Treacherous Heart 2: Down Bad Chasing

Pahina 3

Confirmation

Buong linggo ko atang pinag ta-trabahuhan na maalis sa isip ko ang lalaking iyon. Naiirita na nga ako dahil talagang para siyang linta! Ayaw maalis-alis! I tried all sorts of ways...

Una, sinubukan ko umiwas sa kanya dahil pagkatapos ng hapon na iyon ay mas lumambot ang puso ko para sa kanya! Pero kahit ata saan ay nakikita ko siya?

One time, I went to the library...

"Hi Willow, anong hihiramin mo ngayon?" Ngiting tanong ng working student na naka duty ngayon sa library.

"Sisimulan ko sana ang Bridgerton. Nandyan ba ang first book?"

Yes, I am not here to study but to read fiction. Lagi ako rito at kilala na ako ng mga working student na nag babantay dahil madalas ako magpalipas ng oras tuwing mag babasa ako ng fiction.

"Wait, let me check." Anito.

I leaned on the counter and nodded.

"Hmm... yes, nandito. Fiction section. Second shelf."

I smiled sweetly. "Thank you!"

"Sure. Iuuwi mo ba?"

"Hmm, depende kung magustuhan ko. Simulan ko muna tapos mag de-decide ako kung iuuwi ko."

"Okay."

Tumango ako at tinungo na ang shelf kung saan iyon nakapwesto. Agad ko naman iyon nakita at kinuha para mahiram. Nang mahiram ko na 'yon sa pangalan ko ay nag hanap ako ng lamesa para mag basa sandali habang hinihintay ang sundo ko.

Yes, sinadya kong 'wag mag hintay sa likuran ng university dahil pakiramdam ko ay makikita ko siya roon. Ayaw ko isipin na sasadyain niya ako ulit doon... dahil parang ang delusional ko naman 'non, at parang nag babadya ang kiliti sa puso ko masimulan ko lang maisip iyon...

Pero...

Better be sure than sorry!

Kaya ito ako, dito sa lugar kung saan siguradong hindi ko siya makikita. Library. Napakaimposibleng makita ko siya rito. Magugunaw muna ang mundo bago siya mag punta rito. Hindi rin siya makakapang babae rito.

Therefore I conclude, this is the safest place!

Haha! Yes!

But to my kamalasan...

Nahagip ng mata ko ang estranghero rito sa library!

What the heck is he doing here? Are you gagoing me?

At sagad na sagad naman ang kamalasan ko, ang bakanteng lamesa nalang ay ang katabi ng lamesa niya.

Kailangan ko ng tumakas. Habang hindi niya pa ako nakikita!

Akmang hahakbang na ako paalis nang mapatigil ako sa kinatatayuan ko. I watched him flipped the page of the book he was reading. His brows were furrowed. Seryosong-seryoso siya sa kanyang binabasa. I can't help but to... be... entranced. I never thought I'll see him this serious— lalo na sa pag-aaral.

He was leaning back on his chair. Maayos ang uniporme. Ang hawak na libro ay bahagyang naka-angat mula sa lamesa habang binabasa niya ito. His hair is not disheveled too. Mukha siyang normal na estudyante ngayon, malayo sa kanyang normal na itsura... like a bad boy of some sort.

He wetted his lower lip and I can't help but to watch how subtle his movements are.

Umangat ang kanyang kanang kilay, tila may nabasa na hindi siya sangayon. Inayos niya ang pagkakapatong ng libro sa lamesa at kinuha ang kanyang bag. He grabbed a notebook and a pen, then he started scribbling down while looking back and forth from the book then to his notebook.