BENİMLE KAYBOLDUN -BXB

22- Yanlış anlaşılma

Kasıklarımdaki sızı bana sabah uyandığımda ki halimi ve banyoda Kerim'i düşünerek yaptığım şeyi hatırlatırken yutkundum.

"Bana dokunma." Dedim aceleyle ve elini tutup bacağımdan ayırdım. Fakat elini iterken eli yanlışlıkla malum yerime sürtünmüştü.

"Ne?" Diyebildi Kerim bilinçsizce.

Ona cevap vermeden ayağa kalkıp Aykut'un yanına ilerledim ve oturdum. Az kalsın gözünün önünde sertleşecektim... Kerim'e bakarsam kızaracağım için ona sırtımı döndüm ve onu düşünmemeye çalıştım.

Kerim'in arkamdan baktığını hissedebiliyordum...

***

"Kerim!" Diyerek yürüyen çocuğun sırtına atladım. "Beni niye beklemiyorsun?" Dedim omuzunu ısırıp.

Dönüp bana baktı elalarıyla. Gülümsedim. Önüne dönerek "Unutmuşum." Dedi.

Sesi biraz soğuk gelse de buna takılmadım. "Neden geciktim biliyor musun? Çıkışta Aykut merdivenlerden düştü, var ya bir gülmüşüm anlatamam." Dedim gülerek. "O kadar komikti gidip müdür yardımcısından o videoyu istedik ama bizi kovdu ve demediğini bırakmadı. Neymiş bizim sınava çalışmamız gerekirken çocukça şebekliklerle uğraşıyormuşuz."

Başını salladı bana bakmazken. "İyiymiş."

Kaşlarımı çattım. "İyi misin sen?"

"Kötü gibi mi duruyorum?"

Dudaklarımı büzdüm onun ifadesiz yüzünü izlerken. "Bilmem, bir soğuk gibisin."

"Neden acaba..." diye mırıldandı.

Kirpiklerimi kırpıştırdım. "Bir şey mi yaptım?"
Sokağa girmiştik bu sırada.

Kerim sorduğum soruyla gözlerini ovaladı. "Bir otur düşün bence sen Rüzgar."

Olduğum yerde durdum. Ona kafası karışmış bir halde bakarken Kerim apartmana girdiğinde mal gibi kalmıştım. "Nasıl..." diye kendi kendime mırıldandım. Neyi düşünecektim?

Kerim'in peşinden apartmana girdim. "Neyi düşüneceğim?" Diye seslendim merdivenleri çıkarken.

Kerim ayakkabılarını çıkarmış, evine giriyordu.
Son defa bana bakıp kapıyı kapattı.

Kapıya boş gözlerle baktım. Yanlış bir şey mi yapmıştım? Başımı eğip düşündüm. Her zaman ki gibi davranmıştım aslında, onu kıracak veya üzecek bir şey de dememiştim. Ama yanlış bir şey yapmış olmalıyım ki bana böyle davranmıştı.

"Rüzgar abi?" Tuğba'nın sesiyle başımı çevirip ona baktım. Bana garip bir ifadeyle bakarken yanıma adımladı. "Niye evimin önünde dikiliyorsun?"

Birkaç adım uzaklaştım kapıdan. "Dalmışım."

Tuğba yanımda durdu. "Abimle kavga mı ettiniz? Niye bu kadar mutsuz gözüküyorsun?"

Yüzüne kararsızlıkla baktım. Tuğba Kerim'i en iyi tanıyan insanlardan biriydi. Belki benim anlamadığım şeyi o anlardı.

"Abin bana trip attı. Ama neden yaptı bilmiyorum. Yanlış bir şey yapmışım sanırım ama hatırlamıyorum. O da bana ne yaptığımı söylemedi."

Kaşları kalktı. "Abim sana trip mi attı?"

Durdum. "Yani soğuk yaptı diyelim."

Tuğba kollarını göğsünün altında bağladı. "Alla alla..."

"Bana bir otur düşün dedi."

Bir elini omuzuma koyduğunda eline kaşlarımı çatarak baktım. "Sen bana güven Rüzgar abi, gidip abimle konuşacağım ve sana neden soğuk yaptığını öğreneceğim." Sanki dünya barışını sağlayacak planı bulmuş gibi konuşmuştu. Altı üstü gidip abisine birkaç soru soracaktı.