Chapter 12 ◉⁠‿⁠◉

1 1 0
                                    

Miguel Dawson's POV * *

Naglalakad ako papasok sa gate nang makita ko si Chan na tulalang naglalakad at parang wala sa sarili na sinisipa ang bato sa harap nya.

"Chan!"tawag ko nang makalapit. Mukhang nagulat sya ng makita ako pero agad din itong nawala

"Hi"walang buhay na sabi nya

"Good morning"sabi ko sabay kuha sa kanya ng bag nya at ako na ang nagdala nun.

Medyo nakakagulat ata na hindi nya ko inaaway ngayon.

Napansin kong medyo balisa sya at malayo ang iniisip.
"Ayos ka lang?"tumango lang sya sa sinabi ko at patuloy lamang sa paglalakad

Hindi ko na lamang sya kinulit hanggang sa makarating kami sa room dahil mukhang wala sya sa mood ngayon.

"Samahan mo kong kumain libre na kita"sabi ko kay Chan nang matapos na ang klase.

Ililibre ko sya para naman gumaan at mabawasan yung lungkot nya. Baka sakali lang na mapasaya sya ng pagkain. Kanina ko pa kasi napapansin na wala sya sa sarili nya. Ilang beses na nga syang napagalitan ng prof dahil lutang sya buong klase.

Tumingin sya sa'kin na parang nagtataka bago magsalita "Walang sisihan yan ah!"tumayo sya at nauna pang maglakad palabas

Napangiti ako at agad na sumunod sa kanya. "Pag talaga pagkain sumisigla ka" I said while walking

"Syempre, minsan ka lang maging mabait kaya susulitin ko na"

"Ah talaga?"asar na tanong ko na ikinatawa nya.

Gumaan ang pakiramdam ko nang makita ang pag-ngiti nya. I felt happy to see her smile. Kung pwedeng ako na lang ang maging dahilan ng bawat pag-ngiti nya baka ginawa ko na.

I like her. I don't know when i start to like her. I just realized that I love teasing her. Na parang hindi kumpleto ang araw ko ng hindi sya naaasar.

"May sasabihin ako sayo"sabi ko at inakbayan sya

Kunot noo syang napatingin sakin
"Ano na naman yan. Puro wala namang kwenta nalabas sa bibig mo"malakas akong napatawag sa sinabi nya.

Maybe i should give her some hint about my feelings.

"Keyboard ka ba?"pinilit kong ngumiti kahit kinakabahan nako sa sasabihin nya kung sakali mang makuha nya yung sinasabi ko

"Kasi type kita?"pagpapatuloy nya

okay I failed!

Biglang nawala ang ngiti ko dahil inunahan nya ko sa sasabihin ko. But despite that I still smiled at her.

"ikaw ha type mo pala ako di ka nagsasabi"I joked

she arched her brow and stop walking before looking at me with disgusting face
"yuck ewww"sabi nya at umaktong nasusuka

"Tss,sama talaga ng ugali mo. Aaminin mo na lang kasi. Payag naman akong mag paligaw"natatawang sabi ko na ikinairap nya.

Habang naglalakad ay natanaw ko si Nathan na mag-isang naglalakad .
He glanced at me with dark expression before looking at Chan. Sandali pang napahinto si Chan ng makita sya .

I felt a pang in my chest when I saw the pain in her eyes as she looked at Nathan. Parang dinudurog ang dibdib ko na makita syang nasasaktan. I know Chan like him. Simula pa lang pag napapadaan si Nathan sa room namin nakikita ko na ang agad ang kislap sa mga mata nya.

Pero mas napatunayan ko yun nang mag magic ako kunyari sa kanya. It's obvious, she like him. And that love letter... I know it's for him kahit hindi nya sabihin. Kaya sa sobrang inis ko imbes na love letter yung sabihin ko...lyrics ng kanta yung sinabi ko.

#1Chasing My Felicity (Chasing The Dreams Series)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ