ORENDA(+18)

BÖLÜM 5-YARALI

Gözlerimi bilmediğim bir odada açtığımda olayları tam olarak algılayabilmiş değildim.Zihnim bir bulantıdan ibaretti.Herşey bölük pörçüktü.

Yattığım yataktan doğrulurken gözlerimi ovdum.Bir odadaydım.Etrafta krem rengi mobilyalar,yerde bir halı, yatağın yanında bir komodin ve komodinin üstünde bir tepsi.Benim burda ne işim vardı?

Hızlıca ayağa kalktım.Perdeleri açtığımda kalbim ağzımda atıcaktı. Nerdeydim ben?!Etraf ormanlıktı. Beni buraya kim getirmişti? Aklımı oynatıcaktım şimdi.

Olaylar şimdi zihnime akın etmişti. Yerde kanlar içinde yatan adamı hatırladım.Belki ölmüştü bilemiyordum ama ağzımı kapatan o kişiyi asla unutamazdım.Beni bayıltarak buraya getirmesi ve amacını bilmemem beni delirtmenin eşiğine getiricekti.

Sinirle etraftaki her şeyi dağıtırken hem sinirimi atıyordum hemde beni getirdiği bu yeri dağıtıyordum. Elimde olsa onu boğardımda.

Herşey farklı bir köşeye giderken odanın tam ortasında durdum ve nefes aldım.O sırada kapı açılıp maskeli adam geldiğinde sinirle ona bakıyordum.

"Allah belanı versin!"

Yerdeki bir terliği alarak ona fırlattım. Öfkemi yüzüne kusarken ona sürekli bir şeyler fırlatıyordum.

"Ruh hastasımın kızım sen ne yapıyorsun?!"

İlk defa sesini duymuştum.Kalın ve çekici bir sesi vardı ama şuan umurumda bile değildi.Beni kaçırarak dünyanın en büyük hatasını yapmıştı. Küfrettiğimde hafifçe eğildiği yerden doğruldu.Tabiki ona hâlâ bir şeyler fırlatıyordum ama o koca cüssesine birşey işlemiyordu.

"Şerefsiz felan ayıp oluyor yanlız!"

Kafasına elime geçen bir bibloyu fırlatınca inlemeye başladı.

"Kızım ne yapıyorsun kafamı kırdın!"

Oh canıma deysin iyi yaptım.Bunlar daha başlangıçtı.Kafasına biblo yemesiyle odayı terketmesi bir olunca kapıyı yumrukladım.

"Çıkar beni burdan!Çıkarda kafanda koca bir delik açayım!"

"Vahşimisin nesin dağdanmı indin?!"

Beni görmesede dil çıkardım.Oh iyi yaptım gebersin!Tanımadığım ve beni kaçıran birine söylenmeye başladım. En sonunda beni tehdit edince susmayı tercih ettim.Sonuçta ölmek için çok gençtim.Tehtidiyse karşımda bir katil olduğunu bana açıkca söylemişti.

Yarım saat kadar sonra tekrar geldiğinde bu sefer kapıyı açmadan konuştu.Alerjimin olup olmadığını sorarken neden beni yaşatmaya çalıştığını anlamıyordum.Bana işkencemi edicekti?Bu yüzdenmi beni yaşatıyordu?

Bu fikir zihnimde yer edince korktum ama pes etmedim.Onu yine tersledim. Onu görmekte duymakta istemiyordum.Benden uzak durmasını istiyordum.Ormanın içinde tek başımızayken can güvenliğim hiçbir şekilde yoktu.

Kapıdan uzaklaşıp gittiğinde ayaklandım.Kırık camların üstüne basarken bunu umursamadım bile. Hızlıca dolabı açarak içinden birden fazla çarşaf aldım.Hepsini yere dizerken camı açtım ve yüksekliğe baktım.Çok yüksek gözükmüyor gibiydi.

Hava kararmaya başlıyordu.Orman gece karanlık olurdu ama umurumda değildi.Burdan ne kadar hızlı çıkarsam o kadar iyiydi.

Çarşafları birbirine bağlayarak bir ucunu yatağın bacağına bağladım.Sıkı düğümler atarken bir gözümlede kapıyı yokluyordum.

Çarşaflar bitince camdan aşağı sarkıttım.Yerden biraz yukarda kalmıştı ama sorun değildi geri kalanında atlayabilirdim.Peki ya buna cesaretim varmıydı?Tamam şimdi şöyle düşünelim ya burda kalıp işkence çekerek ölecektim yada camdan atlayarak ve ormandan çıkmaya çalışarak ölecektim.Bencede ikinci şık daha makul bir seçenekti.