongin:
"Hyung'um haklı.Her ne kadar bende Hyunjin Hyung'a yardım etmek istesemde bu iş bizi aşar."

Hiç biri kabul etmek istemesede maalesef gerçekler ortadaydı.Bu yedi genç için olayın boyutu aşılacak gibi değildi.Aralarındaki iki kişi dışında kendilerine itiraf edemeselerde hepsi bunun farkındaydı.

Olay bu kadar kötü olsada bilmedikleri bir şey vardı.Oda artık bu işin sonunu getirmek için çoktan yola çıkmış olan,hala umudunu yitirmemiş bir babaydı.

Bölüm Sonu:

Kısa oldu biliyorum yine çook beklettim onuda biliyorum gerçekten çook özür dilerim.

Atabilirsem(umarım)bugün bi bölüm daha atmaya çalışacağım.

Artık bu kurgudan o kadar soğudum ki anlatamam
Zaten ilk hikayemdi ve bende olayları çok düşünmeden anlık bi hevesle yazmaya başlamıştım ama devamı cidden gelmiyor
Kurguyud sırf şuanki belli belirsiz okıyucu kitlesi için kaldırmıyorum

Çünkü kurgu ne kadar kötü olsada  ben yarım kalan ficlerden nefret ederim yani kalıyor kurgu

neyseneyse

Okuyan oy veren yorum yapan herkese teşekkürler <3333

Bye bye bebektolar♡♡