Janet: Colette! Colette!
Uyanmak istemedim özellikle dün öğrendiklerimden sonra Janet'ın sesini duymak dahi görmek istemiyordum. Ama Janet'ın bana seslenişi ve alarmimin aynı anda çalması üzerine kalkmak zorunda kaldım.
Colette: Ne oldu?
Janet: Ne olacak derslerin başlamasına yarım saat kaldı kalk giyin hazırlan
Colette: Tamam..
İstemeye istemeye yataktan kalktım. Vücudum ağırlaşmış gibiydi. Kalbim her an duracak gibi.
Janet: Saçına başına ne oldu senin kestin mi?
Colette: Belki bir ucubeyimdir ha?!
Acaba sert bir çıkış mıydı bilmiyorum ama onu susturmaya yetmişti bence daha çok benim gibi birinin böyle bir şey söylemiş olmasıni garipsemisti çünkü pek bana göre bir hareket değildi. Bir süre hiç konuşmadık. Tek kelime bile etmedik. Sonunda o koca agzindan bir bakla çıkarmayı başardı.
Janet: Hey bir sorun mu var? Bu sen değilsin benim tanıdığım Colette-
Daha fazla sesine duymaya tahammül edebileceğimi sanmıyordum.
Colette: bEnİm tAnIdIğIm cOlLeTtE böyle
Janet: İstişare etmek istediğin bir şey mi var Colette?
Tek kelime bile etmeden giyindim. Kalbim dün öğrendiklerimden sonra çok kırılmıştı. Özellikle Edgar ve Janet'a. Giyindikten sonra bugün olan diplomasi, brawl tarihi, fizik ve Tek hesaplaşma kuralları derslerinin kitaplarını çantama sıkıştırarak yurt odasını terk ettim. Janet'sa sadece arkamdan bakakalmakla yetindi.
Okul 4 binadan oluşuyordu. İlk binada derslerin anlatıldığı sınıflar, ikinci binada uygulamalı savaş dersleri için arena, diğer iki bina ise birbirine karşılıklı bakan ama mesafesi uzak olan yatılı kız ve öğrenci yurtlarıydı. İlk dersim diplomasi olduğu için 1. Binaya gittim. Sıra "arkadaşım" Edgar çoktan oturmuştu. Yine ağzını kapatan atkısı ve gözünün altına sürdüğü sıcak hava koşullarından dolayı akmak üzere olan maskarasıyla beraber kafasını sıraya dayamış kollarını alnını görmemem içi kafasıyla örtüyordu. Beni en çok kıran şey onun bana karşı düşünceleriydi. Benden en çok o nefret ediyordu. o benden tiksiniyordu.. ama o benim en
güvendiğim kişi, sıra arkadaşım, okul
arkadaşım,sınıf arkadaşım, iş arkadaşım
ve... platoniğimdi.
Tenefüslerde yerimden bile kalkmadım.
Genelde yeni brawlerla tanışmaya
giderdim yada sıramda oturuyorsam
brawlerlarla ilgili olan defrterimi doldurur yada seviğim bir brawlerın resmini çizer ne kadar havalı olduğunu düşünürdüm. Şimdi ise sadece sıramda oturuyor, tek kelime bile etmiyordum.
Öğlen olunca dersler bitmiş part time
işime gitme vakti gelmişti. Öğlen yemeğimi Piper'ında benim gibi part time çalıştığı pastaneden bir pandispanya keki alarak geçiştirmistim. Gift shop'a geldiğimde yine patronum bay Griff, satış yapmaya o kadar odaklanmıştı ki geldiğimi bile fark
etmedi. Müşteri gidince elime paspası
sokuşturup yerleri temizlememi istemişti.
Temizlerken;
Griff: Hey çocuk! Asık suratlı olmayı kes
müşterilerimi kaçıracaksın!
Colette: Özür dilerim patron..
Griff: Biraz hava almaya çıkıyorum siz
edgarla müşteri olursa bakarsınız
Colette: Elbette patron
Yerleri paspaslamayı bitirip kasaya geçtim. Edgar bana hafifçe bir omuz attı.
Edgar: ..derdin ne senin...
Colette: ucube olmamdan, çirkin
olmamdan başka herhangi bir problemim
yok değil mi?
Edgar: ne demeye çalışıyorsun sen?
Colette: Gayet iyi anladın bence.
Diyerekten okulun itiraf sayfasını açarak
hakkımda yazdıklarını ona gösterdim
Edgar: ...üstune alınma bunlar normal
şeyler...
Colette: NORMAL Mİ!? NORMAL Mİ!? BİR
İNSANI ZORBALAMANIN NERESİ NORMAL
SENİ *****
Gözünden yaşlar akmaya başladı. Kendimi durduramıyordum
Edgar: ..her yeni gelene yapılır..
Tam hıçkırarak giderken beni kolumdan
çekistirdi.
Edgar: Colette bunlar sadece eğlenmek
için okul arasında yaptığımız şeyler asıl
düşüncelerim kesinlikle bunlar değil.
Sadece eğleniyoruz...
Colette: AYNEN AYNEN GELDİĞİM GÜNDEN BERİ BANA BOK PARCASIYMISIM GİBİ DAVRANIYORSUN KANITLA O ZAMAN!
Kolumdan sertçe tutup beni kendine çekti ve iki koluyla tüm vücudumu kapladı. O an karşılık verip bende ona sarılmak istedim ama şok olmuştum. Tam o an ona karşı hislerimi tanımlayabildiğim andı..
