ORENDA(+18)

BÖLÜM 20-KORKU

"Hayatın boyunca tek yaptığın şey nasıl olsa!"kahkaha attım.Yavaş yavaş ilerliyorduk.

"Burdan çıktığımızda gösteririm ben sana.Ayrıca topuklu ayakkabılarını çekermisin gözüme giricek!"

"O kadar dibimden gelme sende"

"Bu kadar güzel manzarayı kaçıramam!"

Kahkaha sesiyle yanaklarım kızardı. Allahta benim belamı vermesindi. Hangi akla hizmet Emirhanın istediği elbiseyi giymiştim! Topuklu ayakkabımla geriye doğru tekme attım.

"Hay ben senin! Ne yapıyorsun kızım!"

Zor çıkan sesiyle anladığım kadarıyla karnına vurmuştum.Gülümsedim. İstediğime her zaman ulaşırdım.

"Kalçalarıma bakmayı kes sende"

"Oh canıma deysin iyiki giydirmişim bu elbiseyi sana!"

"İkinci tekme gelicek Emirhan!"

"Sadece denemekle kalırsın!"

Sinirle arkaya ikinci tekmeyi atıcakken bir anda iki ayak bileğimden çekilince yüz üstü yere düştüm.Bedenim acıyla inlerken üstümde bir ağırlık hissettim.

"Şimdi burdayım ne yapabilirsinki?"

Üstüme boylu boyunca uzanmıştı. Ellerini başımın iki yanına koyarak zeminden destek almış,üstüme ağırlığını çok vermiyordu.Yinede nefes alamıyordum.Tek sorun buda değildi. Kalçalarıma baskı uyguluyordu.

"İn üstümden hayvan herif nefes alamıyorum!"

Gülerek tek elini belimde gezdirdi. Hareketiyle kasılırken susmam gerektiğini biliyordum.Saçlarımı sağ omuzuma atarak kulağıma fısıldadı.

"Özür dile hemen"

Emir kipiyle konuşunca sinirim tekrar yerine geldi.

"Siktir git Emirhan!"

Sinirimi farkederek güldü ve kafasını boynumdan çekti.Eli sırtımdan belime ordanda kalçalarıma geçti. Kırpırdandım.Dokunuşları beni deli ederken hiç yeri ve zamanı değildi.

"Çek ellerini!"

"Ne o hoşunamı gitti?"

"Ne alakası var! in üstümden"

Eli kalçamda oyalandıktan sonra bacaklarıma dokundu.Kendini geriye çekerken ayak bileklerimi tuttu. Ayakkabılarımı çıkarmaya başladı.

"Ayakkabılarıma zarar gelirse seni mahfederim haberin olsun! Çok para verdim onlara"

Ayakkabılarımı çıkarttıktan sonra bende emekler pozisyona geldim.

"Sıçayım ayakkabına yürü Açelya!"

"Ayakkabılarımla böyle konuşamazsın!"

"Hastamısın kızım sen?!ilerle!"

"Evet hastayım gerizekalı!Ver şu ayakkabılarımı buraya!"

"Doğruyu söyle bana hastasın dimi?"

Gülerek ayakkabıları bana uzatırken sinirle ayakkabıları çektim.

"Aynen sana hastayım.O kadar hastayım ki gebericem birazdan senin yüzünden!"

"Aaaa hiç oldumu Açelyacım ben varken ne ölmesi yani hiç yakıştıramadım! Bu arada geldik dur"

Dediğiyle beraber durunca ne ara buraya geldiğimizi sorguladım.Ne zamandır emekleyerek ilerliyorduk biz?Hiç farketmemiştim.

"Şimdi düzgünce yat uzan ben üstünden kapağı açıcam"